ตอนที่ 14
1536 คำ
ตอนที่ 14
“เฮ้... พี่ดีเลียน เชิญทางนี้ก่อนครับ”
เสียงทักทายของบรรดาน้องชายทำให้คนที่กำลังจะก้าวผ่านห้องรับแขกต้องชะงักเท้า และหันไปมอง ภาพที่ได้เห็นก็คือในห้องรับแขกกว้างขวางของซาโกร่า วิลล่าคับแคบไปถนัดตาเลยทีเดียว เมื่อมีน้องชายตัวเท่าตึกของเขาอัดแน่นอยู่ในนั้นถึงสามคน ยกเว้นเจอรัลด์
ดีเลียนถอนใจออกมาเบาๆ ก่อนจะเดินเข้าไปสมทบกับน้องชายทั้งหลายของตัวเองอย่างไม่มีทางเลือก
“พวกนายมีอะไรกับพี่ล่ะ”
ผู้เป็นพี่ชายใหญ่เอ่ยถามเสียงเรียบ ขณะทรุดกายใหญ่โตลงบนโซฟานุ่มสีทองอร่าม
“ได้ข่าวว่าวันนี้ถูกว่าที่พ่อตาเชิญไปทานมื้อค่ำหรือครับ” อาร์แซน ซาโกร่า กาซิยาส น้องชายคนที่สี่ของเขาเอ่ยถามขึ้นด้วยรอยยิ้มขบขัน
ดีเลียนกระแทกลมหายใจออกมาอย่างหงุดหงิด
“ถ้าจะมาเหยาะเย้ยพี่เรื่องนี้ล่ะก็ เลิกคุยกันดีกว่า”
เมื่อเห็นว่าผู้เป็นพี่ชายจะลุกขึ้นและเดินหนี ซานเซสทายาทของซาโกร่า กาซิยาสลำดับที่สามจึงรีบยับยั้งเอาไว้ทันที
“พี่ดีเลียนอย่าพึ่งโกรธสิครับ พวกเราก็แค่อยากช่วยพี่ดีเลียนหาทางออกเรื่องนี้เท่านั้น”
คุณชายใหญ่ของบ้านหรี่ตามองน้องคนที่สามของตัวเอง “นายหมายความว่ายังไงหรือซานเซส พี่ไม่เข้าใจ...”
เฮย์เดนเห็นซานเซสน้องชายของตัวเองตอบไม่ทันใจจึงชิงพูดขึ้นซะเอง “คืออย่างนี้ครับพี่ดีเลียน พวกเรามานั่งปรึกษากันแล้วว่าหากพี่ดีเลียนไม่ชอบแม่ญะญ๋าอะไรนั่นจริงๆ และทนอยู่ใกล้ๆ ได้นานไม่เกินหนึ่งวินาที พวกเราก็คิดว่าพี่ดีเลียนก็ควรจะบอกเรื่องนี้กับคุณอาอะเดลไปตรงๆ และบอกให้ท่านเปลี่ยนตัวเจ้าบ่าวจากพี่ดีเลียนเป็นเจ้าเจอรัลด์แทน เพราะรายนั้นมันยอมรับว่ามันชอบแม่ญะญ๋าแสนสวยนั่นเต็มปากเต็มคำ”
“มันสายไปแล้ว...”
พี่ชายใหญ่ของตระกูลผุดลุกขึ้นยืน แม้ใบหน้าหล่อลากดินของดีเลียนจะราบเรียบไม่แสดงความรู้สึก แต่สายตาของเขานั้นกลับลุกเป็นไฟ
“พี่ดีเลียนหมายถึงอะไรครับ อะไรกันที่สายเกินไป...”
เฮย์เดนถามอย่างสงสัย แต่ก็ไม่ใช่เฮย์เดนคนเดียวหรอกที่แคลงใจ เพราะอาร์แซนเองก็รู้สึกไม่ต่างจากพี่ชายของตัวเองเลยสักนิด
“นั่นสิพี่ดีเลียน ราชสีห์อย่างพวกเรารู้จักคำว่า ‘สายเกินไป’ ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน”
คนถูกถามขบกรามแน่นจนมันขึ้นสันนูน ก่อนจะหรี่ตามองหน้าน้องชายของตัวเองจนครบทุกคนจึงตอบขึ้นด้วยน้ำเสียงกระด้างน่ากลัว
“มันสายไปก็ตั้งแต่ที่เจ้าเจอรัลด์จะถูกเสน่ห์ยาแฝดของยายแม่มดมินรญานั่นแหละ”
“งั้นก็แสดงว่าพี่ดีเลียนตัดสินใจจะแต่งงานกับแม่ญะญ๋าแล้วใช่ไหมครับ”
ซานเซสที่นั่งฟังอย่างตั้งใจเอ่ยถามขึ้น
“ใช่ พี่จะแต่งงานกับนังแม่มดนั่นให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้” คำตอบที่เลือดเย็นชวนขนลุกของพี่ชายใหญ่ทำให้สามพี่น้องต้องหันไปจ้องหน้ากันด้วยความแคลงใจ
“อย่าบอกนะครับว่าที่พี่ดีเลียนตัดสินใจทำแบบนี้ลงไปก็เพื่อกันเจ้าเจอรัลด์ออกจากแม่ญะญ๋า...”
