ขังรัก มาเฟีย : 06/1 - หยาบคาย
1110 คำ
ขังรัก มาเฟีย : 06/1
หลายวันต่อมา....
@หอสมุด 09.00 น.
______: ‘วันนี้ท้องเสียหนักมาก’
______: ‘ฉันก็ด้วย’
______: ‘บัว วันนี้พี่ก็ลานะ พอดีพี่ท้องเสีย ฝากหอสมุดด้วย อยู่คนเดียวเหนื่อยตายเลย’
BaiBua: ‘ไม่เป็นไรค่ะ ทุกคนรักษาสุขภาพด้วยนะคะ บัวไหวค่ะ’
______: ‘ส่งสติกเกอร์โอเค’
______: ‘ส่งสติกเกอร์ขอบคุณ’
“แปลกจัง วันนี้ทุกคนพากันลาเพราะท้องเสียกันหมดเลย” ใบบัวพึมพำเสียงเบา วันนี้เธอต้องรับหน้าที่ดูแลหอสมุดนี้คนเดียว เพราะพี่ๆ อีกสี่คนนั้นงานพร้อมกันเลย แต่ในความโชคร้ายก็ยังมีความโชคดีที่วันนี้ตั้งแต่เช้ามายังไม่มีคนเข้าในหอสมุดเลย
“ขอโทษนะคะ หนูอยากจะขอยืมหนังสือชื่อนี้ แต่ไม่รู้ว่ามันอยู่ตรงไหนคะ”
ใบบัวเงยหน้าขึ้นรีบเก็บโทรศัพท์มือถือไว้ในกระเป๋ากระโปรง และลุกขึ้นยืนยื่นมือไปรับกระดาษแผ่นน้อยที่เขียนชื่อหนังสือไว้จากนักศึกษาสาวตรงหน้า
“สักครู่นะคะ เดี๋ยวดิฉันเช็คหนังสือให้ค่ะ” ใบบัวตอบกลับและนั่งเช็คในระบบคอมพิวเตอร์ “ในระบบ ยังมีหนังสือที่ไม่ถูกยืมอยู่นะคะ อยู่โซนชั้นสอง ล็อคบี ค่ะ รหัส...”
“พี่พาหนูไปหาหนังสือได้ไหมคะ หนูไม่เคยมาที่นี่มาก่อน”
“อ๋อ...ถ้าอยากงั้น พี่พาไปชั้นสองให้ได้ค่ะ” ใบบัวตอบรับอย่างเป็นมิตร เนื่องจากตอนนี้ก็ยังไม่มีคนมาใช้บริการเลย เธอจึงรีบเขียนรหัสหนังสือให้เรียบร้อย และเดินนำเด็กสาวขึ้นไปยังชั้นสองทันที
@ชั้น2 ล็อคB
“นี่ค่ะ หนังสือที่น้องต้องการ” ใบบัวหยิบหนังสือออกมาจากชั้น ยื่นให้กับนักศึกษาด้วยรอยยิ้ม แต่คนรอรับกลับทำสีหน้าลำบากใจไม่ยอมรับหนังสือไปจากมือเธอสักที
“ขอบคุณนะคะ และหนูก็ต้อง...ขะ..ขอโทษพี่ด้วย..”
“น้องไม่ต้องขอโทษนะคะ พี่ไม่ได้เสียเวลาอะไรเลย มันเป็นหน้าที่พี่ค่ะ”
“หนูไม่ได้ขอโทษพี่เรื่องนี้ค่ะ”
“คะ? แล้วหนูขอโทษพี่เรื่องไหนกัน?”
“อะ..เอ่อ...แต่ถึงยังไง....หนูก็ต้องขอโทษพี่จริงๆ นะคะ หนูต้องไปแล้วค่ะ!”
“อ๊ะ!... ดะ..เดี๋ยวสิคะ น้องจะไปไหน ไม่ยืมหนังสือแล้วเหรอคะ? ” ใบบัวส่งเสียงไล่หลัง รู้สึกไม่เข้าใจที่เด็กสาวพูดจาแปลกๆ แถมทำท่าทางเหมือนรู้สึกผิดมากๆ กับเธอ ไหนจะรีบวิ่งออกไปจากเธอเหมือนกับกลัวอะไรบางอย่าง
“อะไรกันเนี่ย อยู่ๆ ก็ไม่เอาหนังสือ” หญิงสาวบ่นอุบ หันหลังเก็บหนังสือเข้าชั้นตามเดิม แต่จู่ๆ เธอก็สัมผัสได้ถึงร่างของใครบางคนมายืนซ้อนท้ายหลังเธออย่างรวดเร็วจนน่าตกใจ
“กะ...กรี๊ดดด อุ๊บบ” ไม่ทันทีใบบัวจะส่งเสียงร้องนาน ปากเธอก็ถูกอุดไว้แน่น พร้อมกับมีเสียงเย็นกระซิบข้างใบหูที่ฟังแล้วชวนขนลุก
“ถ้าผู้หญิงคนนั้นไม่เอา ฉันเอาเอง”
“!” ดวงตาหวานเบิกกว้าง ถ้าจำไม่ผิดเสียงแบบนี้เหมือนเธอเคยได้ยินเมื่อสามวันก่อน
“คิดถึงฉันไหม” เสียงทุ้มเอ่ยพร้อมพลิกตัวใบบัวให้หันกลับมาสบตากัน กังขังร่างเล็กไว้ในอ้อมแขนแกร่ง ซึ่งมันยิ่งทำให้ผู้หญิงในอ้อมกอดเบิกตาโตกว้างขึ้นมากกว่าเดิม
“คะ...คุณ...” ใบบัวแทบไม่อยากเชื่อสายตา ว่าเธอจะมาเจอเขาที่นี่ เขาคือผู้ชายอันตรายที่ลวนลามเธอถึงสองครั้ง และครั้งนี้เขาก็ยังกักขังเธอไว้ในอ้อมกอดอีก ‘มาร์โค…’
“ไง....จำชื่อฉันได้หรือเปล่า....” ดวงตาคมจ้องแววตาที่แสดงความกลัวออกมาให้เขาได้เห็น ไม่ว่าจะวันแรกที่เจอหรือวันนี้ ดวงตาเธอมันก็สื่อออกมาไม่ต่างกัน
“......”
