เปียเดินออกจากห้องด้วยสีหน้าเศร้าสลด ก่อนจะหยุดยืนอยู่ที่ประตูหน้าห้องของคุณหมอแล้วก้มหน้าลงมองรองเท้าสภาพเก่าเยินที่พร้อมจะขาดได้ทุกเมื่อ
"ป้าคะ คู่นี้เท่าไหร่" เธอหยิบรองเท้าคัชชูสีขาวขึ้นมาหนึ่งข้าง
"สามร้อยเก้าสิบหนู" แม่ค้าบอกราคากับเธอ
"มีเบอร์สามสิบเจ็ดไหมคะ"
"ป้าขอดูก่อนนะ"
ในระหว่างที่รอแม่ค้าหาไซส์เบอร์รองเท้า เปียก็มองคู่อื่นๆที่วางเรียงกันตรงหน้า
สำหรับเธอแล้วมันสวยทุกคู่เลยล่ะ แต่ที่จะถูกใจก็คงจะเป็นคู่ที่แม่ค้ากำลังหาไซส์รองเท้าให้เธออยู่
"หนู นี่จ่ะ" แม่ค้ายื่นรองเท้าเบอร์สามสิบเจ็ดให้กับเธอลองสวม
รองเท้าคัชชูสีขาวมีโบว์สีชมพูติดอยู่ตรงกลาง เมื่อเท้าเล็กลองสวมใส่ รองเท้าไซส์นี้มันเข้ากับเท้าเธอพอดีเป๊ะ เปียพลิกเท้าไปมาแล้วลองเดินย่ำกับที่ว่าสวมใส่สบายหรือเปล่า
"หนูเอาคู่นี้ค่ะ ลดอีกนิดนึงได้ไหม" เธอต่อรองเรื่องราคา
"ลดได้แค่สิบบาท เหลือสามร้อยแปดสิบ รับมาแพงกำไรน้อ
