8
1029 คำ
“ฉันไม่มีวันทิ้งเธอนะน้ำ ฉันรักเธอ” แดนไทยดึงร่างของเธอมากอดแนบอก พลางหอมแก้มสาวอย่างแสนรักใคร่
“น้ำเองก็รักคุณแดนค่ะ จะอดทนจะทำความดีเพื่อเอาชนะใจคุณแม่และน้องสาวของคุณให้ได้ค่ะ” ประโยคของเธอทำให้เขาค่อยสบายใจขึ้นมาหน่อย เขาก็กลัวว่าเธอจะหนีเขาไปเหมือนกัน
“คุณแม่เห็นท่าทางของพี่แดนไหมคะ ตอนพูดว่านังนั้นจะนอกใจเพราะมีผู้ชายมาชอบเยอะ” ทางด้านสองแม่ลูกก็ปรึกษาหารือเรื่องแผนการกำจัดพรนัชชากันต่อ
“เห็นจ้ะ”
“คุณแม่คิดเหมือนหนูไหมคะ”
“คิดสิจ้ะ แม่น่ะเกลียดมันเกลียดแม่มัน มันทำให้พ่อของลูกกับตาแดนหลง จนไม่เห็นหัวเรา แม่อยากจะเฉดหัวมันออกไปจากบ้านนัก”
“หนูก็เกลียดมันค่ะ”
“ตอนแม่มันก็ทีนึงแล้ว ชม้ายชายตามองคุณพ่อจนน่าเกลียด”
“ก่อนที่คุณพ่อจะแต่งงานกับแม่ ก็เคยรักกับมัน แต่ย่าของเราน่ะไม่เอาเพราะว่ามันเป็นคนใช้ชั้นต่ำ มันเองก็ควรที่จะเจียมกะลาหัว ไม่ได้พ่อก็คงเสี้ยมสอนให้เอาลูกแทน ตาแดนเลยเสร็จมัน” คุณดรุณีพูดอย่างเจ็บใจ อุตส่าห์กีดกันทุกอย่างส่งแดนไทยไปเรียนต่อเมืองนอก หาผู้หญิงดี ๆ ให้ทำความรู้จักกับผู้หญิงมีคลาส มีสกุลรุนแรงชาติไปคว้านังนี่มาทำเมียอีก น่าเจ็บใจจริง ๆ
เธอจำได้ว่าตอนเด็ก ๆ พรนัชชาก็ชอบมายั่วแดนไทย เอาของขวัญมาให้บ้าง ถักผ้าพันคอบ้าง ปักผ้าเช็ดหน้าบ้าง เธอรู้เข้าก็เอาไปทิ้ง กระทืบจนยับเยินและสั่งห้ามไม่ให้มายุ่งกับแดนไทยเด็ดขาด แต่มันก็ยังไม่เชื่อ ตอนแยกแดนไทยส่งไปเรียนต่อเมืองได้ ก็คิดว่าจะหลุดพ้น ที่ไหนได้ยังแอบติดต่อกันอยู่อีก คิดแล้วก็ให้เจ็บใจแล้วเจ็บใจอีกที่นังปลิงดูดเลือดนั่นไม่ยอมปล่อยลูกชายของเธอไปสักที
“คุณแม่มีแผนการอะไรคะ แต่หนูน่ะมีอยู่แล้ว นังนั่นน่ะสนิทกับไอ้เข้ม แล้วพี่แดนก็ไม่ชอบมากๆ ด้วย เราใช้ไอ้เข้มเป็นเครื่องมือจัดการมันคุณแม่ว่าดีไหมคะ”
“ทำไมลูกใจตรงกับแม่แบบนี้ แม่เองก็เห็นว่าพี่ชายของเราน่ะไม่ค่อยพอใจไอ้เข้มเท่าไหร่ที่สนิทสนมกับนังน้ำจนออกนอกหน้า มันรู้จักกันมานานเลยสนิทกัน แต่แม่คิดว่าลับหลังพี่เรามันก็อาจจะไปเอากันก็ได้ เราจัดการให้มันสองคนนั่นเอากันจริง ๆ ทำให้ตาแดนเข้าใจผิด จะได้เลิกกับมันไปซะแม่ว่าแผนการนี้ดีที่สุด”
