ขายครั้งที่ 9 - กระตุ้นไข่
2001 คำ
อินทัชรู้สึกได้ว่าอลิษามีท่าทีเปลี่ยนไป หลังจากที่ย้ายเข้ามาร่วมชายคาเดียวกันเธอก็ไม่เย้าหยอกเขาเหมือนแต่ก่อน รวมถึงไม่พูดถึงเรื่องทำลูกแบบธรรมชาติอีก ต่างคนต่างอยู่ เจอหน้ากับเฉพาะมื้ออาหารเท่านั้น
สามีภรรยาในนามใช้ชีวิตไม่ต่างจากก่อนจดทะเบียนสมสรกันเท่าไหร่ ทุก ๆ เช้าทั้งคู่รวมถึงหมออิงอรและหมอพีระจะทานมื้อเช้าด้วยกันพร้อมหน้า หลังจากนั้นต่างคนก็ต่างแยกย้ายกันไปทำหน้าที่ของตัวเอง อินทัชเข้าสถาบัน ส่วนอลิษาเข้าบริษัทเหมือนกับวันนี้
“พี่ลิษา เรื่องย้ายออฟฟิศนี่พี่เอาจริงเหรอคะ”
ผู้ช่วยอย่างมะปรางเอ่ยถามอลิษาด้วยคำถามเดิมซ้ำ ๆ วันนี้มีประกาศที่น่าตกใจจากผู้บริหารสาว ว่าอีกสองเดือนข้างหน้าจะมีการโยกย้ายออฟฟิศ
มันเป็นเรื่องที่ใหญ่มาก เพราะปกติแล้วไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นอลิษาก็ไม่ยอมย้ายออกจากที่นี่ท่าเดียว ผู้บริหารคนเก่งบอกว่ามันเป็นสถานที่แห่งความทรงจำ ทั้งความรู้สึกผิดหวัง สมหวัง มีความสุข และทุกข์ใจ ทุกอย่างเกิดขึ้นในทาวน์โฮมหลังนี้ เธอไม่ต้องการย้ายไปที่ใหม่แม้บริษัทจะโตขึ้นทุกวัน
“จริงสิ” อลิษาละสายตาจากคอมพิวเตอร์ “มะปรางช่วยหน่อยนะ พี่อยากได้ออฟฟิศที่กว้างพอสำหรับพวกเรารวมถึงพนักงานใหม่ที่จ้างเข้ามา อยากได้ห้องรับรองแขกและห้องคุยงานกับลูกค้าด้วย กลางเมืองใกล้รถไฟฟ้ายิ่งดี ทุกคนจะได้เดินทางสะดวก”
“ทำไมจู่ ๆ พี่ลิษาก็ยอมย้ายล่ะคะ”
“อีกไม่นานพี่ก็จะท้องแล้วล่ะ”
อลิษาบอกกับคนสนิทด้วยรอยยิ้ม มือเรียววางบนหน้าท้องที่ยังแบนราบ ลูบขึ้นลูบลงเบา ๆ อย่างทะนุถนอม แววตาเป็นประกายเต็มไปด้วยความสุข วาดฝันถึงอนาคตที่จะได้อุ้มท้องเด็กคนหนึ่ง ได้เลี้ยงดูจนเขาเติบใหญ่
ลูกของเธอจะเป็นผู้หญิงหรือผู้ชายนะ
อลิษาบอกกับอินทัชว่าเธอไม่กังวลกับเพศลูก จะเป็นชายหญิงเธอไม่เกี่ยง รวมถึงไม่ต้องการลูกแฝดเพื่อลดระยะเวลาที่ต้องเป็นสามีภรรยากับอินทัชด้วย เพราะอลิษาเคยอ่านเจอมาว่าเด็กแฝดนั้นจะมีบางอย่างเชื่อมติดกัน ไม่ว่าจะเป็นความรู้สึกหรือความนึกคิด การแยกพวกเขาออกจากกันเป็นการกระทำที่เลวร้ายไม่น่าให้อภัย
เรื่องนี้อินทัชเห็นด้วย เราทั้งคู่จึงตกลงว่าจะปล่อยให้มันเป็นไปตามธรรมชาติ เพียงแค่ใช้วิธีทางวิทยาศาสตร์มาช่วยกำหนดระยะเวลาเพื่อความชัวร์ กระตุ้นให้ไข่โตและตกเพื่อปฏิสนธิกับเชื้ออสุจิที่ฉีดเข้ามา และวันนี้ก็เป็นวันแรกที่อลิษาต้องฉีดยาเพื่อกระตุ้นไข่
