ทาวน์โฮมสามชั้นในวันนี้คึกคักกว่าทุกวัน พนักงานทั้งเก่าและใหม่กว่าสิบชีวิตต่างหอบหิ้วของสำคัญไว้ในอก พวกของชิ้นใหญ่บริษัทรับขนย้ายมาขนไปที่ออฟฟิศใหม่แล้ว เหลือเพียงของสำคัญที่จะถูกย้ายเข้าในวันนี้เวลาเก้าโมงเก้านาที
ฤกษ์ยามงามดี อลิษามาที่อดีตออฟฟิศเก่าแต่เช้า เก็บของลงกล่อง ดวงตาโตเฉี่ยวกวาดมองห้องทำงานตลอดหกปีที่ผ่านมาด้วยความอาลัย
มีพบ ก็ต้องมีจาก เป็นเรื่องธรรมดาของชีวิต
เสียงเคาะประตูดังขึ้นเบา ๆ อลิษาพยักหน้าให้ผู้ช่วยเข้ามา มะปรางที่วันนี้แต่งตัวสวยผิดปกติยิ้มร่าอย่างมีความสุข
“พี่ลิษา มะปรางสวยยังคะ”
“สวยจ้า จะว่าไปมะปรางใส่เดรสแบบนี้ก็เข้านะ ทำไมไม่แต่งแบบนี้เวลาทำงานล่ะ”
“โหย ไม่ไหวหรอกค่ะ ใส่กางเกงมันสะดวกกว่า ขยับตัวง่าย ทำอะไรก็ง่ายด้วยค่ะ”
“แล้ววันนี้นึกครึ้มยังไงถึงแต่งตัวแบบนี้ มีนัดกับหนุ่มที่ไหนหืม”
“ก็..” มะปรางบิดตัวไปมาด้วยความขวยเขิน “วันนี้คุณหมออินทัชจะมาไม่
