บทที่ 14 อารักขา

2246 คำ

บรรยากาศภายในรถม้าช่างน่าอึดอัดยิ่งนัก เต๋อลู่หานนั่งตัวตรงดวงตาคู่คมจับจ้องอยู่ที่หนังสือในมือ เขามิได้คิดจะสนทนากับเมิ่งลี่เฟย ในขณะที่เมิ่งลี่เฟยเองก็นั่งห่างจากคนผู้นั้นให้มากที่สุด ในที่สุดเมิ่งลี่เฟยก็ทนความอึดอัดใจไม่ได้อีกต่อไป "ท่านอ๋องทรงเกลียดข้ากระทั่งไม่ยอมพูดด้วยเลยหรือ เพคะ" เต๋ออ๋องไม่ตอบคำ ทั้งไม่แม้แต่จะชายตามองนาง ทว่าเมิ่งลี่เฟยก็ยังพูดไม่หยุด "ท่านอ๋องเราสองคนอย่างไรก็ลงเรือลำเดียวกันแล้ว อยู่กันอย่างปรองดองไม่ดีกว่าหรือเพคะ เรื่องสร้างเรือนหลังใหม่ของข้าไทเฮาก็ทรงเมตตาปานนี้ ยังพระราชทานผ้าไหมให้ข้าตัดชุดใหม่มามากมาย ท่านอ๋องก็ทรงรู้ว่านี่หมายความว่าอย่างไร ถึงท่านอ๋องจะไม่ยินยอมไทเฮาก็อยู่ข้างหม่อมฉันแล้ว" ฟังนางเอ่ยมาหลายคำ ในที่สุดเต๋อลู่หานก็ยอมเปิดปาก "เกลียดเจ้าหรือ ข้ามิเคยเอ่ยคำนี้ออกมา" เมิ่งลี่เฟยตาโต การกระทำของเขาและท่าทางของเต๋อลู่หานนั้นแ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม