พอรู้ตัวว่าพูดอะไรออกมาวายุก็นิ่งเงียบไปทันที ริมฝีปากหนาพ่นลมหายใจออกมาเบาๆ ไม่ได้ขยับตัวออกห่างแต่กลับโน้มใบหน้าเข้ามาใกล้กว่าเดิม
“พี่ก็แค่อยากให้เธอปากกับใจตรงกันก็เท่านั้น”
“เหรอคะ แต่มินไม่คิดแบบนั้น อ๊ะ! พะ..พี่วา..ยุ” ชั่วพริบตาเดียวริมฝีปากอุ่นก็ประกบจูบลงมา บดขยี้เรียวปากบางอย่างดูดดื่ม จัสมินไม่คิดว่าพี่วายุจะจูบเธอ แรงต่อต้านในนาทีแรกเปลี่ยนเป็นโอนอ่อนผ่อนตามไปในที่สุด มือเล็กที่ดันแผ่นอกกว้างเปลี่ยนเป็นลูบไล้สัมผัสมันไปมาก่อนตวัดโอบรัดรอบลำคอหนาไว้แน่น
ลิ้นร้อนตวัดเลียรอบเรียวปากนุ่มก่อนสอดใส่มันเข้าไปลิ้มรสความหวานในโพรงปากเล็ก ตวัดดุนดันไล่ต้อนลิ้นเล็กอย่างช่ำชอง จัสมินหลับตาพริ้มด้วยความรู้สึกเคลิ้ม
พี่วายุของเธอจูบเก่งจริงๆ
สองมือที่ เลื่อนขึ้นมาบีบขยำทรวงอกทำให้จัสมินได้สติ เธอผละตัวออกห่างและยกมือขึ้นมาปิดริมฝีปากของชายหนุ่มไว้ ลมหายใจคนตัวเล็กหอบกระเส่าใบหน้าแดงระเ
