หลังจากเควินเดินเข้าไปในห้องครัว เวลาผ่านไปประมาณครึ่งชั่วโมง ท่านประธานหนุ่มจัดการปรุงอาหารหลากหลายเมนูด้วยความพิถีพิถัน ครั้งแรกในรอบหลายปี มันจึงกลายเป็นมื้อพิเศษกับคนพิเศษ ที่แสนจะวิเศษเอามาก ๆ
“อาหารเสร็จแล้ว ข้าวก็สุกพอดีเลย นานแค่ไหนแล้วนะที่เราไม่ได้เข้าครัวแบบนี้” หลังจากเควินเตรียมมื้อเย็นเสร็จ เขาพูดออกมาด้วยใบหน้าเปื้อนรอยยิ้ม ดวงตาคมฉายแววความมีหวังออกมาอีกครั้ง
“ทำไมเด็กแฝดไม่กลับมาสักที มืดค่ำป่านนี้มัวทำอะไรอยู่นะ” ตั้งแต่เขารู้ความจริง ทำให้เควินเริ่มห่วงใยและใส่ใจในคุณภาพชีวิตของเด็กทั้งสอง
ชายหนุ่มกำลังคิดหาทาออกให้กับปัญหานี้ ซึ่งมันเป็นเรื่องละเอียดอ่อนค่อนข้างซับซ้อน มันคือสมการชีวิตที่เขาเป็นคนตั้งโจทย์เอาไว้ตั้งแต่แ
