หลิวอู้นึกครั่นคร้ามใจ เขารู้ว่าหากถูกเหล็กในของมันย่อมต้องสูญเสียประสาทการรับรู้ชั่วขณะ หรือโชคร้ายมากกว่านั้นพิษของมันอาจจู่โจมเข้าหัวใจทันที
“หากเจ้าไม่ใช้ของเล่นพวกนั้นข้าจะยอมเผยความลับให้ล่วงรู้หนึ่งอย่าง”
หลิวอู้พยายามถ่วงเวลา ขณะเดียวกัน เขาสั่งให้หลานชายกางตาข่ายแมงมุงไว้ดักจินฉานอสูร
“ทหารต่ำต้อยเช่นเจ้า มีสิทธิ์ต่อรองข้าหรือ”
“ข้ามิบังอาจเทียบองค์ชายผู้ไร้แผ่นดิน ทว่าสิ่งที่ข้ารู้ย่อมสำคัญแก่ท่าน เรามาร่วมมือเพื่อหาทางออกด้วยกันมิดีกว่าหรือ ชีวิตองค์ชายสำคัญต่อผู้อื่นเพียงใด อย่าเอามาทิ้งในค่ายกลนี้เลย”
“ต้าเหอล้วนมีแต่ผู้มากด้วยน้ำใจ ไฉนยังคิดรุกรานผู้อื่น อีกอย่างข้าไม่อยากเสียเวลาคุยกับทหารปลายแถว”
เมิ่งถูเอ่ยจบก็บังคับจินฉานให้พุ่งเข้าหาหลิวอู้ การรับมือกับแมลงหาใช่เรื่องง่าย เพราะจู่ ๆ แมลงสีทองที่เห็นเมื่อครู่พลันเปลี่ยนสีเป็นดำสนิท ซึ่งแม้แต่การเคลื่อนไหวของมั
