ตอนที่ 7 บทลงโทษของคนอวดดี
1946 คำ
"ได้เวลาคิดบัญชีของเธอแล้วอันนา มานี่!" คามินฉุดกระชากร่างบางขึ้นจากพื้นให้เดินตามเข้ามาในบ้าน แม้เธอจะฝืนร่างกายตัวเองแค่ไหนแต่ก็ไม่อาจสู้แรงของเขาได้อยู่
ปัง!
มือหนาเปิดและปิดประตูห้องนอนอย่างแรงด้วยอารมณ์ที่คุกรุ่น ก่อนจะเหวี่ยงคนตัวเล็กไปบนเตียงอย่างแรง ไม่รอช้าเขาก็รีบตามไปคร่อมทับร่างบางไว้ทันที
"อย่าอวดดีกับฉันอันนา ถ้าไม่อยากเจ็บตัวเพิ่ม" เมื่อร่างบางใต้ร่างกายแกร่งไม่ยอมหยุดดิ้นสักทีเขาจึงต้องข่มขู่เธอด้วยน้ำเสียงที่ดุดัน
"สงสัยเธอจะเสพติดความรุนแรงสินะ ถึงได้ไม่เคยฟังที่ฉันพูดเลย" มือหนาบีบปลายคางมนอย่างแรงเมื่อเธอยังดิ้นขัดขืนต่อต้านเขาไม่หยุด
เขาเองก็ไม่ได้อยากทำให้ร่างกายเธอบอบช้ำไปมากกว่านี้แล้ว ถึงได้พยายามระงับอารมณ์โกรธของตัวเองไว้ เพราะตามร่างกายเธอนั้นมีแต่รอยแดงรอยเขียวช้ำให้เห็นอยู่หลายจุด เกิดจากการที่เธอล้มเพราะถูกผลักถูกเขากระชากซ้ำๆ ไหนจะที่ลำคอระหงที่มีรอยนิ้วมือเขาให้เห็นเด่นชัดอีก
"จะ…เจ็บ… ฉันจะไม่ทำอีกแล้ว ฮึก… ขอโทษ…" อันนาเอ่ยด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ หยุดต่อต้านเขาทันทีเพื่อหวังจะให้เขาเห็นใจและไม่ทำรุนแรงกับเธอ
คามินชะงักไปเล็กน้อยที่เธอเอ่ยพูดมาแบบนั้นพร้อมกับคำขอโทษที่เขาไม่คิดว่าเธอจะพูดออกมา ริมฝีปากหยักได้รูปกดจูบแนบลงมาที่ริมฝีปากของเธอทันที ก่อนจะแทรกปลายลิ้นร้อนเข้ามาในโพรงปากเล็กเกี่ยวกระหวัดดูดดึงปลายลิ้นเธออย่างไร้ความอ่อนโยน
มือหนาลูบไล้ไปตามเรือนร่างอันเย้ายวนใจของคนตัวเล็กด้วยความหื่นกระหาย ยกขึ้นบีบเค้นหน้าอกอวบใหญ่อย่างแรงด้วยอารมณ์ปรารถนาและต้องการสั่งสอนเด็กดื้อที่อวดดีคนนี้ให้เข็ดหลาบ
จ๊วบ! จ๊วบ~
"อื้อ!" เสียงเล็กครางประท้วงในลำคอดิ้นไปมาเมื่อเริ่มขาดอากาศหายใจ
"อย่าดื้อกับฉันอันนา อย่าดื้อ" น้ำเสียงแหบพร่าเอ่ยบอกกับเธอพร้อมด้วยแววตาจริงจัง พูดจบเขาก็กดจูบลงเบาๆ ตรงบริเวณต้นคอขาวเนียนของเธอ ใบหน้าหล่อคมซุกไซร้ตามลำคอระหงไปมาพร้อมกับขบเม้มฝากรอยรักไว้หลายจุด
เป็นครั้งแรกที่เธอพยายามผ่อนคลายร่างกายยอมโอนอ่อนตามเขา เพื่อไม่ให้ตัวเองต้องเจ็บตัวซ้ำๆ ให้กับความโง่ของตัวเองที่พยายามต่อต้านเขามาตลอด ไม่เคยมีครั้งไหนเลยที่เขาจะอ่อนโยนกับเธอ ทุกครั้งที่ต้องทำหน้าที่นางบำเรอให้เขามันเต็มไปด้วยความรุนแรงและป่าเถื่อนตลอด
"อ๊าา~" แค่เธอผ่อนคลายก็ทำให้ร่างกายโอนอ่อนไปกับเขาได้ไม่ยาก
คามินผละไม่หน้าออกจากซอกคอขาวขึ้นมาจัดการกับเสื้อผ้าของตัวเองอย่างเร่งรีบ เมื่อแก่นกายขยายใหญ่กำลังเรียกร้องหาความคับแน่นภายในร่องรักนุ่มของเธอไม่หยุด
"จิ๊!" เสียงจิปากดังขึ้นอย่างหงุดหงิด เมื่อเขาพยายามถอดเสื้อผ้าของเธออยู่นานแต่ก็ไม่รู้ทำไมเขาถึงได้ถอดมันยากเย็นนัก ทั้งที่เธอก็ไม่ได้ขัดขืนอะไร
แคว่ก!
