“เกลียด... แต่ก็นอนด้วยกันได้นี่เพคะ”
หล่อนไม่รู้ว่าผีห่าซาตานตัวไหนมาเจาะปากให้หล่อนพูดคำนี้ออกไป คำพูดที่ผู้หญิงดีๆ ผู้หญิงพรหมจรรย์ไม่ควรแม้แต่จะคิดถึงมัน
“เจ้าต้องการร่างกายของเราอย่างนั้นหรือ มาริสา”
“ก็... ก็เราแต่งงานกันแล้วนี่เพคะ” หล่อนตอบออกไปด้วยใบหน้าที่แดงก่ำ ร่างกายหนักหน่วงและเบ่งบานจนน่าละอาย
หล่อนเห็นเขาหัวเราะเยาะ มองหล่อนตลอดทั้งตัวด้วยสายตาเหยียดหยาม หล่อนรู้สึกอดสูจนต้องหมุนตัวจะเดินหนี แต่แขนถูกคว้าเอาไว้
“จะไปไหนเสียล่ะ”
ความร้อนผ่าวจากฝ่ามือใหญ่ส่งกระแทกหวามเข้ามาในร่างกายของหล่อนมากมาย หล่อนตัวสั่นเทา รู้สึกถึงหยาดน้ำลื่นๆ ที่ซอกขา
“ก็พระองค์ไม่ได้ต้องการหม่อมฉันนี่เพคะ หม่อมฉันก็จะไปนอนต่อ”
“เราเป็นสุภาพบุรุษ ดังนั้นเราจะไม่ขัดใจสุภาพสตรีอย่างเจ้า ถึงแม้ว่าเจ้าจะสกปรกสักแค่ไหนก็ตาม”
แก้มทั้งสองข้างร้อนจัด และคงแดงมากๆ แน่ “องค์ชาย... หมายถึง...”
“เราจะนอ