ดีเลียนหันไปมองหน้าน้องชายคนที่ตั้งคำถาม ก่อนที่รอยยิ้มเหี้ยมเกรียมจะฉาบทับใบหน้าหล่อลากดินมหาศาล
“มันคือสิ่งที่พี่ควรจะทำไม่ใช่หรือ ในฐานะพี่ชายที่ดีน่ะ”
แล้วดีเลียนก็ก้าวยาวๆ เดินออกไปจากห้องรับแขก ทิ้งให้บรรดาน้องชายอีกสามคนของตัวเองนั่งมองหน้ากันด้วยความสับสนระคนเคลือบแคลง
“ผมว่าพี่ดีเลียนบอกไม่หมดนะ”
“นายหมายความว่ายังไงซานเซส” เฮย์เดนหันไปมองหน้าน้องชายด้วยความข้องใจ
“พี่เฮย์เดนลองคิดดูเล่นๆ สิครับ พี่ดีเลียนนะทรงอิทธิพลและฉลาดยังกับกรด ไม่มีทางที่พี่ดีเลียนจะแก้ปัญหาง่ายๆ พวกนี้ด้วยการเอาตัวเองเข้าไปผูกติดกับอะไรที่น่าสะอิดสะเอียนอย่างผู้หญิงหรอกครับ”
“นี่พี่ซานเซสคิดว่าพี่ดีเลียนแอบชอบมินรญาหรือครับ” อาร์แซนเอ่ยถามขึ้นด้วยความกังขาไม่แพ้กัน ขณะที่เฮย์เดนนั่งเงียบเพราะกำลังคิดตาม
“พี่คิดว่าน่าจะใช่นะอาร์แซน พี่ดีเลียนไม่มีทางยอมสิ้นอิสรภาพของตัวเองกับผู้หญิงคนไหนง่ายๆ หรอกแม้แต่ผู้หญิงที่มีข้อผูกมัดทางคำสัญญาอย่างมินรญาก็ตาม” ซานเซสตอบน้องชายตามสิ่งที่สมองของตัวเองสันนิฐาน จากนั้นก็พูดขึ้นอีก
“ก็อย่างที่รู้ๆ กันนั่นแหละ พวกเราซาโกร่า กาซิยาสไม่เคยคิดจะมีเมีย”
“แต่พวกเราก็มีเซ็กซ์กันทุกคืนไม่ใช่หรือครับ”
อาร์แซนหนุ่มที่ครองอันดับความเจ้าชู้ที่สุดในตระกูลหัวเราะร่า เขาชื่นชอบการทำกิจกรรมบนเตียงเป็นที่สุด เพราะไม่มีกีฬาอะไรจะทำให้เขาสนุกสุดเหวี่ยงได้เท่ากับการมีเซ็กซ์อีกแล้ว
“ทุกคืนน่ะมันนายคนเดียว พวกพี่ก็อาทิตย์ละสองสามคืนเท่านั้น” เฮย์เดนแขวะน้องชายของตัวเองอย่างหมั่นไส้ ก่อนจะพูดขึ้นอีก
“ระวังเถอะ สักวันจะพลาด เล่นเจ้าชู้ประตูดินไม่เลือกแบบนี้”
“ขอบคุณที่เตือนครับพี่เฮย์เดน แต่พี่คงลืมไปว่าผมน่ะเป็นเจ้าของบริษัทฯ ผลิตยา ดังนั้นไม่มีทางพลาดทำให้ผู้หญิงคนไหนท้องขึ้นมาได้หรอกครับ”
“สี่เท้ายังรู้พลาดนักปราญช์ยังรู้พลั้ง ระวังจะพูดไม่ออกเวลาที่พลาดพลั้งนะอาร์แซน แล้วจะหาว่าพวกพี่ไม่เตือน” ซานเซสเอ่ยเตือนน้องชาย แต่กลับถูกน้องชายสวนกลับจนหน้าหงาย
“ทำมาเตือนผม พี่ซานเซสก็เตร็ดเตร่ทุกคืนไม่ใช่หรือครับ คืนละคนสองคน ผมว่าพี่ซานเซสเสี่ยงกว่าผมเยอะนะครับ”
