แต่แพรวาไม่ได้ทำอะไรแบบนั้น เธอรู้ว่าสถานะของเธอเป็นแค่เมียลับๆ ก่อนหน้านี้เขาเอ็นดูสงสารเพราะเธอยังเรียนไม่จบ แต่ตอนนี้ เธอเรียนจบแล้ว เขาจะหมดความสงสารเธอเมื่อไหร่ก็ได้ จะไปบังคับให้เขารับเธอเป็นภรรยาถูกต้องตามกฎหมายก็ทำไม่ได้ และต่อให้ทำได้ มันจะมีความหมายอะไร ถ้าใจเขาไม่ได้อยู่ที่เธอ ทั้งหมดจึงเป็นเหตุผลให้เธอเก็บเงินไว้ให้ได้มากที่สุด เพื่อตั้งตัวได้เวลาที่เขาไม่ต้องการเธอแล้ว “จะกลับแล้วเหรอครับคุณแพร” “อ๊ะ! คุณกิตติ” “ดีใจจัง นึกว่าจำกันไม่ได้เสียอีก” “ก็ลูกค้าประจำนี่ค่ะ” แพรวายิ้มให้ แต่เป็นรอยยิ้มตามมารยาท หรือจะให้บอกว่าเขาเป็นเจ้าของช่อดอกไม้ที่ส่งมาให้เยอะแยะมากมายจนขี้เกียจนับก็ได้ “จริงๆ ก็อยากเป็นมากกว่าลูกค้าประจำนะครับ” ชายหนุ่มยิ้มจนดวงตาหยีเล็ก “แล้วเมื่อไหร่คุณแพรจะมีเวลาให้เกียรติมากินข้าวกับผมสักมื้อละครับ” แพรวาถอนหายใจเฮือกใหญ่แล้วเอ่ยตอบด้วยรอยยิ้ม “คุณกิ