“หาเสื้อผ้ามา” คำพูดออกคำสั่งจากคนที่ยืนเต็มความสูงแล้วยังไม่ถึงไหล่คนที่รับคำสั่งเลยสักนิด
เอ่อ “ต้องถามเจ้านายก่อนครับ” หนูอัญอ้าปากหวอทันที
“อะไรกัน แค่เรื่องเสื้อผ้าแค่หยิบมือยังต้องให้ผู้ยิ่งใหญ่เทียมฟ้านั่นตัดสินใจด้วยเหรอ ถ้างั้นสจ๊วตก็ไปรายงานสิ และเรามาดูกันว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับสจ๊วต” หนูอัญแอบยิ้มเยาะเมื่อเห็นสายตาลังเลของคนตรงหน้า “เอางี้! เอางี้! เพื่อเป็นการไม่ให้เรื่องเล็ก...” หนูอัญยกนิ้วชี้กับนิ้วโป้งขึ้นมาชูขนาดความเล็กจิ๋วของเรื่อง ให้สจ๊วตเห็น “...ต้องไปรบกวนผู้ยิ่งใหญ่ เอาเป็นว่าสจ๊วตหาเสื้อมาให้สักตัวก็ได้ คิดว่าคงไม่เหนือบ่ากว่าแรงใช่มั้ย” หนูอัญทำทีหาทางออกให้ แต่ภายในใจลิงโลดอย่างมากเมื่อสจ๊วตพยักหน้าและกลับไปหาสิ่งที่เธอต้องการ
“เสื้อใหม่ครับ” หนูอัญรับมาอย่างปลาบปลื้ม เสื้อยืดคอกลมสีขาวแต่เพราะมันเป็นไซด์ยุโรป พอเธอสวมลงไปก็ไม่ต่างกับชุดเดรสดีๆนี่เอง เสียอย่างเด
