เฉินรุ่ยเผิงดีใจอย่างที่สุด เขาหัวเราะเอิ๊กอ้ากและเต้นอยู่หน้าประตูบ้าน เมื่อพ่อเปิดประตูเข้ามาเด็กชายแกล้งทำผีหลอก และถูกอีกฝ่ายหอมแก้มไปฟอดใหญ่ ก่อนจะตามมาด้วยการอุ้มยกขึ้นสูง แล้วฟัดกันไปมาอย่างมันเขี้ยว
“ป่าป๊าไม่หล่อ มีผมตรงนี้ และตรงนี้ เยอะๆ เหมือนลิงเจี๊ยกๆ”
ชายหนุ่มหัวเราะเสียงห้าวใหญ่ อย่างที่เด็กน้อยบอก เขาไม่ได้ใส่ใจรูปลักษณ์ของตนในยามนี้นัก ผมจึงยาวและหนวดเคราก็ไม่ได้โกนมาพักใหญ่ ภารกิจเขานับว่ายากและหนักหนา พอกลับมาที่เมืองฝูเจียง ก็เดินทางแบบเป็นส่วนตัว แล้วก่อนจะมาถึงบ้านพักต้องอยู่ในเมืองเพื่อตรวจสอบหลายสิ่งก็นานอีกหลายวัน ใจอยากกลับมาหาลูกเมีย หากห่วงความปลอดภัยหลายสิ่ง
นอกเหนือจากนั้น แม้ยามนี้หน่วยทหารจะรักษาการปกป้องเมืองนี้ และตำแหน่งเขาถูกพักไว้ก่อน ถึงอย่างนั้นเขาก็เพิกเฉยในการห่วงใยประชาชนไม่ได้
“พ่อไม่หล่อแล้วเผิงน้อยกับแม่ของลูก ยังรักพ่อไหมครับ”
เด็กชา
