บทที่ 10
1261 คำ
บทที่ 10
"ทำไมทำหน้าแบบนั้นล่ะพี่ดิน" กวินภพที่คอยสังเกตอยู่ตั้งแต่แรกเอ่ยถามรุ่นพี่ด้วยร้อยยิ้มชอบอกชอบใจ เพราะนาน ๆ ทีจะได้เห็นรุ่นพี่หัวเสียเรื่องอื่นที่ไม่ใช่เรื่องงาน
"เหอะ!" คนหัว เสียก็ได้แต่นั่งอยู่แบบนั้น ยิ่งคิดถึงภาพกระหนุงกระหนิงของทั้งสองคนเมื่อคู่ก็ยิ่งหงุดหงิดเกาะกันเข้าไปสิแขนน่ะ ก่อนจากออกจากห้องยังนั่งตักเขาอยู่เลย
"พันตำรวจตรีพชร หรือ สารวัตรเพชรหนึ่งในคนสนิทของท่านอนุรักษ์มือดีที่สุดของหน่วยสืบสวนพิเศษ" คิ้วเข้มเลิกขึ้นเพราะสงสัยว่ากวินภพมาบอกเรื่องที่เขารู้อยู่แล้วทำไม
"..."
"ผมรู้แล้วว่าทำไมผับของคุณพะพิงถึงไม่มีใครกล้าหาเรื่องที่แท้แบ็คของเขาคือท่านอนุรักษ์นี่เอง" จริงอย่างที่กวินภพว่าผับที่มีรายได้มากมายขนาดนั้นไม่มีใครกล้ายุ่งคงเพราะมีแบ็คดีนี่เอง ใครจะกล้ามีเรื่องกับปราบอันดับหนึ่งอย่างท่านอนุรักษ์กัน
"สรุปคือเด็กนั่นเป็นเด็กของท่านอนุรักษ์หรือคนรักของสารวัตรเพชรกันแน่"
"ผมไม่แน่ใจ ผมแค่เดาว่าคนที่คอยหนุนหลังให้คุณพะพิงไม่ให้โดนคนอื่นรังแกคือท่านอนุรักษ์" ถ้าเป็นอย่างที่กวินภพสันนิฐานจริงไม่แปลกใจเลยทำไมผับของพะพิงถึงไม่มีใครกล้ายุ่ง หึ ยัยโจรแสบถึงกล้ารูดทรัพย์เขาสินะ หรือมีอะไรมากกว่านั้น?
"เด็กนั่นต้องการอะไรกันแน่"
"พี่ว่าอะไรนะ"
"เปล่า ไปทำงานได้แล้วไอ้กวิน"
"ครับ" ตะเบ๊ะให้รุ่นพี่หนึ่งทีก่อนจะรีบออกจากห้องทำงานไปอย่างไวเพราะไม่อยากโดนรุ่นพี่เตะตูด
"หึ" ใบหน้าหล่อกระตุกยิ้มออกมาหนึ่งทีเมื่อนึกถึงวิธีที่จะก่อกวนให้โจรแสบอยู่ไม่สงบ
"ขอบคุณนะคะพี่เพชร" พะพิงเอ่ยด้วยรอยยิ้มเมื่อพชรมาส่งตัวเองถึงหน้าผับ
"ว่าแต่ไปทำอย่างไงรองแผ่นดินถึงพาตัวไปโรงพักได้ครับ"
"หึ เรื่องมันยาวค่ะ ว่าแต่คดีใหญ่ยังไม่เริ่มทำเหรอคะ" ร่างบางเลือกที่จะไม่ตอบถึงจุดเริ่มต้นอันน่าปวดหัวของตัวเองกับท่านรองแผ่นดิน
