“ผ่านไหมคะ”
แพรวายิ้มทะเล้น ตรัยภูมิลุกขึ้นเดินวนรอบตัวหญิงสาวแล้วพยักหน้ารับอย่างพอใจ แต่ก็อดยื่นมือไปแตะลำคอของเธอไม่ได้
“คอโล่งไปนะ เดี๋ยวหาสร้อยใส่สักเส้นสิ เอาต่างหูที่เข้าชุดกันด้วยนะ”
“คุณป๋า...”
“ตามใจป๋าหน่อย” เขาหัวเราะแล้วยื่นบัตรเครดิตให้พนักงาน ไม่นานพนักงานเอาถุงกระดาษหรูหราใส่เสื้อผ้าชุดเดิมของแพรวามาส่งพร้อมคืนบัตรเครดิต ตรัยภูมิถือของให้แพรวาด้วยตนเอง เขาจับมือเธอแล้วมองใบหน้าหวาน
“ป๋าไม่ได้เดินจับมือใครมานานมากแล้ว” เขาพูดยิ้มๆ “จะอายไหมถ้าป๋าจะจับมือหนูแพร”
แพรวาส่ายหน้าไปมาแล้วยิ้มกว้าง เธอกระชับมือเขาแน่น ไม่ว่าเขาจะพาไปไหน เธอก็ไม่ขัดใจแม้เขาจะบอกว่าวันนี้จะตามใจเธอ ตรัยภูมิพาแพรวาเข้าร้านจิวเวลรี่ เลือกสร้อยคอทองคำขาวประดับจี้เพชรเล็กๆ น่ารัก เข้ากับต่างหู และสร้อยคอมือ เขาสวมให้เธอด้วยตัวเอง
“เหมาะกับหนูแพรมาก”
“ใส่ไปร้านกาแฟได้ไหมคะ” เธอชอบมาก มันระยิบร
