ตอนที่ 11ไปอยู่บ้านฉัน
1734 คำ
เปียจะบอกคุณหมออย่างไรว่าบ้านของเธอเป็นสลำ ก็เธออายนี่น่า แล้วคุณหมอเองก็ดูตั้งใจมากๆ ที่จะพาเธอออกจากชีวิตเซ็งเคร็งนี้ แต่คุณหมอรู้เรื่องของเธอดีแล้วอย่างนั้นเหรอถึงได้ชักชวนเธอไปอยู่ที่บ้าน อยากจะถามเหลือเกินว่าช่วยเธอไปทำไม ใจดีกับเธอทำไม แล้วกับการที่คุณหมอดีกับเธอแบบนี้มันทำให้เธอคิดเข้าข้างตัวเอง หวังสูงเกินเอื้อม คุณหมอทั้งหล่อ รวย แล้วยังใจดีกับเธออีก ทั้งที่เราสองคนไม่เคยได้ทำความรู้จักกันมาก่อนด้วยซ้ำ
"บ้านเธออยู่ที่ไหน" คริสถามในขณะที่รถยนต์คันหรูกำลังเคลื่อนตัวออกจากลานจอดรถชั้นวีไอพี
"อยู่ไม่ไกลจากโรงพยาบาลหรอกค่ะ"
"อืม งั้นก็บอกทางฉัน"
ผ่านไปสิบห้านาที เด็กสาวเอ่ยปากบอกให้คุณหมอจอดรถที่ข้างทาง "ไหนบ้านเธอ ถึงแล้วเหรอ" คริสกวาดสายตามองไปยังนอกรถก็เห็นเพียงตัวคลองและมีทางเดินแคบๆ ให้เดินเข้าไปกับแสงไฟสลัวๆ ยิ่งมองก็ยิ่งรู้สึกไม่ปลอดภัย อย่าบอกนะว่าบ้านเธออยู่ในนั้น
"บ้านเปียเดินเข้าไปในนั้นค่ะ" เธอยกนิ้วชี้บอก และเป็นที่ที่คริสเข้าใจถูกแต่แรก
"จะให้ฉันจอดรถตรงนี้คงไม่ได้ แถวนี้มีที่จอดรถให้จอดไหม"
"มีซอยข้างหน้าขับไปอีกหน่อยค่ะ"
"อืม บอกฉัน"
รถยนต์สีดำคันหรูเคลื่อนเข้ามาจอดในลานจอดกว้างที่มีกรวดหินกองอยู่เต็มพื้นราบ
"ตรงนี้ฉันต้องเสียค่าที่จอดหรือเปล่า"
"ไม่เสียค่ะ"
"อืม นำทางฉันไปที่บ้านเธอ"
"คุณหมอจะเข้าไปในบ้านด้วยเหรอคะ"
"ใช่ ฉันพาเธอมาลาพ่อกับแม่ คงไม่ปล่อยให้เธอเดินเข้าไปในซอยเปลี่ยวๆ คนเดียวหรอกนะ"
"แต่เปียก็เดินมาได้เป็นสิบสิบปีแล้วนะคะ"
"ทำตามที่ฉันบอก" เสียงทุ้มเอ่ยด้วยเสียงแข็งกร้าวที่เธอไม่ยอมเชื่อฟัง เธอกำลังทำให้เขาเริ่มจะหงุดหงิด
"บ้านเปียเป็นสลำ...เปียอายคุณหมอคะ" เธอตัดสินใจบอกความจริง
"ฉันจะเดินตามเธอห่างๆ ก็แล้วกัน ถ้าเธออาย"
"ความจริงคุณหมอไม่ต้องดีกับเปียขนาดนี้ก็ได้นะคะ"
นั่นสิ เขาจะใจดีกับเธอเกินไปหรือเปล่า คริสมองหน้าเธอแล้วก็ต้องถอนหายใจก่อนจะเบือหน้าไปอีกทาง
