เสียงกระแทกยามเนินเนื้อจากคนทั้งสองปะทะกัน ดังอย่างต่อเนื่อง เสียงโหยหวลของผู้หญิงอีก หนูอัญต้องอดทนต่อความอยากรู้อยากเห็นของตัวเองอย่างมากอีกคืนและอีกครั้ง เขาไม่เคยห้ามเขาเต็มใจให้เธอได้เห็นได้ยินอยู่แล้ว แต่เธอมียางอายมากพอที่จะไม่ยอมเปิดตาขึ้นมามองจนกระทั่ง...
ปัง! เสียงประตูถูกปิดลง และความสงบก็กลับคืนมาแล้วในค่ำคืนนี้
“ไม่ศึกษาไว้บ้าง เมื่อถึงเวลาของหนูอัญ ระวังนะฉันจะไม่ประทับใจ” เสียงกระซิบที่ชอว์เอ่ยออกมา เมื่อเขาดึงหูฟังออกมาจากหูของเธอ
“กว่าจะถึงเวลานั้น คุณอาจจะเป็นเอดส์ตายไปเสียก่อนก็ได้” ชอว์ยกยิ้มมุมปาก
“งั้นเราก็ตายด้วยโรคเดียวกัน”
“ฝันไปเถอะ! นิดก็ไม่ให้ หน่อยก็ไม่ให้”
“ยายเด็กบ้า ลืมไปแล้วเหรอว่าฉันทำมามากกว่าคำว่านิดและหน่อยไปแล้ว รู้สึกว่ารอยจางลงไปจนมองไม่เห็นแล้วสินะ!”
“อี๊!!! กลิ่นน้ำหอมแรงชะมัด” หนูอัญร้องออกมา เมื่อชอว์ขยับเข้ามาใกล้เธอขึ้นเรื่อยๆอย่างมีเป้า
