ขณะที่กำลังนั่งอยู่หน้ากองฟืน หัวใจอวิ๋นมู่หลันแทบกระโจนออกมานอกอก อย่างไรนางก็ไม่ได้อยากทำเช่นนี้ เชลยชาวหนานหยางไม่ได้คิดร้ายต่อหญิงใบ้ แต่นางคงเลือกอยู่กับพวกเขาไม่ได้ ด้วยเมิ่งถูต้องการกอบกู้แผ่นดินที่สูญสลายของเขา ตัวนางคือชาวต้าเหอซึ่งเรื่องนี้มิอาจเปลี่ยนแปลง ถึงเมิ่งถูอยากให้นางเป็นหญิงรับใช้เขา ทว่าผู้อื่นย่อมไม่เห็นดีในเมื่อทั้งสองแคว้นมีความโกรธแค้นชิงชังต่อกันมายาวนาน
“เจ้าทำสิ่งใดอยู่ ให้ข้าตรวจดูเสียก่อน”
สตรีคนหนึ่งเอ่ยและเป็นคนชิมอาหารที่อวิ๋นมู่หลันทำขึ้น มีเนื้อกระต่ายผัดสมุนไพร นางฟ้าเต้าหู้เขียวราดด้วยพริก กับผลไม้รสเปรี้ยว อาหารพื้น ๆ ทว่าชวนให้น้ำลายสอ
“นับว่าพอมีฝีมืออยู่บ้าง ต่อไปเจ้าอาจได้รับใช้องค์ชาย” อีกฝ่ายบอก และมองอวิ๋นมู่หลันด้วยสายตาเป็นมิตรกว่าเดิม
หญิงใบ้ยิ้มให้เชลยหนานหยางและต้มน้ำร้อนในกระบอกไม้ไผ่ ตั้งใจใช้ชงชาใบหม่อนที่เก็บมาได้ ซึ่งมันคือสิ่ง
