บรรยากาศภายในรถม้าช่างน่าอึดอัดยิ่งนัก เต๋อลู่หานนั่งตัวตรงดวงตาคู่คมจับจ้องอยู่ที่หนังสือในมือ เขามิได้คิดจะสนทนากับเมิ่งลี่เฟย ในขณะที่เมิ่งลี่เฟยเองก็นั่งห่างจากคนผู้นั้นให้มากที่สุด
ในที่สุดเมิ่งลี่เฟยก็ทนความอึดอัดใจไม่ได้อีกต่อไป
"ท่านอ๋องทรงเกลียดข้ากระทั่งไม่ยอมพูดด้วยเลยหรือ เพคะ"
เต๋ออ๋องไม่ตอบคำ ทั้งไม่แม้แต่จะชายตามองนาง ทว่าเมิ่งลี่เฟยก็ยังพูดไม่หยุด
"ท่านอ๋องเราสองคนอย่างไรก็ลงเรือลำเดียวกันแล้ว อยู่กันอย่างปรองดองไม่ดีกว่าหรือเพคะ เรื่องสร้างเรือนหลังใหม่ของข้าไทเฮาก็ทรงเมตตาปานนี้ ยังพระราชทานผ้าไหมให้ข้าตัดชุดใหม่มามากมาย ท่านอ๋องก็ทรงรู้ว่านี่หมายความว่าอย่างไร ถึงท่านอ๋องจะไม่ยินยอมไทเฮาก็อยู่ข้างหม่อมฉันแล้ว"
ฟังนางเอ่ยมาหลายคำ ในที่สุดเต๋อลู่หานก็ยอมเปิดปาก
"เกลียดเจ้าหรือ ข้ามิเคยเอ่ยคำนี้ออกมา"
เมิ่งลี่เฟยตาโต การกระทำของเขาและท่าทางของเต๋อลู่หานนั้นแ
