คริสเดินแยกออกมาก่อนที่สองเท้าเล็กๆของเธอจะรีบเดินขนาบข้างไปพร้อมๆกับเขา คริสรู้สึกไม่ค่อยชอบหน้าผู้ชายคนนั้นสักเท่าไหร่ ท่าทีและการพูดการจาดูจงใจที่จะเข้าหาเธอมากกว่า
"บังเอิญจังเลยนะครับ หรือเป็นพรหมลิขิตก็ไม่รู้"
พรหมลิขิตอะไรกัน พูดจาได้เพ้อเจ้อมาก
คริสหันมองเด็กสาวที่เดินอยู่ข้างๆ เธอเงยหน้าขึ้นมองเขาเหมือนมีอะไรจะถาม
"คุณหมอเป็นอะไรไปคะ"
"ฉันปกติดี" คริสตอบกลับเสียงเรียบ
"ผู้ชายเมื่อกี้เขามาทานข้าวที่ร้านค่ะ"
"เธอบอกฉันแล้ว"
"คือเปียไม่รู้จักหรอกนะคะ"
"อืม"
เปียมองคุณหมอด้วยสายตาเศร้ากลัวว่าคุณหมอจะเข้าใจผิดเรื่องผู้ชายคนนั้น เธอเองก็ไม่รู้จักเขามาก่อน เขาแค่มาทานข้าวที่ร้านป้าพร และก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเจตนาของผู้ชายคนนั้นคืออะไรทำไมถึงต้องเข้ามาทักเธอทั้งที่เธอเป็นแค่พนักงานเสิร์ฟตัวเล็กๆคนนึง
แต่ว่าคนข้างๆเธอเนี่ยสิทำไมต้องชักสีหน้าใส่แบบนั้น คุณหมอไม่พอใจผู้ชายคนนั
