“พระชายาเพคะ อีกครึ่งชั่วโมงจะได้เวลาเสด็จไปงานเลี้ยงแล้วนะเพคะ”
ฟาร่ารีบเตือนด้วยน้ำเสียงกังวลใจ เพราะเจ้านายของตัวเองยังคงนั่งนิ่งอยู่บนเตียง แถมยังไม่ยอมแต่งองค์ทรงเครื่องอีกต่างหาก
“เราไม่ไป”
“ทรงขัดพระทัยองค์รัชทายาทไม่ได้หรอกเพคะ”
หล่อนหันไปมองฟาร่าตาขุ่นเลยทีเดียว พลางอดนึกโมโหไปถึงเจ้าชายอัฟฟานด้วย
อีตาบ้า จูบเราแล้วก็ทำเป็นรังเกียจ อย่ามาแตะต้องเราเชียวนะ ไม่มีทางยอมอีกแล้ว
“เราไม่สน เพราะเราจะไม่ไหนทั้งนั้น”
“แต่ว่า...”
“เจ้าไม่มีความผิดอะไรหรอกฟาร่า เพราะเราจะรับผิดชอบความผิดทั้งหมดเอง”
ฟาร่าพยายามวิงวอน แต่คนดื้อรั้นไม่ยอมใจอ่อนง่ายๆ
“ถ้าองค์ชายถามเจ้าก็บอกไปว่าเราวิงเวียน ไม่สบาย หรือไม่ก็บอกตั้งครรภ์ก็ได้”
“เอ่อ ทรงพระครรภ์คงจะเร็วไปนะเพคะ”
หล่อนย่นจมูกใส่ฟาร่า
“เจ้าก็แก้ตัวไปเถอะ ยังไงก็ได้ เราจะพักผ่อนแล้ว”
อาริตาพูดจบก็พาร่างที่อยู่ในชุดนอนสีขาวบางใสแจ๋วก้
