ขายครั้งที่ 4 - ตรวจภายใน

1858 คำ
จู่ ๆ อลิษาก็คิดค้นวิธีหนึ่งขึ้นมาได้ มันเป็นวิธีที่เปลืองตัวมากและไม่รู้ว่าจะสำเร็จไหม แต่ถ้าไม่ลองก็ไม่รู้ อินทัชถึงกับถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ เมื่อต้องเจอกับคน ๆ เดิมเป็นรอบที่สามในช่วงสามเดือนที่ผ่านมานี้ เรื่องที่เธอขอซื้อสเปิร์มจากเขาเมื่อคราวก่อนยังหลอนอยู่ในหู แต่ด้วยหน้าที่ทำให้เขาไม่มีสิทธิ์ปฏิเสธ หมออินทัชปัดความขุ่นมัวในใจออกไป แล้วทำหน้าที่ของตนเองอย่างมืออาชีพ “สวัสดีครับ ไม่ทราบว่าวันนี้..” “ฉันมาตรวจภายในค่ะ!” อลิษารีบบอกธุระเร็วรัวพร้อมหลับตาปี๋ เห็นแบบนี้เธอก็เขินนะ ทั้งชีวิตไม่เคยต้องโชว์น้องน้อยให้ใครดูมาก่อน ถ้าไม่นับตอนเด็ก ๆ น่ะนะ แต่นี่เป็นวิธีเดียวที่อลิษาคิดออก ในตอนนี้เธอยอมแม้กระทั่งต้องมีอะไรกับหมออินทัชเพื่อแลกกับสเปิร์มเพียงครั้งเดียวจากเขา และเธอค่อนข้างมั่นใจว่าร่างกายของตัวเองไม่ด้อยไปกว่าใคร ถึงยังไงหมออินทัชก็เป็นผู้ชาย.. บางที ถ้าได้เห็น.. หมออินทัชอาจจะเปลี่ยนใจก็ได้...มั้ง “ครับ” อินทัชตอบเสียงเรียบ ไม่ได้มีท่าทางตื่นตระหนกอะไร เขาคุ้นชินกับหน้าที่นี้ดี แค่ไม่มาขอซื้อสเปิร์มเขาแบบคราวก่อนก็พอ “ถ้าอย่างนั้นผมขอทราบประวัติคร่าว ๆ ก่อน ประจำเดือนครั้งสุดท้ายวันที่เท่าไหร่ ปริมาณมากหรือน้อย มีกี่วัน และมีอาการปวดท้องแบบไหนครับ” “เมื่อกลางเดือนที่ผ่านมาค่ะ สองวันแรกจะมาก แต่วันหลัง ๆ จะลดลงเรื่อย ๆ ปกติเฉลี่ยอยู่ที่สี่ถึงห้าวัน ปวดท้องแค่วันแรกค่ะ” “มีอาการผิดปกติ ตกขาว หรือมีกลิ่นผิดปกติบ้างไหมครับ” “มะ ไม่มีนะคะ” อลิษาเริ่มหน้าแดงก่ำ พูดตะกุกตะกักเมื่อโดนล้วงลึกขึ้นเรื่อย ๆ ต่างจากอินทัชที่ถามด้วยน้ำเสียงเรียบ ๆ และท่าทีนิ่งสงบ “มีเซ็กซ์ครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่ครับ” “มะ ไม่..” “จำไม่ได้เหรอครับ งั้นคร่าว ๆ ก็ได้ครับ ประมาณเดือนไหน..” “คือฉันไม่เคยน่ะค่ะ!” อลิษารีบพูดเร็วรัว เธออายจนอยากแทรกแผ่นดินหนีอยู่แล้ว ผู้หญิงอายุใกล้สามสิบแต่ยังบริสุทธิ์ผุดผ่อง เขาจะคิดว่าเธอเป็นแม่ชีหรือไม่มีใครเอาหรือเปล่า อลิษายังไม่เคยมีอะไรกับใคร เธอไม่ได้เพ้อฝันว่าจะเก็บความบริสุทธิ์ไว้ให้สามีในวันแต่งงาน เพียงแต่เธอทำงานตั้งแต่ยังเรียนจบ ไม่มีเวลามานั่งคิดถึงเรื่องพวกนั้น แฟนสักคนก็ไม่เคยมี