มือหนาออกแรงฉีกกระชากชุดที่เธอสวมใส่อยู่จนขาดวิน เมื่อพยายามอยู่นานจนหงุดหงิดแต่ก็ถอดไม่ได้สักที
"อ้ะ!" อันนาร้องออกมาด้วยความตกใจที่ถูกเขาฉีกกระชากเสื้อผ้าเธอออกด้วยท่าทางหงุดหงิดแบบนั้น
ร่างกายแสนเย้ายวนใจเปลือยเปล่าต่อหน้าเขา ลิ้นร้อนตวัดเลียริมฝีปากตัวเองด้วยท่าทีหื่นกระหาย ไม่รอช้าก้มลงตวัดลิ้นเลียไปตามยอดปทุมถันสีหวานทันที อีกข้างก็ถูกบีบเค้นด้วยความรุนแรงตามอารมณ์ความต้องการที่พุ่งสูง
"อืมม~" เสียงพร่าครางในลำคออย่างพึงพอใจที่คนตัวเล็กยอมผ่อนคลายตามและไม่ดื้อกับเขา เพราะเขาเองก็ไม่ได้อยากจะรุนแรงกับเธอเลยสักนิด แค่เธอไม่ดื้อกับเขา เขาก็ยอมอ่อนลงให้เธอได้ไม่ยาก แต่นี่เธอดันดื้อกับเขาก่อน เขาถึงได้รุนแรงกับเธอทุกครั้งที่มีอะไรกัน
"อ้ะ! เจ็บ! อย่ากัด" เสียงเล็กร้องประท้วงด้วยความเจ็บ ที่ถูกฟันคมกัดเข้าที่หน้าอกซ้ำๆ อยู่หลายครั้งจนรู้สึกเจ็บระบมไปหมด
"จ๊วบ~ หึ" คามินเงยหน้าขึ้นจากอกอวบใหญ่ทั้งสองข้าง ก่อนจะยกยิ้มอย่างพอใจที่เห็นคนตัวเล็กเชื่อฟัง
มือหนาจับสองขาเรียวสวยแยกออกจากกันกว้างเผยให้เห็นความสวยงามกลางกายสาวของเธอ มือหนาข้างหนึ่งยื่นไปสัมผัสแผ่วเบาใช้นิ้วหัวแม่มือคลึงวนกับจุดกระสันเสียวจนร่างบางดิ้นกระสับกระส่ายไปมาด้วยความเสียวซ่านที่แล่นเข้าหา
"ตัวสั่นเหมือนไม่เคย" พูดจบมือหนาก็จับแก่นกายใหญ่ตัวเองไปจ่อที่ร่องรักคับแน่นของเธอ ก่อนจะกดส่วนหัวเข้าไปในร่องรักช้าๆ เกือบครึ่งลำ แล้วกดสะโพกสอบส่งแรงบังคับความใหญ่โตเข้าไปในร่องลึกจนสุดลำในทีเดียว
ปึก! สวบ
"อึก! เจ็บ… คุณ…" อันนาได้แต่ดิ้นไปมาด้วยความรู้สึกเจ็บและจุกในเวลาเดียว มือทั้งสองข้างถูกมือหนาพันธนาการไว้เหนือศีรษะแน่น
"อ่าาาส์~ แน่นฉิบ! ซี๊ดด" เสียงพร่าครางกระเส่าด้วยความเสียวซ่านเมื่อถูกร่องรักของเธอบีบรัดแก่นกายใหญ่เขาไว้แน่น
เมื่อทนต่อการบีบรัดภายในไม่ไหว คามินจึงเริ่มขยับสะโพกสอบไปมาทั้งๆ ที่เธอยังปรับตัวกับขนาดของเขาไม่ได้ดีเท่าที่ควร
"ยะ...อย่าขยับ! เจ็บ…" เหมือนว่าเสียงห้ามปรามของเธอจะไม่ได้ผล เมื่อคนใจร้ายเร่งขยับซอยสะโพกสอบให้เร็วขึ้น
ปั๊บ ปั๊บๆๆ
"ซี๊ดดด ร่องเธอยังแน่นเหมือนเดิมเลยอันนา"
"บะ…เบาๆ ได้ไหม… อ๊ะ~ อื้อ~" เสียงเล็กขาดห้วงเมื่อถูกริมฝีปากหยักได้รูปกดจูบลงบนริมฝีปากที่กำลังเอื้อนเอ่ย ลิ้นร้อนแทรกผ่านเข้าไปเกี่ยวกระหวัดหยอกล้ออย่างช่ำชองเพื่อช่วยให้เธอลืมความเจ็บปวดที่ได้รับ
สะโพกสอบยังคงทำหน้าที่ขยับจังหวะส่องแก่นกายใหญ่เข้าออกร่องรักอย่างเป็นจังหวะ ทั้งหนักหน่วงสลับกับจังหวะที่เนิบนาบอย่างช่ำชองในบทรักที่มากประสบการณ์
จ๊วบ~ จ๊วบ!
