"มึงก็รู้ว่ากูเกลียดผู้หญิงคนนี้มากแค่ไหน ถึงเขาตายต่อหน้าต่อตากูก็ไม่รู้สึกอะไร!" พ่อเลี้ยงปักษ์กดเสียงต่ำพูดด้วยน้ำเสียงโกรธเคือง จากนั้นร่างสูงกำยำจึงเดินพรวดพราดออกจากร้านกาแฟไปทันที พริมพิจิกาได้แต่มองตามหลังพ่อเลี้ยงใจร้ายด้วยแววตาผิดหวัง
"คุณปักษ์กลายเป็นคนดิบเถื่อนไปแล้วหรือยังไงคะ คนจะตายต่อหน้าต่อตาแท้ๆยังไม่มีจิตใจคิดจะช่วย?"
"เพราะมันรู้ต่างหากว่าผู้หญิงคนนี้กำลังมารยาเรียกร้องความสนใจ มันเกลียดผู้หญิงคนนี้มาก"
"เขารู้จักนิสัยใจคอกันดีจังเลยนะคะ" หญิงสาวพูดเสียงประชดประชัน
"ไม่ใช่แบบนั้นหรอกพริม ถ้าเป็นคนอื่นปักษ์มันไม่ใจร้ายแบบนี้หรอก ดูนั่นสิ" ภาคินพเยิดหน้าไปยังมาริสสาซึ่งกำลังประคองตนเองยืนขึ้นเมื่อเห็นว่าปักษ์เดินออกไปแล้ว หล่อนกระทืบเท้าปึงปังด้วยความหงุดหงิดโดยไม่รู้สึกอับอายผู้คนและเดินกระฟัดกระเฟียดออกจากร้านกาแฟไป
"เขาจะเรียกร้องความสนใจจากคุณปักษ์ทำไมในเมื่อเข