ผู้บริหารสาวตื่นเต้นจนแทบรอไม่ไหว อีกไม่นานหลังจากนี้เธอจะได้เป็นแม่คนแล้ว เธออยากเห็นหน้าลูกเร็ว ๆ อยากกอด อยากหอม อยากพาไปส่งที่โรงเรียน
“หมายความว่ายังไงคะ พี่ลิษาได้พ่อพันธุ์ที่ถูกใจแล้วเหรอคะ”
“อืม ก็หมออินทัชนั่นแหละ”
“ห๊าา!! เรื่องจริงเหรอคะ”
มะปรางร้องถามเสียงดัง เธอไม่คิดว่าอินทัชจะยินยอมขายสเปิร์มให้อลิษา คุณหมอคนนั้นไม่ใช่ตาสีตาสาที่ไหน ต่อให้เจ้านายเธอยื่นเงินได้เป็นสิบเป็นร้อยล้านก็เป็นไปไม่ได้
“จริงจ้ะ เตรียมเลี้ยงอินทัชจูเนียร์ได้เลยมะปราง”
ผู้ช่วยสาวอ้าปากค้าง ไม่มีเหตุผลที่อลิษาจะต้องโกหก และเธอก็ดูออกว่าอลิษาไม่ได้โกหก แต่มันก็ยังน่าเหลือเชื่ออยู่ดี
“ที่ต้องย้ายออฟฟิศก็เพื่อความสะดวกนั่นแหละ อีกอย่างพี่ก็อยากให้บริษัทเราไปได้ไกลกว่านี้ ไปอยู่ตรงนั้นลูกค้าเข้าถึงพวกเราได้ง่ายกว่ามะปรางเป็นคนบอกพี่เอง”
“นั่นมันตอนที่บริษัทยังโนเนมนี่คะ” มะปรางบ่นอุบ เธอน่ะบอกพี่ลิษาไปตั้งแต่แรก ๆ แล้วว่าที่นี่มันเดินทางยาก ลูกค้าบางคนต้องการเข้ามาพูดคุยกับบริษัทโดยตรงก่อนทำสัญญา แต่พอรู้ว่าอยู่ไกลก็พากันถอดใจไปตั้งเยอะ
“โอเค ๆ พี่ยอมรับว่าพี่คิดได้ช้าไปมากกก แต่ยังไงก็รบกวนมะปรางด้วยนะ พี่ไม่เกี่ยงค่าเช่า แต่ต้องทำเลดีจริง ๆ”
“ได้ค่ะ มะปรางจะดูให้”
“งั้นพี่กลับก่อนนะ วันนี้มีนัดกับพ่อของลูก”
“เอ่อ พี่ลิษาคะ”
“หืม” อลิษาเลิกคิ้วสูง มองผู้ช่วยคนเก่งที่ยืนบิดตัวไปมาคล้ายกับกำลังขวยเขินอะไรบางอย่าง
“คือว่า.. พี่ลิษาขอลายเซ็นหมออินทัชให้มะปรางหน่อยได้ไหมคะ"
“อ๋อออ คิดว่ามีอะไร” อลิษาหัวเราะเสียงใส บีบแก้มผู้ช่วยที่เป็นเหมือนน้องสาวด้วยความเอ็นดู
“ได้ไหมคะ”
“ได้สิ เดี๋ยวพี่จะบอกให้เขาเขียนว่าถึงน้องมะปรางคนสวยด้วย ไม่ต้องห่วง”
“จริงนะคะ! มะปรางมีแรงทำงานแล้วค่ะ ออฟฟิศใหม่ของเราจะต้องดีที่สุด!”
“ดีมากจ้ะ ไปทำงานเถอะ พี่ไปล่ะ”
อลิษาเดินลงมาจากชั้นสาม ผ่านห้องทำงานของน้อง ๆ ที่ชั้นสองก็แวะทักทายเล็กน้อยแต่ไม่ได้อยู่คุยด้วยนาน เธอเดินฮัมเพลงอย่างอารมณ์ดีไปที่รถมินิคูเปอร์สีแดงสด ขาเรียวก้าวขึ้นรถแล้วสตาร์ทออกไปอย่างรวดเร็ว
“มะปราง สรุปเรื่องจริงเหรอ”
พอพ้นหูพ้นตาเจ้านาย ลูกน้องที่แสนดีก็จับกลุ่มเม้าท์มอยกัน หัวข้อในวันนี้ก็ไม่พ้นเรื่องย้ายออฟฟิศที่อลิษาประกาศในการประชุมเมื่อเช้า
“จริงจ้า มาช่วยฉันหาเร็ว อยากได้แบบไหนกัน พี่ลิษาบอกว่าจ่ายไม่อั้น!”