"อืมมม~" เสียงแหบพร่าครางต่ำในลำคออย่างพึงพอใจ เมื่อคนตัวเล็กตอบรับสัมผัสของเขาด้วยการจูบตอบอย่างเงอะงะ แต่ท่าทางเงอะงะของเธอมันช่างกระตุ้นอารมณ์ดิบเถื่อนของเขานัก
"ดีมากอันนา อ่าาส์ อย่าดื้อกับฉัน" คามินถอนริมฝีปากออกบอกเสียงพร่ากระเส่าด้วยถ้อยคำเดิมๆ อย่างพึงพอใจที่คนพยศเริ่มสิ้นฤทธิ์
อันนาเม้มปากแน่นเบือนหน้าหลบสายตาด้วยความรู้สึกที่หลากหลาย ร่างกายปรับตัวรับกับเขาได้อย่างน่าประหลาดใจ เป็นครั้งแรกที่เธอรู้สึกว่าตัวเองต้องการให้เขาทำกับเธอด้วยความเต็มใจ ต่างจากทุกครั้งที่ผ่านมา ที่เธอต้องทนเจ็บปวดเพราะต่อต้านเขามาตลอด ด้วยหน้าที่ของเธอทำให้จำใจต้องแสร้งสมยอมอย่างเลี่ยงไม่ได้ จึงต้องฝืนทนรับความป่าเถื่อนและรุนแรงจากเขามาโดยตลอด
ปึก! ปึก
"อ๊ะ! จุก…" จังหวะกระแทกแรงๆ เหมือนเขากำลังกลั่นแกล้งเธอ ทำให้ต้องหันกลับมาสบตากับเขาอีกครั้ง มือเล็กที่ถูกปล่อยให้เป็นอิสระดันหน้าท้องแกร่งไว้ด้วยความรู้สึกจุกที่ท้องน้อย
"มองหน้าฉันแล้วครางออกมาดังๆ"
"ฉัน… อ๊ะ อ๊าา~" ไม่ทันได้พูดอะไรไปมากกว่านั้น ริมฝีปากอวบอิ่มก็เผยอขึ้นเล็กน้อยส่งเสียงครางกระเส่าออกมาด้วยความเสียวซ่าน เมื่อถูกคนตัวโตกดสะโพกหมุนควงสร้างความเสียวซ่านเพิ่มให้เธอมากขึ้นอย่างที่ไม่เคยได้รับมาก่อน
"อ่าาส์ ดีมากอันนา" ครั้งแรกของเขาเช่นกันที่พยายามเบามือกับเธอ เพียงแค่เธอไม่ต่อต้านทุกอย่างก็ถูกปรับจูนเข้าหากันอย่างลงตัว เขายอมลดความรุนแรงที่เคยทำกับเธอลงแต่ยังคงความเร่าร้อนไว้อย่างช่ำชองทุกท่วงท่า
"เบาๆ อ๊ะ แรงไปแล้ว อื้อ! เจ็บ… อ๊าา" ร่างบางสั่นสะท้านเกร็งกระตุกเบาๆ เมื่อความเจ็บปวดที่เคยได้รับถูกแทนที่ด้วยความเสียวซ่าน ร่องรักขมิบถี่ด้วยความ
"หึ เจ็บแต่ก็เสียวดีใช่ไหมล่ะ จะเสร็จก็ปล่อยออกมาอันนา แค่เธอผ่อนคลายมันจะมีความสุข ลองดูสิ อ่าาส์" คามินเร่งจังหวะขยับสะโพกถี่รัวเมื่อร่างกายเกร็งกระตุกถี่อย่างต้องการปลดปล่อยไม่ต่างกัน
อันนาหลับตาลงสูดหายใจเข้าลึก ก่อนจะลืมตาขึ้นมองสบตากับเขาอีกครั้ง เธอพยายามทำให้ตัวเองผ่อนคลายตามที่เขาบอกให้ได้มากที่สุด เพียงเพราะต้องการสัมผัสกับความรู้สึกสุขสมอย่างที่เขาว่า
