ขยันย้ำให้เจ็บ 2
778 คำ
ส่วนคนที่ถูกตราหน้าว่าเป็นผู้หญิงหิวเงิน ตอนนี้กำลังปัดกวาดเช็ดถูบ้านของตัวเองที่อยู่มานานร่วมสิบห้าปีกับบิดาที่จากไป ตั้งแต่วันที่บิดาเสียฟาริสาก็ย้ายเข้าไปอยู่กับปรานต์ แต่ก็ใช่ว่าหญิงสาวจะทิ้งบ้านหลังนี้เสียเมื่อไหร่ ยังคงกลับมาปัดกวาดทำความสะอาดทุกอาทิตย์ก็ว่าได้
และที่สำคัญเธอยังมีงานที่ต้องทำ ไม่ได้อยู่สบายอย่างที่ผู้ชายใจร้ายคนนั้นกล่าวหา แต่เป็นเพราะเขาไม่เคยคิดจะสนใจชีวิตความเป็นอยู่ของเธอ ถึงมองเห็นด้านลบที่เธอแสดงออกมาก็เท่านั้น
“ไอ้ฟา กลับมาบ้านแล้วเหรอ” เสียงร้องทักทายดังขึ้นอยู่นอกรั้วบ้านสีขาวที่สีเริ่มหลุดล่อนไปบ้างแล้ว
ฟาริสาเดินมาชะโงกหน้าดูเจ้าของเสียงที่ชะเง้อชะแง้คออยู่หน้าบ้าน คนไม่ใกล้ไม่ไกลป้าพิศปากตลาดที่ชอบสอดรู้สอดเห็นเรื่องชาวบ้านนี่เอง
“กลับมาทำความสะอาดน่ะ ยังไม่ได้มาอยู่หรอกป้า” ร้องตะโกนตอบกลับไป
“เหรอ ป้าก็นึกว่าเอ็งถูกไอ้หนุ่มหน้าหล่อคนนั้นทิ้งก็เลยกลับมาอยู่บ้านซะอีก” ความอยากรู้อยากเห็นนี่มันไม่เข้าใครออกใครจริงๆ สินะ อยากรู้จนออกนอกหน้า
“ยังหรอกป้า ยังรักกันดี แล้วป้าล่ะไปไหนมา ไปหายุ่งเรื่องชาวบ้านที่ตลาดมาเหรอ” ใช่ว่าจะยอมเสียเมื่อไหร่ ไอ้ฟาคนนี้มันก็ปากใช้ได้เหมือนกันนะป้า
“เอ็งก็พูดไป ยุ่งเรื่องชาวบ้านที่ไหนป้าไปซื้อของมา พอดีน้องกิ๊ฟเขาได้งานดี นี่รู้ไหมได้เงินเดือนตั้งหลายหมื่นแนะ น้องกิ๊ฟก็เลยเอาเงินมาให้ป้าไปซื้อของมากิน“ ถูกขิงไปอีกหนึ่งสินะ ทำงานได้เงินดี จ้าป้าอวยเหลือเกินลูกสาวตัวเองเนี่ย
“หนูดีใจด้วยนะป้า มีลูกสาวดีก็แบบนี้แหละจ้ะ”
“ใช่ๆ เป็นบุญของป้าเนาะ งั้นป้าเข้าบ้านก่อนนะ”
“จ้า” ลากเสียงยาวเหยียดส่งยิ้มหวานจนแทบจะฉีกถึงใบหูให้ คล้อยหลังป้าพิศปากตลาดไปฟาริสาก็ถอนหายใจพรืดยาว
“พี่ฟาคนสวยจ๋า” นั่น...มาแล้วอีกคน แต่คนนี้คือคนที่ฟาริสาอยากเจอ ไม่ใช่ศัตรูคู่อาฆาตรอย่างป้าพิศ
“พี่อยากเจอเราอยู่พอดี” ผู้มาเยือนรีบลงจากรถจักรยานไฟฟ้าคู่ใจ เดินเข้ามาหาพี่สาวคนสนิทพร้อมกับแก้วกาแฟที่ซื้อติดมือมาฝาก
“ครีมซื้อกาแฟมาฝาก พี่ฟาอยากเจอครีมทำไมเหรอ” ทรุดตัวลงนั่งเก้าอี้ไม้สักสีน้ำตาลมันวาววับจนแสบตา หยิบแก้วชานมเย็นใส่ไข่มุกขึ้นมาดูด
“เด็กๆ เป็นยังไงบ้าง อาหารการกินพอไหม”
“กินกันพุงจะแตกแล้วจ้า ไม่ต้องห่วง เออพี่ฟา เมื่อเช้าหนูเห็นที่ข้างๆ ที่เป็นป่าอะ เขาเอาป้ายมาติดว่าจะขาย พี่สนใจปะ” ฟาริสาตาลุกวาว หากเธอได้ที่ตรงนั้นมาคงมีพื้นที่เพิ่มขึ้นอีกเยอะสินะ คงทำอะไรได้หลายอย่างพอตัว
“สนใจดิ ถ้าครีมกลับไปถ่ายรูปส่งมาให้พี่ด้วยนะ”
“ไม่มีปัญหา แล้ววันนี้พี่ไม่เข้าไปดูร้านก๋วยเตี๋ยวเหรอ ป่านนี้อีพี่ต้อมมันบ่นพี่หูชาแล้วมั้ง ว่าไม่เข้าไปดูสักที พี่เพียงก็น่าจะนั่งคุยอยู่ที่นั่นน่ะแหละ”
“เดี๋ยวอีกสักพักเข้าไป มาทำความสะอาดบ้านก่อน ว่าแต่งานที่ให้ถ่ายเสร็จหรือยังเย็นนี้พี่ต้องส่งให้ลูกค้านะ” อีกหนึ่งอาชีพที่ฟาริสาทำคือการรับถ่ายงานสินค้า สำหรับให้พ่อค้าแม่ขายที่ทำอาชีพออนไลน์นำไปโปรโมท
หรือแม้กระทั่งร้านอาหารที่ต้องการรูปโปรโมทร้าน ฟาริสาก็รับถ่ายรูปเช่นกัน โดยมีช่างภาพฝีมือดีอย่างครีมเป็นคนคอยช่วย ครีมเป็นเด็กมีพรสวรรค์เรื่องถ่ายรูป ไม่เคยเรียนแต่กลับถ่ายได้สวยจับใจจนฟาริสาต้องจ้างไว้
“เหลือเก็บรายละเอียดตกแต่งนิดหน่อยจ้ะ ไม่เกินสี่โมงเย็นหนูส่งให้ ถ้าลุงฟู่อยู่ ลุงฟู่คงดีใจนะที่พี่เก่งขนาดนี้เนี่ย” ฟาริสาพยักหน้าเห็นด้วย ถ้าบิดาเธอยังอยู่ท่านต้องภูมิใจในตัวเธอมากแน่ๆ ที่มีลูกสาวเก่งแบบนี้ แต่ก็นั่นแหละไม่มีความโชคดี ไม่มีปาฏิหาริย์ ไม่มีความเมตตาจากสรวงสวรรค์และเทวดา บิดาเธอถึงได้กลับสู่สวรรค์
- ผู้เขียน