"อืม ฉันเข้าใจแล้ว ถ้าเธออยากอยู่กับพ่อแม่ที่ชอบรังแกอยู่แบบนี้ก็ลงจากรถฉันไปซะ" คริสประชด ในเมื่อเขาหยิบยื่นความช่วยเหลือแล้วเธอไม่อยากจะรับก็คงต้องปล่อยเธอให้รับกรรมกับพ่อแม่ของเธอต่อไป
"ค่ะ" เปียแสดงสีหน้าเศร้า แล้วเปิดประตูลงจากรถ คุณหมอคงจะโกรธเธอมากๆ ที่ไม่ทำตามคำสั่ง เขาอุตส่าห์ช่วยแล้วแท้ๆ แต่เธอกลับไม่รับมัน ไม่คว้าโอกาสดีๆ เอาไว้
เปียไม่อยากให้ตัวเองต้องหวังสูงหรือทำให้ตัวคุณหมอต้องแปดเปื้อนกับเด็กจนๆ อย่างเธอ แค่คุณหมอเข้ามาช่วยเธอ พาเธอทำแผล แล้วยังมาส่งเธอแถวบ้านแค่นี้ก็เป็นพระคุณมากแล้ว
เมื่อเสียงประตูรถปิดสนิท คริสมองเด็กสาวที่เดินเข้าไปในซอยแคบๆ น่าจะเป็นทางลัดอีกทางที่จะไปยังบ้านของเธอ
"ไม่กลัวคนฉุดหรือยังไงกัน" ในเมื่อเธอไม่ได้กลัวอันตรายที่จะเกิด เขาเองก็ไม่จำเป็นที่จะต้องสนใจ
สองมือหนาเลี้ยวพวงมาลัยรถเพื่อกลับรถขับออกไปยังทางเดิมที่ขับเข้ามา ดวงตาคู่หันมองไปยังซอยเปลี่ยวอีกครั้งก็เห็นเธอเดินเข้าไปในซอยแคบแต่ทว่ากลับมีชายอีกสองคนเดินตามหลังเธอไป
รถยนต์คันหรูสีดำจอดมองแล้วเลี้ยวพวงมาลัยรถไปจอดเทียบใกล้ๆ กับซอยเปลี่ยวที่เด็กสาวเพิ่งเดินเข้าไปพร้อมกับที่เขาเห็นชายอีกสองคนเดินตามหลังเธอ
คริสเปิดประตูลงจากรถ กึ่งวิ่งกึ่งเดิน พยายามคอยสังเกตการณ์อยู่ไม่ใกล้ไม่ไกล
"หล่อจังเลยนะพ่อหนุ่มมาหาใครเหรอจ๊ะ" เสียงหวีดของหญิงสาวเอ่ยทักคุณหมอหนุ่มที่กำลังเดินไปตามทาง เขาหันไปมองก็เห็นว่าเป็นผู้หญิงนุ่งผ้าถุงกระโจงอก จึงรีบเบนสายตากลับแล้วโฟกัสที่คนข้างหน้า
เปียเองก็รู้สึกเหมือนว่ามีใครกำลังเดินตามหลังเธอ แต่เธอก็ไม่กล้าหันไปมอง สองเท้าเล็กเดินต่อไปไม่คิดหยุด อีกไม่ไกลก็จะถึงบ้านเธอแล้ว
"ไปไหนเหรอคนสวย" เสียงผู้ชายเอ่ยทัก แต่เธอก็ไม่กล้าหยุดเดินหรือหันไปมอง เพราะไม่รู้ว่าเรียกเธอหรือเรียกคนอื่น แล้วยิ่งพูดคำว่าสวยด้วยแล้วยิ่งไม่ใช่เธอแน่นอน
หมับ~
"ใครวะ" ผู้ชายที่เดินตามเด็กสาวถามลั่นพร้อมกับหันไปมองว่าใครกันที่มากดไหล่เขาให้หยุดเดิน
"มึงเป็นใคร" เขาถามแล้วสะบัดมือที่ไหล่ออก
