ก่อนที่เสี่ยวเหลียนจะไปถึงลานกว้างแห่งนั้น เมิ่งลี่เฟยก็นอนคว่ำอยู่บนตั่งยาวเพื่อเตรียมถูกโบยเสียแล้ว ทว่าบัดนี้ใบหน้าของเมิ่งลี่เฟยกลับราบเรียบไม่บ่งบอกอารมณ์ใด ๆ แม้แต่น้อย
เมิ่งลี่เฟยยังคิดว่าหากนางถูกโบยหนึ่งไม้ นางจะให้คนพวกนี้ชดใช้ความผิดเป็นสิบเท่า วันนี้ต้องมีใครถูกขับไล่ออกจากจวนเป็นแน่ คนที่เมิ่งลี่เฟยวางแผนเอาไว้คนแรกแน่นอนก็คือ อูเจ๋อ บ่าวชั้นต่ำที่กำเริบเสิบสานผู้นี้
อูเจ๋ออยากเอ่ยสิ่งใดเมิ่งลี่เฟยเพียงแต่ฟังผ่าน ๆ ปล่อยให้นางพ่นน้ำลายบูดเน่าออกมาโดยไม่สนใจสักนิด
"พระชายาถึงท่านไม่ยอมรับ อย่างไรก็ต้องรับโทษแล้ว ข้าขออภัยแต่กฎนี้แม้แต่ท่านอ๋องก็ไม่อาจหลีกเลี่ยงด้วยเป็นกฎที่อดีตฮ่องเต้เป็นผู้กำหนดขึ้นเมื่อยามตั้งจวนอ๋องนี้ขึ้นมา ตัวข้าซึ่งเป็นผู้คุมกฎย่อมรักษากฎเท่าชีวิตของข้าเอง "
เมิ่งลี่เฟยกลับตอบยียวน
"อูเจ๋อ ข้าจำชื่อเจ้าได้เป็นอย่างดีลงมือเถิดอย่าชักช้าไปเลย จะตีก