เจ้าของชื่อไหวไหล่กว้างของตัวเองน้อยๆ อย่างไม่สนใจ “คนอย่างพี่ก็ไม่มีทางพลาดเหมือนนายนั่นแหละอาร์แซน ผู้หญิงไม่มีทางจับพี่ได้ พวกหล่อนมีค่าแค่ทำให้พี่หายอึดอัดเท่านั้นแหละ”
อาร์แซนหัวเราะร่าอย่างถูกอกถูกใจ “ผมรู้ว่าพี่ชายของผมรอบคอบเรื่องคุมกำเนิดเป็นที่สุด แต่ยังไงก็อย่าลืมใช้ยาคุมที่ผมเอามาให้ใช้บ้างนะครับ รับรองไม่มีทางพลาดแน่ เพราะผมผลิตมันเองกับมือ...” เจ้าของบริษัทฯ ผลิตยารายใหญ่ยักษ์ที่สุดในซีกโลกตะวันตกหัวเราะอย่างอารมณ์ดีไม่หยุด จนเฮย์เดนผู้เป็นพี่ชายอดพูดขึ้นอย่างหมั่นไส้ไม่ได้
“ดีแต่ว่าคนอื่นเขาน่ะอาร์แซน เมื่อเช้าพี่อ่านข่าวหนังสือพิมพ์เห็นว่านางแบบสาวชาวไทยที่ชื่อเพชรพันปีที่นายเคยคั่วเมื่อปีที่แล้วคลอดลูกแล้วนี่ นายใช่พ่อเด็กหรือเปล่า”
“เฮ้ย... พี่เฮย์เดน ผมกับแม่มันมีอะไรกันซะที่ไหนล่ะ แค่คบกันยังไม่ทันถึงเรื่องบนเตียงเลยแม่นี่ก็ไปคบกับผู้ชายคนอื่นซะก่อน” อาร์แซนปฎิเสธลั่นห้อง และพยายามคิดถึงใบหน้าของผู้หญิงเจ้าของชื่อ แต่มันก็เลือนรางเต็มทน เขาไม่เคยจำคู่ควงคู่นอนของตัวเองได้เลยสักคนไม่ว่าเจ้าหล่อนจะสวยหยาดฟ้ามาดินสักแค่ไหนก็ตาม
เฮย์เดนหรี่ตามองน้องชายอย่างไม่เชื่อ “เสือผู้หญิงอย่างนายเคยปล่อยให้ผู้หญิงสวยๆ หุ่นๆ ดีหลุดมือไปสักคนทีไหนกันล่ะ อุ้มพระมาทั้งโบสถ์พี่ก็ไม่เชื่อหรอก” เฮย์เดนลุกขึ้นยืนและขอตัวจะขึ้นห้องไปพักผ่อน
“แต่ผมไม่ได้มีอะไรกับแม่นางแบบนั้นจริงๆ นะครับ พี่ซานเซสเชื่อผมนะ”
ผู้เป็นพี่ชายคนที่สามส่ายหน้าดิกและลุกขึ้นยืน “ก็อย่างที่พี่เฮย์เดินบอกนั่นแหละ ต่อให้นายอุ้มพระมาทั้งโบสถ์ก็ไม่มีใครเชื่อคำพูดของนายหรอก พี่ไปนอนก่อนนะ พรุ่งนี้ต้องรีบไปทำงานแต่เช้า นายเองก็ควรขึ้นไปนอนเช่นกัน” ซานเซสพูดจบก็ก้าวยาวๆ เดินออกไปจากห้องรับแขกตามหลังเฮย์เดนพี่ชายไปติดๆ ทิ้งให้อาร์แซนมองตามไปจนลับตา
“คนอย่างผมถ้าไม่เช้าไม่นอนหรอกครับ”
แล้วทายาทซาโกร่า กาซิยาสลำดับที่สี่ก็เดินผิวปากออกไปจากห้องรับแขก มุ่งหน้าตรงไปยังรถสปอร์ตสีดำเงาวับของตัวเองอย่างอารมณ์ดีเป็นที่สุด
- ผู้เขียน