สุดท้ายจึงกลายเป็นสาวบริสุทธิ์วัยยี่สิบแปดปีที่ไม่เคยแม้แต่จูบกับใคร แห้งเหี่ยวซะไม่มี ชีวิตของอลิษานั้นมีแต่งานและงาน โชคดีที่ช่วงนี้มีเรื่องลูกเข้ามาเป็นสีสันให้ชีวิตบ้าง “อ้อ..” อินทัชขานรับสั้น ๆ “คะ คือจริง ๆ แล้วฉันงานยุ่งม๊ากกกมากน่ะค่ะ ก็เลยไม่เคยคิดเรื่องพวกนี้ ไม่ใช่ว่าตายด้านหรือไม่มีใครมาสนใจนะคะ! ฉันแค่งานยุ่งจริง ๆ” “ครับ คุณไม่จำเป็นต้องบอกเหตุผล แค่บอกประวัติเพศสัมพันธ์ก็พอ” “ค่ะ” อลิษาเม้มปากแน่น ผู้ชายอะไร เย็นชาชะมัด “คุณยังไม่เคยตรวจภายในมาก่อนใช่ไหมครับ” “ไม่เคยค่ะ” “ถ้าอย่างนั้นระหว่างตรวจคุณต้องผ่อนคลายให้มาก ๆ ผมจะใช้เครื่องมือที่เล็กที่สุด แต่สำหรับคนที่ไม่เคยตรวจอาจจะรู้สึกแปลก ๆ ไปบ้าง ถ้าคุณไม่เกร็งก็จะไม่เจ็บ” อินทัชพูดด้วยน้ำเสียงเรียบ ๆ เนิบนาบ ส่วนคนฟังพยักหน้ารับหงึก ๆ “เชิญคุณอลิษาไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนครับ เดี๋ยวจะมีพยาบาลพาไป” ไม่ทันขาดคำพยาบาลก็เดินเข้ามาในห้องพร้อมชุดให้อลิษาเปลี่ยน เธอแนะนำให้อลิษาเข้าห้องน้ำให้เรียบร้อย ทำความสะอาดน้องสาวแค่ภายนอกห้ามล้วงลึกเข้าไปข้างในเด็ดขาด ไม่ต้องสวมชั้นในแล้วขึ้นไปรอบนเตียงที่มีขาหยั่ง อลิษาที่ใจกล้ากับทุกเรื่องตัวสั่นเป็นลูกนกเมื่อเห็นเตียงที่ต้องขึ้นไปนอน มันดูน่ากลัวกว่าที่คิด ถ้าไฟมืดหน่อยคงเหมือนหนังสยองขวัญที่เธอเคยดู เธอลังเลละล้าลังจนพยาบาลต้องเข้ามาช่วยให้เธอขึ้นไปนอนบนเตียงและวางขาลงบนขาหยั่ง เอาผ้ามาปิดท่อนล่างไว้รอหมออินทัชเข้ามาตรวจ หัวใจผู้บริหารคนสวยเต้นแรงแทบทะลุอกออกมา ตื่นเต้นยิ่งกว่าวันรับปริญญาหรือวันเปิดบริษัทไม่รู้กี่เท่า ขาอยากจะหุบเข้าหากันแต่ก็ทำไม่ได้ “เพื่อลูก เธอทำได้ลิษา ฟู่ว~” อลิษาท่องประโยคเดิมซ้ำ ๆ หายใจเข้าออกลึก ๆ เพื่อระงับความตื่นเต้น ดวงตาทั้งสองข้างปิดลงเพื่อทำสมาธิ “เพื่อลูก” เพื่อเบบี๋ตัวน้อย ๆ “เพื่อลูก..” แกร๊ก เฮือก! สมาธิที่รวบรวมได้แตกกระเจิงทันทีที่ประตูห้องตรวจเปิดออก อลิษาลืมตาขึ้นมอง เธอเห็นคุณหมออินทัชเดินเข้ามาช้า ๆ เขาสวมชุดปลอดเชื้อและถุงมือสะอาด “เอ่อ..” อินทัชนั่งลงประจำที่ เขาเตรียมเครื่องมือเรียบร้อย พร้อมจับผ้าบางที่ปิดท่อนล่างของอลิษาไว้แล้วทำท่าจะดึงออก “ดะ เดี๋ยวค่ะ!” “ครับ?” “คือฉัน.. ตื่นเต้น ดะ เดี๋ยวก่อนนะคะ” อลิษาพ่นลมหายใจดังฟู่ ๆ เธอตื่นเต้นจนมือเย็น จะเป็นลมอยู่แล้ว อินทัชอดทนรออย่างใจเย็น พอเสียงลมหายใจหนัก ๆ เริ่มเบาบางลงเขาก็ขยับผ้าเตรียมดึงออกอีกครั้ง “เดี๋ยวค่ะ!!” “คุณอลิษา” อินทัชถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ “ให้ผมเปลี่ยนหมอดีไหมครับ วันนี้มีหมอผู้หญิงว่าง ผมจะให้เธอเข้ามาตรวจคุณแทน” “ไม่เอาค่ะ!” ถ้าเป็นหมอผู้หญิง แผนของเธอก็ล่มไม่เป็นท่าน่ะสิ “แต่คุณกลัวจนไม่กล้าให้ผมตรวจแบบนี้มันเสียเวลานะครับ” “ฉันไม่ได้กลัว” อลิษายืนยันเสียงสั่น “เอาเลยค่ะ ตรวจเลย ฉันไม่ห้ามแล้ว” อินทัชถอนหายใจเบา ๆ เขาเอ่ยขออนุญาตสั้น ๆ แล้วดึงผ้าคลุมออก ครั้งนี้อลิษาไม่ได้ร้องขัดอีก เธอหลับตาปี๋ ขยำเสื้อยับยู่ยี่ รู้สึกเย็นวูบวาบตรงบริเวณนั้น คุณหมอที่ผ่านการตรวจภายในมาไม่รู้กี่ร้อยกี่พันคนเองก็อึ้งไปเหมือนกัน เขาตั้งสติ บอกตัวเองว่ามันก็เหมือนกับที่เขาเคยเห็นมาเป็นพัน ๆ คนนั่นแหละ ไม่มีอะไรแตกต่างกันสักนิด “รบกวนอ้าขาออกอีกนิดครับ” อินทัชบอกเสียงเรียบ อลิษาทำตามที่คุณหมอบอก ดวงตาทั้งสองข้างปิดแน่นเพราะไม่อยากเห็นภาพที่คุณหมอจ้องส่วนนั้นของตัวเอง แต่ธรรมชาติของมนุษย์ เมื่ออวัยวะบางส่วนสูญเสียความสามารถไปชั่วขณะ อวัยวะส่วนอื่นก็พากันเก่งกาจขึ้นเพื่อทดแทนความสามารถที่เสียไป อลิษาได้ยินเสียงขยับตัวของคุณหมอชัดเจนกว่าตอนลืมตา เสียงเสียดสีของถุงมือ เสียงลมหายใจคุณหมอ และเสียงหัวใจที่เต้นแรงของตัวเอง ยิ่งหลับตาอลิษายิ่งรู้สึกตื่นเต้น เพราะมองไม่เห็นว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับตัวเองบ้าง สมองก็เลยจินตนาการไปต่าง ๆ นานา อินทัชมองสำรวจเครื่องเพศของอลิษาเพื่อหาความผิดปกติภายนอกอย่างเช่นความบวมแดง ตุ่มใส หรือรอยแผล แต่เขากลับไม่พบอะไรเลยนอกจากความขาวนวลสะอาดสะอ้าน “ขอโทษครับ” เสียงทุ้มเอ่ยขึ้นท่ามกลางความเงียบ อลิษาได้ยินเสียงคุณหมอถอนหายใจหนัก ๆ ก่อนจะสัมผัสได้ถึงถุงมือและมือของคุณหมอที่แตะลงมาบนน้องสาวของตัวเอง “อุ้ย!” “ผมต้องหาความผิดปกติ” ไม่รู้ว่าประโยคนี้อินทัชบอกอลิษาหรือว่าบอกตัวเอง “ขอดูด้านในหน่อยนะครับ” เพราะกลีบเนื้อทั้งสองข้างมันปิดแน่นสนิท ขนาดอลิษาอ้าขากว้างแบบนี้ก็ยังไม่ยอมเปิดออก อินทัชจึงจำเป็นต้องใช้นิ้วช่วย นิ้วโป้งและนิ้วชี้ค่อย ๆ แยกเนื้ออวบอูมออกจากกัน