"เริ่มแล้วครับทั้งสายลับของทีมเรา และทีมรองแผ่นดินเริ่มรายงานและก็ส่งหลักฐานกับข้อมูลมาบ้างแล้ว" สำหรับพะพิงแล้วพชรไม่จำเป็นต้องปิดบังความคืบหน้าของคดี เพราะบางคดีก็ได้พะพิงนี่แหละช่วยปิด ใครจะรู้ว่าหัวหน้าหน่วยของเขาจะมีลูกสาวบุญธรรมฝีมือดีขนาดนี้
"อ่า ว่าแต่ทีมของรองแผ่นดินมีใครมาช่วยอีกครับนอกจากเขากับคู่หู"
"ก็มีจ่าแช่มกับวารีคอยช่วยอยู่บ้างครับ แต่ไม่ได้เข้ามาเต็มตัว"
"อ่อ"
"น้องพิงมีอะไรหรือเปล่าครับ" พชรพอรู้ว่าท่านอนุรักษ์จ้างพะพิงให้ไปสืบเรื่องต่าง ๆ ของแผ่นดินเขาไม่รู้ว่าพะพิงสืบอะไรมาบ้าง เลยอดถามไม่ได้
"คดีหลังที่เขาทำผิดพลาด"
"ผู้ใหญ่เลยสั่งให้เขาหยุดทำแล้วเอาไปให้คนอื่นทำแทน" เป็นเรื่องที่น่าตกใจกันอยู่พักใหญ่เลย เพราะมือดีของฝ่ายสืบสวนทำงานพลาด
"อืม พิงแค่อยากให้พี่เพชรระวังไว้นะคะ" ถึงพะพิงจะมั่นใจว่าหนอนในทีมของแผ่นดินคือใคร แต่เจ้าตัวก็ยังไม่อยากเปิดโปงรอให้คนร้ายจนมุมจนเผยหางของตัวเองออกมาก่อนค่อยจัดการ
"รับทราบครับคุณหนู"
"หึ เข้าไปทานข้าวด้วยกันก่อนไหมคะ"
"ขอบคุณครับแต่พี่ต้องไปทำงานต่อเอาไว้ครั้งหน้าแล้วกันนะครับ" สารวัตรหนุ่มตอบอย่างเสียดายเพราะเขาดันติดธุระสำคัญจริง ๆ ที่มีเวลามารับพะพิงกลับนั่นเพราะเป็นคำสั่งด่วนจากหัวหน้า
"ค่ะไว้นัดกันอีกทีนะคะ"
ก๊อก ก๊อก
"เข้ามา" พะพิงที่กำลังงวนอยู่กับการตรวจเอกสารต่าง ๆ ของผับเอ่ยอนุญาตให้คนที่เคาะประตูเข้ามา
"เจ้ มีคนมาขอพบ" เก่งที่วันนี้รับหน้าที่เป็นผู้จัดการผับเอ่ยขึ้น
"ใครกัน" คิ้วสวยขมวดอย่างนึกสงสัย เพราะน้อยคนจะรู้ว่าตัวเขาเป็นเจ้าของผับขนาดลูกค้า vip บางคนยังไม่เคยเจอเขาเลย
"ซันซัส"
"ตอนนี้อยู่ไหน" เมื่อชื่อของบุคคลที่ไม่ควรมาขอพบเขามากที่สุดเลยทำให้ร่างบางแปลกใจ
"อยู่ในห้องรับรอง vvip"
"เห้อ เดี๋ยวฉันตามไป" เอกสารร้านที่ต้องตรวจก็มีอีกเป็นกองแล้วมาเฟียพ่อค้าอาวุธมาหาเขาถึงที่นี่ทำไมกันนะ
"สวัสดีซันซัส"
"สวัสดีคนสวย" ตาคู่สวยกวาดมองรอบห้องแล้วกรอกตาอย่างเบื่อหน่ายเมื่อไหร่ร่างสูงของมาเฟียผู้เป็นแขกจะเลิกทำตัวน่ากลัวเสียที ดูสิพนักงานของเขาไปหลบกันอยู่ตรงมุมห้องแล้วนั่น
