ลลิตาพาร่างบอบช้ำของตัวเอง หนีออกมาจากโรงแรมม่านรูด หลังจากที่ถูกหัสวีร์ย่ำยีเสียจนยับเยินถึงสามครั้งต่อเนื่องกัน หล่อนร้องไห้ด้วยความเสียใจ เพราะไม่คิดว่าพรหมจารีที่เฝ้าทะนุถนอมมายี่สิบกว่าปี จะต้องมาถูกพร่าผลาญด้วยน้ำมือของผู้ชายที่ตัวเองแอบตกหลุมรักตั้งแต่แรกเห็นอย่างหัสวีร์ โดยที่เขาไม่ได้เห็นคุณค่าเลยแม้แต่นิดเดียว
หล่อนยกมือป้ายน้ำตาทิ้งครั้งแล้วครั้งเล่า แต่ก็ไม่อาจจะช่วยบรรเทาความเสียใจที่เกิดขึ้นได้ เหตุการณ์ภายในโรงแรมม่านรูดยังชัดเจนเต็มสมอง
หล่อนถูกเขาปลุกปล้ำขืนใจ เขาทั้งจูบ ทั้งดูด ทั้งกัด กระทำกับร่างกายของหล่อนราวกับมันคือตุ๊กตา เขาไม่ปรานีปราศรัยเลยแม้แต่น้อย ทุกสัมผัสของเขาทำให้หล่อนเจ็บปวดทรมาน น้ำตาของหล่อน คำวิงวอนขอความเมตตาของหล่อน ไม่อาจจะหยุดความใจร้ายของผู้ชายคนนั้นได้
เขาดื่มกินร่างกายของหล่อนราวกับมันของอาหารจานโปรด กัดกินอย่างตะกละตะกลาม ไม่มีอณูเนื้อไหนเลย
