บทที่12
ใช้ปากให้หนูพิ
"พอแล้วค่ะ" เธอกระซิบบอกเขาเพราะว่าตอนนี้เขายังตักกับข้าวให้เธอไม่หยุดแถมยังบังคับให้เธอทานเยอะๆ
"กินข้าวบ้างเถอะผอมตัวบางขนาดนี้จะทนแรงฉันได้สักแค่ไหน"
เป็นคำพูดที่ทำให้พิจิการีบยกมือขึ้นตีขาเขาเบาๆ พูดออกมาได้ยังไงกันหากคนอื่นได้ยินเข้ามันจะดูไม่ดี รณพีร์ไม่ได้สนใจเขายังหันไปทานข้าวหน้าตาเฉยแล้วคุยเรื่องงานกับผู้เป็นแม่ส่วนเธอก็ได้แต่นั่งทานข้าวเงียบๆ ไม่กล้าพูดอะไรออกมา
หลังจากทานข้าวเสร็จพิจิกาก็รีบเก็บจานข้าวแต่ทว่ารณพีร์รีบดึงแขนของเธอออกมาจากบ้านแล้วตรงขึ้นรถทันทีวันนี้เขามีงานสำคัญคือการไปพบลูกค้าในช่วงบ่ายช่วงเช้าจึงต้องรีบกลับไปเตรียมงานที่บริษัท เอกสารทุกอย่างที่เขาสั่งให้เธอไป xerox มาเธอจะทำมาครบทุกอย่าง
"เรียบร้อยค่ะคุณพีร์มีงานอะไรให้หนูทำอีกไหมคะ"
"มีสิ"
"สั่งมาได้เลยค่ะเดี๋ยวหนูทำให้" เธอยิ้มให้เขาด้วยความดีใจเพราะตั้งแต่เธอมาทำงานกับเขาห