"แบบนั้นอันนา ซี๊ด! แต่ฉันคงทนเล่นกับเธอต่อไม่ไหวหรอกนะ" พูดจบเขาก็รัวสะโพกสอบซอยเร่งจังหวะถี่ๆ เมื่อความเสียวซ่านที่มีกำลังก่อตัวเตรียมจะปลดปล่อย
ปั๊บๆๆ ปั๊บ
"อ๊ะ! อื้อ… อ๊าา~ คะ…คุณ… อื้อ! คามิน อ่าา"
"แม่ง! ซี๊ดดด" คามินสบถ เมื่อถูกคนตัวเล็กครางเรียกชื่อเขาออกมาเป็นครั้งแรก ไม่ได้ไม่พอใจ แต่การที่เธอเรียกเขาเสียงแหบกระเส่าแบบนั้นมันกระตุ้นความป่าเถื่อนที่มีในตัวของให้ลุกโชนขึ้นอีกครั้ง
มือหนาบีบขย้ำหน้าอกอวบใหญ่ทั้งสองข้างไว้แน่น ก่อนจะส่งแรงทั้งหมดที่มีกระแทกกระทั้นแก่นกายใหญ่เข้าออกร่องรักของเธออย่างหนักหน่วงจนร่างบางกระตุกเฮือกร่างกายสั่นสะท้านกระตุกไปมาซ้ำๆ
"อึก… อ๊ะ! อื้ออออ" อันนากัดปากตัวเองแน่นด้วยความรู้สึกที่ผสมปนเป ร่างกายสั่นสะท้านกระตุกเกร็งค้างก่อนจะผ่อนแรงลงเมื่อได้รับการปลดปล่อยออกมาทั้งที่เขายังคงรัวกระแทกกระทั้นเข้าใส่ในร่องรักคับแน่นของเธอไม่หยุด
เธอไม่ได้รู้สึกถึงความสุขสมอย่างที่เขาว่า แต่มันก็ดีกว่าทุกๆ ครั้งที่ผ่านมาอย่างปฏิเสธไม่ได้
"ซี๊ดดดด! ฉันจะแตกแล้ว อ่าาสส์ ทนหน่อยแล้วกัน"
ปั๊บ! ปั๊บ
คามินเร่งจังหวะกระแทกกระทั้นถี่รัวเสียงเนื้อกระทบเนื้อดังลั่น เพียงไม่กี่นาทีต่อมาร่างกายแกร่งก็เกร็งกระตุกเฮือกขึ้นมาก่อนที่ความเสียวซ่านที่ถูกอัดอั้นไว้นานจะถูกปลดปล่อยออกมาทันที เอวสอบกระแทกแก่นกายใหญ่กดค้างไว้ในร่องรักจนสุดลำพร้อมกับน้ำกามที่พวยพุ่งเข้าใส่ร่องรักของเธอ จนคนที่ร่องรับอารมณ์ความปรารถนารับรู้ได้ถึงความอุ่นวาบในร่องลึกของตัวเอง
"อ่าาาส์! โคตรดี" เสียงแหบพร่าครางกระเส่าอย่างพึงพอใจ ก่อนจะทิ้งตัวลงนอนทาบทับฟุบหน้าลงกับอกอวบใหญ่ทั้งสองข้างของเธอ ลมหายใจหอบถี่ร่างกายชื้นไปด้วยหยาดเหงื่อ
นานหลายนาทีที่เกมรักจบลง ร่างบางที่ถูกคนตัวโตทาบทับนั้นนอนแน่นิ่งไร้เรี่ยวแรงจะผลักไส จนคนที่นอนทาบทับเธอไว้ต้องยกศีรษะขึ้นมองด้วยความสงสัยไม่น้อย ก่อนจะเห็นว่าคนพยศดูอ่อนแรงคล้ายจะหลับอยู่รอมร่อ
"หมดฤทธิ์แล้วสินะ"
- ผู้เขียน