"เมื่อไหร่จะเลิกขู่คนอื่นไปทั่วเสียที" ร่างบางหย่อนตัวนั่งข้าง ๆ มาเฟียหนุ่ม พลางโบกมือไล่พนักงานให้ออกไปให้หมด
"ก็มันเคยชินน่ะ" คนที่รอบตัวมีแต่รังสีฆ่าฟันก็ได้แต่ไหวไหล่ก็เขาเป็นแบบนี้จะทำไงได้วัน ๆ ก็อยู่แต่ในดงปืนแถมพักนี้คนรนหาที่มาให้ฆ่าทิ้งเกือบทุกวัน
"ซัน" พะพิงเรียกชื่อสั้น ๆ ของแขกด้วยน้ำเสียจริงจังทำให้สายตาเย็นชาอ่อนแสงลงนิดนึงก่อนจะกลับมาเป็นปกติ "มาที่นี่ทำไม"
"ได้ยินว่ายูมีเรื่องกับปิแอร์ที่เวนิส"
"ถ้าเรื่องแค่นี้ยูไม่มาหาไอหรอกซัน" เรื่องวันนั้นคงสร้างความเจ็บใจให้ปิแอร์ไม่น้อย ถึงปิแอร์จะแค้นก็ไม่มีเหตุผลอะไรที่จะตามมาเอาคืนเขาถึงที่นี่
"แก๊งมังกรนิล"
"ข่าวของยูไวเสมอเลยนะซัน" พะพิงกล่าวยิ้ม ๆ เธอพอเดาได้แล้วว่าซันซัสมาหาเธอทำไม เสือขี้ห่วงคนนี้ยังคงห่วงใยเขาไม่เปลี่ยนแปลง
"มันอันตราย" เมื่อเห็นว่าพะพิงเอาแต่ยิ้มมาเฟียลูกครึ่งอิตาลีซาอุจึงพูดต่อ "มันน่ากลัวกว่าทุกคดีที่ป๋ายูเคยทำน่ะ"
"ไอรู้ เรื่องนี้ป๋าสั่งห้ามไอยุ่ง"
"อย่าพูดเหมือนไอไม่รู้จักนิสัยของยู" ตั้งแต่กลับมาอยู่ไทยคดีที่เกี่ยวกับมาเฟียต่างชาติของท่านอนุรักษ์พะพิงจะคอยช่วยอยู่เสมอ
"เบื่อจังชอบรู้ทันอยู่เรื่อย"
"เราไม่ใช่พึ่งรู้จักกัน ไม่รู้ทันยูสิแปลก"
"ไม่ต้องระลึกความหลัง ที่มานี่ไม่ได้มาห้ามใช่ไหม" ถ้าจะให้เล่าความหลังว่าร่างบางรู้จักมาเฟียค้าอาวุธนี้ได้อย่างไรคงจะยาวเกินไป
"ห้ามไปก็เหนื่อยเปล่า แต่ไอหิว" พาเปลี่ยนเรื่องเฉย พะพิงมองมาเฟียรูปหล่อหน้าคมอย่างรู้สึกปลง
"ช่วงนี้จะมาอยู่ที่นี่เหรอ"
"ใช่ ไออยากมาพักร้อนสักครึ่งปี"
"ไม่ใช่ล่ะ" ร่างบางอยากเขกหัวพ่อค้ามาเฟียนั่นดูสักทีไม่รู้หรือไงว่าตัวเองอันตรายขนาดไหน "ผมไม่อยากเป็นเป้าให้มิตรสหายของคุณเล่นงานหรอกนะซัน"
"หึ ไม่มีใครกล้าหาเรื่องไอหรอก" เพราะความลับซื้อขายอาวุธของทุกแก๊งอยู่ในมือของเขาถ้าใครกล้าหาเรื่องคงต้องพิจารณาผลลัพธ์ที่จะตามมาให้ดี
"เหอะ!"
"หึหึ ไอแค่มาทำงานแถวนี้น่ะ"
- ผู้เขียน
