ตอนที่ 15
เขาต้องลากตัวหล่อนมาแบบถูลู่ถูกังอย่างนี้และก็ยังไม่คลายมือให้หล่อนเป็นอิสระอีกอย่างเพราะเวลาเขามีไม่มากนักครั้นเมื่อเปิดประตูได้ก็รีบดันร่างของหล่อนพรวดลงนั่งบนเบาะนุ่มแล้วรีบปิดประตูตามทันทีเพื่อป้องกันหล่อนจะหาทางหนีอีก
แล้วจากนั้นตัวของวาทิตเอง ต้องมายืนหอบแฮ่กข้างรถตัวเอง จากนั้นจึงอ้อมเข้านั่งยังที่คนขับ
“เป็นไงล่ะ แบบนี้ รู้สึกสบายมั๊ยแม่ตัวแสบ”
น้ำเสียงของเขาเยาะใส่ หากแต่ไม่มีคำตอบจากคนนั่งข้างหลังและจากนั้นวาทิตก็รีบขับรถออกจากโรงเรียนในแทบจะทันที เพื่อความปลอดภัยของเขา
“นี่คุณจะพาฉันไปไหน” และหล่อนโวยวายขึ้นเสียงเพราะความตกใจที่บริเวณข้างนอกอย่างนี้ไกลพอสมควรคิ้วนางจึงตื่นตระหนกเพราะไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับหล่อน กับหนทางที่ไม่เคยคุ้น
หากวาทิตหันมามองนิดหนึ่ง
“ไม่นานหรอก เดี๋ยวรู้เอง”
และคิ้วนางยังปากคอสั่น เพราะนี่มันจวนใกล้ค่ำ
“เอ๊ะ นี่ ไม่นะ คุณ