“ใช่ค่ะ ผู้หญิงชั้นต่ำแบบนั้นได้มันแล้วก็ไม่เห็นต้องไปรับผิดชอบอะไรเลย ให้เงินมันไปก็สิ้นเรื่อง ก่อนที่พี่แดนจะกลับมาก็มีผู้ชายมาชอบมันมากมาย ไม่รู้ผ่านมากี่คนแล้ว พี่แดนน่ะโง่กินของเหลือเดนจากคนอื่น” ดาริกาพูดอย่างอิจฉาพรนัชชาจับใจ อาจเพราะว่าเธอเกิดมาเป็นลูกคุณหนูร่ำรวยมีเงินมีทองมากมาย แต่ไม่มีผู้ชายมาสนใจมากมายเหมือนพรนัชชา เธอเรียนก็ไม่เก่ง โดนบิดาเปรียบเทียบอยู่เสมอ การได้เหยียบพรนัชชาให้จมดินคือสิ่งที่เธอปรารถนาที่สุด และนั่นจะทำให้เธอมีความสุขที่สุดด้วย
“จริงด้วยลูก งั้นเรามาเริ่มแผนการกันเลย”
สองแม่ลูกแกล้งทำดีกับพรนัชชา อยากให้พรนัชชาทำงานก็ไม่ใช้ตรง ๆ แต่แกล้งพูดดีด้วย พรนัชชาเองก็แปลกใจที่เห็นท่าทีที่เปลี่ยนไปของสองแม่ลูก แต่คิดว่าทั้งสองอาจจะใจอ่อนในความดีของเธอจึงไม่ด่าว่าเหมือนก่อน
“คุณแม่คะ นังน้ำนี่มันโง่จริง ๆ นะคะ พอเราทำดีด้วยหน่อย จะให้ช่วยทำอะไรให้ก็อาสาทำงานเหมือนวัวเหมือนควาย” ดาริกาเหยียดปากพูดอย่างมีความสุขที่ทุกอย่างเป็นไปตามที่เธอกับแม่วางแผนเอาไว้ เธอหมายหมั้นปั้นมือให้เพื่อนรักอย่างนุชภามาเป็นพี่สะใภ้ เธอจะไม่ยอมให้พี่ชายเอานังพรนัชชาขึ้นมายกย่องเชิดหน้าชูตาอย่างแน่นอน
“จริงด้วยลูก ทั้งซักผ้า รีดผ้า กวาดบ้านถูบ้าน ทำงานบ้านยังกะทาส หน้าโง่จริง ๆ เลยลูก ผัวบอกไม่ให้ทำอะไร ก็ยังจะทำ มันอยากเป็นคนดีเอาหน้าเองช่วยไม่ได้”
“แต่มันคงไม่บอกพี่แดนหรอกใช่ไหมคะว่าคุณแม่ใช้ให้มันทำงานบ้านงก ๆ หลังจากพี่แดนไปทำงานแล้ว”
“ไม่บอกหรอก มันอยากให้เราดีกับมันจะตาย มันจะไปฟ้องทำไมให้ทะเลาะกัน มันอยากจับตาแดน คงคิดว่าเราพูดดีเข้าหน่อยจะได้ชูคอเชิดหน้าชูตาเป็นคุณนาย ฝันกลางวันจริงๆ”
“ใครฝันกลางวันคะคุณป้า” เสียงทักทายนั้นทำให้สองแม่ลูกหันไปมองก่อนที่จะยิ้มกว้างในทันที
“สวัสดีค่ะคุณป้า สวัสดีจ้ะดา” นุชภายกมือไหว้ดรุณีก่อนหันไปทักทายเพื่อนรักด้วยรอยยิ้ม
“อายุยืนจริง ๆ เลยจ้ะหนูภาป้ากับยายดากำลังคิดถึงอยู่พอดี มานั่งตรงนี้ก่อนจ้ะ มาให้ป้ากอดให้หายคิดถึงหน่อย ไม่ได้เจอกันนานมากเลยนะจ๊ะ ป้าคิดว่าหนูจะไม่มาเยี่ยมป้าเสียแล้วจ้ะ” ดรุณีรีบลุกไปต้อนรับ ดึงไม้ดึงมือของนุชภามานั่งลงใกล้ ๆ พลางลูบหลังลูบไหล่ด้วยความคิดถึง คิดว่านุชภาถอดใจที่รู้ว่าแดนไทยไปคว้าเด็กในบ้านมาทำเมียเลยไม่อยากมาเหยียบที่บ้านหลังนี้อีก
- ผู้เขียน