“กรี๊ด! ฉันอยากได้ชั้นสูง ๆ ทำงานในบ้านเตี้ย ๆ มันอึดอัดจะตาย”
โต๊ะของมะปรางถูกเพื่อนร่วมงานรุมล้อมจนหมดช่วงบ่าย วันนั้นมะปรางจึงได้ออฟฟิศที่น่าสนใจให้อลิษาเลือกถึงห้าที่ด้วยกัน
.
.
อลิษาก้าวขาเข้าไปในสถาบันของสามี เช่นเคย เธอได้รับการบริการอย่างดีจากเจ้าหน้าที่ แต่เพราะวันนี้อลิษาไม่ได้มาตามนัดเธอจึงต้องนั่งรอในห้องรับรองแขก จนกระทั่งร่างสูงของคุณหมออินทัชเดินมาหาเธอก็ลุกขึ้นยืนและยิ้มกว้าง
“คุณหมอ”
“ขอโทษครับ ผมติดเคส รอนานไหมครับ”
“ฉันเพิ่งมาถึงค่ะ เราไปกันเลยไหมคะ”
“ครับ”
ทั้งสองเดินเคียงคู่กันท่ามกลางสายตาของเจ้าหน้าที่และผู้คนที่มาใช้บริการ อินทัชเปิดประตูให้อลิษาและก้าวขึ้นไปนั่งบนรถมินิคูเปอร์สีแดงที่ไม่คุ้นตา เพราะปกติคุณหมอจะขับรถเบนซ์สีดำคันประจำ
เจ้าหน้าที่บางคนจำอลิษาได้จึงกระซิบกระซาบกันอย่างลับ ๆ
“ฉันจำได้ นั่นคุณอลิษา เห็นมาหาหมออินทัชตั้งสามสี่รอบแล้ว ไม่รู้ว่ามาทำอะไร จะว่ามาปรึกษาเรื่องตั้งครรภ์ก็คงไม่ใช่ เพราะฉันไม่เคยเห็นคนรักของคุณอลิษามาด้วยเลย”
“แปลก ถ้ามาแค่ตรวจสุขภาพไม่น่าจะมาบ่อยแบบนี้”
“ใช่ แล้วดูสิ วันนี้เดินออกไปด้วยกัน แถมคุณหมอขึ้นรถคุณอลิษาแบบนั้น ดูสนิทกันมากนะ”
“เอ๊.. แต่ปกติคุณหมอไม่สนิทกับใครง่าย ๆ นะ หรือว่า.. คุณอลิษาจะเป็นคนสำคัญของคุณหมอ”
“แฟนเหรอ”
“ฉันคิดว่านะ”
“แต่ฉันไม่เคยเห็นคุณหมอคบใครเลย”
“แหมเธอก็.. เราไม่ได้อยู่กับคุณหมอยี่สิบสี่ชั่วโมงซะหน่อย” สองสาวหัวเราะเบา ๆ “แต่จะว่าไปคุณอลิษานี่สวยมากนะ หุ่นดีเหมือนนางแบบ หน้าสวยเป๊ะยิ่งกว่าดารา เดินไปทางไหนก็มีแต่คนมอง ยิ่งเดินข้าง ๆ คุณหมอก็ยิ่งดูเหมาะสม”
“เหมาะสมจริง ๆ นั่นแหละ เออนี่ เธอได้ลองลิปสติกของแบรนด์นี้หรือยัง เห็นว่าดีมากเลย ฉันว่าจะลองซื้อมาใช้ดู..”
สองสาวเปลี่ยนเรื่องคุยเมื่อหัวข้อเดิมหมดความสนใจ รุ้งแพรที่ยืนถัดไปไม่ไกลวางปากกาลง ยื่นเอกสารคืนให้พยาบาลหน้าเคาน์เตอร์ ก่อนจะเดินจากมาด้วยสีหน้าครุ่นคิด
“แฟนของหมออินทัชงั้นเหรอ”
.
.