"จะอยากรู้ไปทำไม" คริสตอบกลับเสียงเรียบ
"แม่งเหยื่อหลุดไปจนได้" ชายอีกคนสบถออกมาอย่างหัวเสีย อุตส่าห์ได้เจอเหยื่อชั้นดีกลับต้องมาพลาดท่าเพราะไอหนุ่มหน้าหล่อคนนี้
เมื่อเขาเห็นว่าเธอเดินห่างออกไป คริสจึงเบี่ยงตัวหลบชายสองคนแล้วรีบเดินตามเด็กสาวให้ทัน
ความเป็นอยู่ที่นี่มันไม่ปลอดภัยเลยสักนิด แล้วเธอยังกล้าปฏิเสธความช่วยเหลือจากเขาอีก
เดินไปไม่ไกลนักคริสเห็นว่าเธอเดินเข้าไปในบ้านก็เริ่มได้ยินเสียงโวยวายจากในบ้าน คริสจึงเดินเข้าไปใกล้ๆ อีกหน่อยเพื่อที่จะแอบฟัง
"มาแล้วเหรอนังตัวดี" สายเดินเข้ามากระชากตัวลูกสาว
"แม่~เปียเจ็บนะ"
"เอาเงินมา เงินอยู่ไหน" ภพพ่อของเธอตวาดถาม แล้วแบมือขอเงินจากลูกด้วยสีหน้าเกรี้ยวกราด
"พ่อจ๋า วันนี้งดเล่นการพนันสักวันเถอะนะ"
เพี๊ยะ~
"มึงเป็นลูกมีสิทธิ์อะไรมาสั่งกูไอเปีย กูจะเอาเงินนี้ไปทำอะไรมันก็เรื่องของกู"
เพี๊ย~
"ถ้าพ่อกับแม่เลิกเล่นการพนันเราอาจจะมีเงินเก็บมากกว่านี้ก็ได้นะ แล้วเปียก็จะได้เรียนหนังสือด้วย"
"แหม~อยากเป็นคนมีการศึกษา ดูสภาพที่มึงอยู่ตอนนี้ก่อนเถอะอีเปีย แล้วนี่ยังไงใครเขาขัดสีฉวีวรรณให้มึงดูเป็นผู้เป็นคนขึ้นห๊ะ พอเริ่มสวยเข้าหน่อยล่ะอยากมีสังคม อยากเรียนหนังสือ มึงฝันไปเถอะ" สายพูดดูถูกลูกสาว เธอสังเกตตั้งแต่ที่ลูกสาวมาประกันตัวที่สถานีตำรวจ ผิวพรรณดูสะอาดสะอ้านขึ้น ใบหน้าดูขาวกระจ่าง แต่พอวันนี้ยิ่งได้เห็นชัดๆ ลูกสาวเธอนี่ก็สวยไม่เบาเหมือนกัน
"กูไม่ให้มึงเรียหนังสือ มึงแค่มีหน้าที่ทำงานเลี้ยงพวกกู"
"เปียจะเรียนไปด้วยทำงานไปด้วยจ่ะ เปียทำได้ ป้าพรบอกจะพาเปียไปสมัครเรียนแล้วก็ขอทุน"
"อีอ้วนอีกแล้วเหรอ ยุ่งไม่เข้าเรื่อง กูไม่ให้มึงเรียนอีเปีย" ภพยังยืนยันคำขาด
"พ่อ แม่ เปียขอเถอะนะ เปียหาเงินให้พ่อกับแม่เหมือนเดิมแต่เปียขอเรียนหนังสือนะจ๊ะ"
"แล้วถ้าเกิดเพื่อนๆ ของมึงเขาเกิดรู้ว่ามึงอยู่สลำเขาจะคบมึงเป็นเพื่อนไหมอีเปีย มึงคิดสิคิด" ภพเฉดหัวลูกสาว สังคมแบบที่พวกเขาเป็นอยู่ใครเขาจะอยากเข้าใกล้ มีแต่คนขยาดและดูถูก
