ยามนั้นกวนเฉินหลางอยู่ในอ่างอาบน้ำไม้ขนาดใหญ่ ซึ่งได้หลิวอู้หลิวตง กับทหารอีกสองคนช่วยดูแล แน่นอนเขาไม่อยากให้ลูกน้องมารับใช้ใกล้ชิด ทั้งพยายามลุกจากเตียงด้วยตนเอง หากแต่พอก้าวขาก็พลาดในตอนแรกด้วยทรงตัวยังไม่ดี เขาเกือบล้มและทำให้อวิ๋นมู่หลันดุเสียงเข้ม ทั้งยังวางสีหน้าราวกับนางเสือ เห็นเช่นนั้นคนตัวโตย่อมต้องยอมให้ผู้อื่นช่วยเหลือ หาไม่แล้ว อวิ๋นมู่หลันคงไม่ยอมตามใจเขา
เหนืออื่นใด หลังจากพิษถูกขจัดออกจากร่างกาย นางก็สรรหาเรื่องต่อว่าเขาให้คันที่หัวใจ และเขาชอบฟังเสียงนางเหลือเกิน รื่นหู มันสูง ๆ ต่ำ ๆ สตรีคนนี้โชคร้ายถูกทำให้เป็นใบ้ทั้งที่นางมีรูปโฉมงดงามและน้ำเสียงไพเราะ
เขามองนาง และหัวใจไหวโอนต่อเรือนกายเย้ายวน
“อาหลัน เป็นนางสิงห์จอมเผด็จการ” แม่ทัพหนุ่มปั้นสีหน้ายิ้มแย้มทั้งที่ริมฝีปากเขาซีด เหงื่อผุดพราวเต็มหน้าผาก เขาเพิ่งฟื้นไข้แต่ยังทำอวดดีอวดเก่งด้วยการตอแยนาง
“หากข้าใจอ่อ