รถมินิคูเปอร์สีแดงเลี้ยวเข้าบ้านของสามี ทันทีที่รถจอดอินทัชก็รีบก้าวลงมายกต้นไม้ที่ทั้งคู่เลือกซื้ออย่างระมัดระวัง อลิษาค้นพบว่าเธอกับอินทัชเหมือนกันอีกเรื่องคือชอบต้นไม้มาก เมื่อวันก่อนอลิษาบ่นลอย ๆ ว่าห้องมันโล่งเกินไป อยากได้ต้นไม้มาตั้งให้ดูสบายตาบ้าง อินทัชก็อาสาไปดูต้นไม้เป็นเพื่อนทันที
เธอเพิ่งได้รู้ว่าอินทัชนั้นรอบรู้เรื่องต้นไม้ไม่น้อย เขาช่วยเธอเลือกต้นไม้ที่เหมาะกับห้องนอน แนะนำในบางเรื่องที่อลิษายังไม่รู้
“ขอบคุณค่ะ”
อินทัชช่วยอลิษาจัดต้นไม้ในห้องจนเหงื่อท่วมตัว ทั้งคู่ทานข้าวเย็นกันมาแล้วจึงใช้เวลาช่วงค่ำหมดไปกับการจัด และรดน้ำพรวนดินต้นไม้ พอเริ่มดึกอินทัชก็ขอตัวกลับห้องไปพักผ่อน
อลิษาอาบน้ำเตรียมตัวนอน พอได้เห็นต้นไม้ในห้องก็รู้สึกมีชีวิตชีวาอย่างบอกไม่ถูก เธอเดินไปที่โต๊ะตัวยาว หยิบยาที่อินทัชให้มาอ่านอย่างละเอียด เตรียมฉีดยากระตุ้นไข่เป็นครั้งแรก
แต่ว่า.. การฉีดยาใส่พุงตัวเองมันไม่ใช่เรื่องง่ายอย่างที่คิด อลิษามือสั่นจนไม่สามารถควบคุมตัวเองได้ หลับตาจิ้มก็กลัวว่าจะจิ้มผิด เธอไม่ได้กลัวเข็ม แต่เฉพาะในกรณีที่คนอื่นมาจิ้มให้ไม่ใช่ต้องจิ้มเองแบบนี้
“ฮือ ไม่ไหว”
ผู้บริหารคนเก่งยอมแพ้ให้กับเข็มขนาดเล็กจิ๋ว เธอเดินออกจากห้องตัวเองไปห้องข้าง ๆ ที่ติดกัน เคาะประตูดังก๊อก ๆ สองสามครั้ง รอไม่นานคุณหมอหนุ่มก็เปิดประตูออกมา พร้อมกับใบหน้าหล่อ ๆ และเส้นผมเปียกชื้น
“คุณอลิษา มีอะไรหรือเปล่าครับ”
“คุณหมอคะ ช่วยฉีดยาให้ฉันได้ไหม”
“ยา? วันนี้คุณจะฉีดแล้วเหรอครับ”
“ค่ะ ฉันต้องฉีดวันนี้ แต่ฉันทำไม่ได้ ฉันกลัว”
“อ่า งั้นเข้ามาก่อนสิครับ”
อินทัชเปิดประตูออกกว้าง อลิษาก้าวขาเข้าไปในห้องนอนคุณหมอ เป็นครั้งแรกที่อลิษาได้เข้ามาในห้องนี้ ห้องคุณหมอตกแต่งด้วยโทนสีเดียวกันกับห้องของเธอ แต่กว้างกว่าและประดับไปด้วยต้นไม้มากมายหลายชนิด
“คุณชอบต้นไม้มาก”
“ผมคลั่งไคล้มันครับ” อินทัชนั่งลงบนโซฟา เขาเรียกให้อลิษาไปยืนตรงหน้า เอายามาตรวจสอบปริมาณ ก่อนจะบอกให้อลิษาเปิดหน้าท้องออก
แต่อลิษานั้นไม่ได้เตรียมตัวเลย เธอมาห้องอินทัชทั้ง ๆ ที่ยังสวมเสื้อคลุมอาบน้ำอยู่ ทางเดียวที่จะเปิดหน้าท้องให้อินทัชได้ก็ต้องปลดมันลง
พรึ่บ
อินทัชรีบหลุบตาลงต่ำ จู่ ๆ อลิษาก็เปลือยท่อนบนไม่บอกกล่าว ปลดชุดคลุมสีสะอาดลงมากองที่แขนและเอว เผยให้เห็นผิวขาวนวลภายในตั้งแต่ทรวงอกจนถึงหน้าท้อง และอินทัชก็ได้เห็นมันทั้งหมดเต็ม ๆ ตา
คุณหมอกลืนน้ำลายอย่างยากลำบาก และถ้าสังเกตดี ๆ ก็จะเห็นว่ามือที่ถือเข็มสั่นไหวผิดปกติ
ต่างจากอลิษาที่ไม่ได้คิดอะไรเลย เธอเปิดเผยเนื้อตัวอย่างสบายใจเพราะมั่นใจว่าอินทัชไม่ได้ชอบผู้หญิง มันก็เหมือนกับแก้ผ้าให้เพื่อนสาวดู ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร
“จะ จะฉีดแล้วนะครับ”
อินทัชใจเต้นรัว เป็นครั้งแรกในชีวิตที่เขาฉีดยาด้วยมือที่สั่นขนาดนี้..
- ผู้เขียน