"เปียไปเพื่อเรียนหนังสือนะจ๊ะ"
เพี๊ยะ ~
"กูบอกไม่ให้ก็คือไม่ให้ มึงนี่แม่งพูดไม่รู้เรื่องอีเปีย" ภพจิกหัวลูกสาวแล้วตบหน้าอยู่หลายครั้ง เขาเริ่มหมดความอดทนที่เปียไม่เชื่อฟัง จนกระทั่งคนที่แอบยืนอยู่ข้างนอกเริ่มทนไม่ไหวแล้วรีบเข้ามาช่วยเด็กสาวไว้
"หยุด" คริสถือวิสาสะเดินเข้ามาในบ้านแล้วชี้หน้าภพด้วยอารมณ์โทสะก่อนจะเดินเข้าไปพยุงเปียลุกขึ้นแล้วกอดเธอไว้แนบตัว
"คุณหมอ ฮึก ฮือ~" เธอปล่อยโฮ ใบหน้าเรียวเล็กซบลงบนอกคุณหมอหนุ่มแล้วโอบกอดเอวหนาเอาไว้
"พวกเดนนรก" ปากหนาเอ่ยด่าอย่างเหลืออด เขาก็ไม่ได้อยากจะยุ่งเรื่องครอบครัวนัก แต่ในเมื่อเขาเดินตามเธอมาถึงที่นี่จะไม่เข้าไปช่วยอะไรเลยก็จะใจร้ายเกินไป
"มึงเป็นใครไอหนุ่ม ผัวไอเปียมันหรือไง"
"เปีย ฉันถามเธออีกครั้ง จะไปอยู่กับฉันที่บ้านไหม ฉันจะส่งเสียเธอเรียนหนังสือเอง" คริสไม่ตอบคำถามภพแต่กลับถามเด็กสาวที่เอาแต่ซบอกเขาร้องไห้สะอื้น
"เห้ยๆ กูไม่ให้เรียนนั่นลูกกูปล่อยเดี๋ยวนี้" ภพทำท่าจะเดินเข้าไปดึงลูกสาวออก แต่คริสกลับกอดเธอแน่นขึ้นแล้วถอยออกห่าง
"อย่าเข้ามา รู้จักผู้กองวายุไหม" เขาพูดชื่อเพื่อนขึ้นมาเพื่อขู่ เพราะวายุเขาทำงานที่สถานีตำรวจละแวกนี้และคิดว่าสองผัวเมียน่าจะรู้จัก
"ผู้กองวายุเหรอ" ภพถามอย่างตกใจ
"ใช่ ผมรู้จักผู้กองวายุ ผมสามารถแจ้งข้อหาพวกคุณให้กลับเข้าไปนอนในคุกได้ อยากจะเข้าไปนอนยาวๆ ไหมล่ะรอบนี้ เพราะต่อไปเปียคงไม่ได้เจอพวกคุณอีก"
"อะ อะไรนะ" ภพกับสายยืนอึ้ง หนุ่มคนนี้ทำไมถึงได้เข้ามายุ่งวุ่นวายกับลูกสาวของเขา แต่คำขู่ของคริสกลับได้ผล ภพกับสายยืนข้างกันแล้วมองดูลูกสาวกับหนุ่มคนนี้ยืนกอดกันนิ่ง
"เปีย ตอบฉัน จะไปอยู่ที่บ้านฉันไหม" คริสก้มหน้ามองเด็กสาวที่เอาแต่ซบอกเขาด้วยเนื้อตัวสั่นเทา
เปียจึงค่อยๆ เงยหน้าขึ้นมาด้วยคราบน้ำตาจากความเสียใจแล้วตอบคำถาม "ค่ะ เปียจะไปอยู่กับคุณหมอ"
"ตอบแบบนี้แต่แรกเธอก็คงไม่เจ็บตัวซ้ำๆ แบบนี้"
°°°°°°°°°°°
อยากได้พี่คริสเป็นผัวค่ะ
- ผู้เขียน