ภาพภายในสีชมพูอ่อนไล่ลึกลงไปถึงสีแดงสดทำให้คุณหมอหนุ่มเผลอกลั้นลมหายใจ “อะ อื้อ” อลิษาทั้งอายทั้งรู้สึกแปลก ๆ สะโพกอวบขยับน้อย ๆ เพราะไม่คุ้นชิน “อย่าขยับ” ไม่รู้ว่าคิดไปเองหรือหูฟาด แต่อลิษารู้สึกว่าเสียงของคุณหมอแหบพร่ากว่าปกติ เธอนอนนิ่งตามที่อินทัชสั่ง เขาสัมผัสค้างไว้แบบนั้นหลายวินาทีจึงปล่อยมือออก “ภายนอกปกติดีครับ ไม่มีรอยแผล ไม่มีตุ่มใส ไม่มีรอยแดง” ยกเว้นข้างในที่เป็นสีแดงฉ่ำเหมือนสตรอว์เบอร์รี แต่นั่นอินทัชไม่เรียกมันว่าความผิดปกติ “หลังจากนี้ผมจะใช้เครื่องมือสอดเข้าไปภายในเพื่อส่องกล้องหาความผิดปกติ ผ่อนคลายนะครับ” เสียงอินทัชหยิบเครื่องมือดังแกร๊ง อลิษาอดใจไม่ไหวลืมตาขึ้นมอง และเมื่อเห็นสิ่งนั้นเธอก็รีบหุบขาเข้าหากันทันที “คุณหมอ ไม่เอานะคะ!” มันเป็นโลหะลักษณะเหมือนปากเป็ดยาว ๆ ขนาดไม่ใหญ่มากแต่ดูน่ากลัว แค่เห็นอลิษาก็ขนลุกไปทั้งตัว ไม่ยินยอมให้อินทัชใส่มันเข้ามาในตัวเด็ดขาด! “มันต้องตรวจครับ” “ฉันกลัว มันจะเจ็บ” “ผมจะระวัง” อินทัชเอ่ยเสียงนุ่ม “เชื่อใจผมนะครับ” คำพูดของอินทัชทำให้อลิษาอ่อนลงได้อย่างไม่น่าเชื่อ เธอยอมอ้าขาออกอีกครั้งช้า ๆ มือเรียวกำเสื้อที่สวมใส่ไว้แน่นด้วยความหวาดกลัว “ใจเย็น ๆ ครับ” เสียงของอินทัชนั้นนุ่มทุ้มและรื่นหูที่สุด เขาเอ่ยปลอบอลิษาเหมือนปลอบเด็กตัวน้อย ๆ ระหว่างที่ค่อย ๆ สอดเครื่องมือเข้าไปภายใน “อ๊ะ!” “อย่าเกร็งนะครับ” อลิษาพยายามผ่อนคลายตามที่คุณหมอบอก เครื่องมือที่สอดเข้ามามันไม่ได้เจ็บมาก แต่ที่เธอร้องออกมาเพราะมันเย็นมากต่างหาก “อะ อื้อ คุณหมอ” อินทัชเม้มปาก เขาอยากจะสั่งให้อลิษาหยุดครางแต่ก็ไม่ใช่หน้าที่ การที่เธอปลดปล่อยอารมณ์ออกมาจนไม่เกร็งเป็นเรื่องดี แต่เสียงครางหวาน ๆ แบบนั้นมันไม่ดีกับตัวเขาเลย “อ๊ะ คุณหมอ เบา ๆ ค่ะ” “ใกล้เสร็จแล้วครับ” “อื้อ เสร็จหรือยังคะ อ๊า~~” พรึ่บ! อินทัชลุกขึ้นยืนทันทีหลังจากถอดอุปกรณ์ออกมาแล้ว คุณหมอมากประสบการณ์เหงื่อออกเต็มมือ เขาตื่นเต้นเหมือนตอนที่ได้ตรวจคนจริง ๆ ครั้งแรก รีบคลุมผ้าปิดส่วนล่างของอลิษาไว้แล้วเอ่ยขอตัวเร็วรัวจนลิ้นแทบพันกัน "ผมขอออกไปทำธุระซักครู่ คุณอย่าเพิ่งลงนะครับเพราะยังไม่เสร็จ" พูดจบร่างสูงก็ถอดถุงมือแล้วเดินลิ่ว ๆ ออกไปทันที อลิษามองตามด้วยความงุนงงและไม่เข้าใจ เป็นอะไรของเขา
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม