“สำนึกผิดแล้วค่ะ ทีหลังภัคจะทำอีก เอ้ย! ไม่ทำอีกแล้วค่ะ!”
“ทำอีกก็ได้นะ แต่ครั้งต่อไปบทลงโทษของพี่จะรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ ไม่รับประกันด้วยว่ามันจะจบแค่จูบกับหอมเหมือนครั้งนี้รึเปล่า” คำพูดที่จริงใจทำให้คนฟังได้แต่ลอบกลืนน้ำลายอย่างยากลำบาก เพราะรู้ดีว่านอกจากจูบกับหอมแล้วอะไรคือสิ่งที่รุนแรงต่อจากนั้น ซึ่งเธอคิดไม่ออกเลยว่ามันจะให้ความรู้สึกดีสักแค่ไหน
“พี่น่านลงโทษภัคไปแล้ว ทีนี้ก็หายโกรธภัคแล้วใช่ไหมคะ”
“ยังครับ เมื่อครู่พี่ลงโทษภัคก็จริง แต่เพราะว่าภัคยังไม่ได้ง้อพี่ พี่ก็เลยยังโกรธอยู่” คนแสนงอนตอบก่อนจะเบือนหน้าหนี ทำให้เห็นว่าเขาจะไม่ยอมยกโทษให้ง่ายๆ ตราบใดที่เธอยังไม่รีบคิดหาวิธีมาง้องอน
เห็นเช่นนั้นคนมีความผิดติดตัวก็ไม่รอช้า เธอถลาเข้าไปใกล้ โอบกอดร่างกำยำของสามีเอาไว้ด้วยกอดก่อนจะมองหน้าเขาตาแป๋ว
“ภัคสำนึกผิดแล้วจริงๆ ค่ะ พี่น่านหายโกรธภัคเถอะนะคะ นะๆๆ ภัคจะไม่ทำอีกแล้