“ว่าไง ถ้าเธอจำชื่อฉันไม่ได้ ฉันจะทำโทษเธอนะ...ใบบัว...” มือหนาลูบแก้มนวลเบาๆ เป็นการทักทาย หวังว่าเธอคงจะไม่มีทางลืมเขาแน่
“บะ...บัวจำได้ค่ะ คะ..คุณมาร์โคปล่อยบัวนะคะ” ใบบัวพยายามประคองสติ ตอบกลับไปอย่างใจเย็นหวังว่าเขาจะไม่ทำตามอย่างที่ขู่ไว้
“หึๆอุตส่าห์มาหาถึงที่ ใครจะกลับกันง่ายๆล่ะ” เสียงหัวเราะที่จอมปลอมยิ่งทำให้ใบบัวรู้สึกหวั่นใจ
“คะ...คุณหมายความว่ายังไงคะ คุณมาที่นี่เพื่อมาหาบัวทำไม” ใบบัวตัดสินใจเอ่ยถามออกไปอย่างกล้าๆกลัวๆ แต่คนต้องหน้ากับดูนิ่งเกินกว่าจะคาดการณ์ได้
“......”
“คุณมาร์โค คุณมาหาบัวทำไมคะ”
“คง...เพราะคิดถึง....”
“.....” ใบหน้าสวยเห่อแดงร้อนขึ้นมาดื้อๆ เมื่อผู้ชายอันตรายตรงหน้าพูดคำหวาน แต่เธอก็รู้สึกได้เพียงไม่นานเมื่อเสียงทุ้มเอ่ยพูดในประโยคถัดมา
“....คิดถึง...อยากรีบ...มาเอา!”
“ยะ..หยาบคาย”
“มีจุดอื่นที่หยาบกว่าปากอีกนะ อยากจะลองไหม..”
“.....” ใบบัวได้แต่นิ่งอึ้ง ไม่รู้จะสรรหาคำพูดไหนออกมา ดูเหมือนว่าผู้ชายคนนี้จะหน้าด้านมาก จนไม่สะทกสะท้านกับคำพูดของเธอเลย
“หึ...สรุปแล้วเธอขายที่เท่าไหร่....หรือว่า....สองแสนพอไหม?”
“คุณมาร์โค! ปล่อยบัวนะ บัวบอกแล้วไง ว่าบัวไม่ขาย!” ใบบัวพยายามดิ้นหนี เธอไม่เข้าใจความคิดของผู้ชายตรงหน้า ที่ยังคงตามตื๊อและดูถูกเธอไม่เลิก แต่ร่างเล็กก็ไม่สามารถสู้แรงของมาร์โคได้เลย
“อย่ามาเล่นตัวหน่อยเลยนะ...หรือเธอจะเรียกสักห้าแสน ฉันก็พอสู้เธอไหวนะ” มาเฟียหนุ่มกระชับอ้อมกอดแน่น ยิ่งเธอดิ้นเขาก็ยิ่งสัมผัสกับหน้าอกอวบใหญ่และร่างนุ่มนิ่มพลางทำให้เลือดในกายสูบฉีด
“คุณมาร์โค ปล่อยบัวนะ!”
“หึ...แต่อย่ามากไปกว่านี้ เพราะเธอไม่ได้มีค่ามากพอ” ใบหน้าหล่อซุกไซเข้าซอกคอขาว สูดดมกลิ่นหอมที่ห่างหายมาหลายวัน และอาจเป็นกลิ่นของเธอที่ทำให้เขารู้สึกติดใจจนต้องมาหาในวันนี้
“กรี๊ดดดด ปล่อยบัวนะ! ปล่อยเดี๋ยวนี้! บัวมีสามีแล้วนะ!”
“....สามี?” มาร์โคหยุดชะงัก ผละใบหน้าออกมาจ้องมองใบบัวอย่างจริงจัง
ตัดชึบ✂️✂️✂️✂️✂️✂️✂️✂️✂️✂️
Next Spoil :
“สิ่งที่ฉันเกลียดที่สุด คือคนโกหก!!”
“อื้อออ!!”
------//------
อีพี่คือคนชั่วแบบสมบูรณ์แบบ5555 น้องบัวเปิดไพ่มีสามีอีกครั้ง ครั้งนี้น้องจะรอดไหมนะ ><
- ผู้เขียน
