“คุณซีลคะ...หอม...อื้อ!!” ก่อนที่คำประท้วงจะได้พ่นพ้นออกจากปาก ลำคอระหงก็ถูกมือหนากดให้ใบหน้าจมที่นอนเสียก่อน กัณฑ์รพีทาบทับตัวเองไว้กับแผ่นหลังของเธอครึ่งหนึ่ง หญิงสาวพลิกใบหน้าอีกฝากเพื่อหาอากาศหายใจ แรงกดทับจากเขาทำให้ร่างกายที่ระบมก่อนหน้าถูกกระตุ้นให้ปวดหนึบขึ้นมาอีกครั้ง
เธอหายใจถี่รัวมือไม้เย็นเฉียบอยากจะอุทธรณ์เหลือเกินว่าเขากำลังจะละเมิดสัญญาที่ให้ไว้เมื่อไม่กี่นาทีก่อน แขนข้างหนึ่งของกัณฑ์รพียกกดแผ่นหลังด้านบน ก่อนที่มืออีกข้างจะลูบไล้สำรวจตั้งแต่ช่วงสะเอวคอดเรื่อยลงมาจนถึงความอวบอั๋นของบั้นท้ายมน
“อย่า...พอค่ะหอมเจ็บ...” เธอบอกเสียงแผ่ว เหมือนจะเตือนสติคนที่กำลังเคลิบเคลิ้มกับร่างกายงามระหงได้ชั่วขณะ แต่เขาก็ไม่หยุด
มือร้ายบีบเคล้นแก้มก้นงอนงาม ทีละข้างเวียนวนมาใช้นิ้วเกี่ยวสายจีสตริงเส้นกลางดึงขึ้นอย่างทำก่อนหน้า นิ้วใหญ่เรียวเล้าเล่นกับความซ่านกระสันอย่างอิดออด ปล่อยสายชั้นในหันมาหมุนวนซอกซอนไปตามรอยร่อง เรื่อยมาจนถึงด้านหลังของกลีบเนินเนื้อเสน่หาของวัยสาว ตมิสาขยับตัวเมื่อรับรู้ถึงสิ่งแปลกปลอมที่กำลังสะกิดเกี่ยวสายจีสตริงซึ่งถูกร่างกายของเธอกลืนกินเอาไว้
ชายหนุ่มไล้นิ้วไปตามร่องฉ่ำตวัดเอาผ้าสีดำเส้นเล็กซึ่งฝังกลืนอยู่ดึงเล่น ลากผ่านขึ้นลง และกดเน้นไปตามร่องหลืบเร้น วนนิ้วให้ซุกตามสัมผัสกับชื้นฉ่ำที่อาบชุ่มเรียวนิ้ว ก่อนที่มือร้ายจะอดใจไม่ไหวล้วงเข้าทาบตะปบเนินสาวสะอาดไร้ซึ่งม่านไหมปกคลุม เนื่องจากเขาชอบให้หญิงสาวทำบิกินี่แว๊กซ์เป็นประจำ มันทำให้เขามองเห็นเนื้อแท้ที่สวยงามและขาวสะอาดไร้ที่ติ
“อื้อ...หอมเจ็บนะคะ!” ร่างเล็กในชุดหวิวสะดุ้งเฮือก เมื่อเขาลงแรงที่มือหนักขึ้น เหมือนจะทำให้สติของกัณฑ์รพีให้หลุดออกมาจากวังวนราคะไปด้วย เขายอมหยุด! กะพริบตาถี่เพราะหัวใจยังเต้นระส่ำกับสัมผัสเมื่อครู่ ใจกลางลำตัวปวดหนึบเพราะความพร้อมพรั่งเต็มที
“ชูวร์...ไม่เอาน่าคนดีอย่าร้องสิ ก็เธออยากน่ารักทำไมล่ะ ฉันหยุดแล้วนะ...ไปหาอะไรกินกันดีกว่ารอเมีย...หิวจะแย่” ทั้งหิวทั้งโมโหที่กลับมาแล้วไม่เห็นแม้แต่เงาเมียที่ห้อง ซ้ำต้องมาอารมณ์ค้างปวดร้าวไปหมดทั้งตัว
“ค่ะ...”
“ยังจะมาขี้แยอีก อย่าบอกนะว่า...ไม่รู้สึกอะไรเลย...” เขายิ้มร้ายเมื่อหญิงสาวพลิกตัวปาดน้ำตาปอยๆ แล้วชูนิ้วที่เปื้อนหลักฐานบางอย่างให้เธอดู
“คนบ้า!” หญิงสาวตะเพิดอย่างอายๆ ก่อนจะรีบผลักร่างใหญ่ให้ออกพ้นจากตัว กัณฑ์รพียังยิ้มร้ายขณะที่มองเธอลุกจากเตียงทั้งชุดวาบหวิววิ่งตัวปลิวเข้าไปในครัว
ตลอดสนธยาในวันนั้นตมิสาถูกบังคับให้สวมเพียงอาภรณ์ที่เขาหยิบยื่นจนกระทั่งถึงเวลานอนนั่นแหละจึงได้รับอนุญาตให้ถอด ทว่า...เขากลับไม่ให้เธอใส่อะไรเลยในขณะที่ถูกสวมกอดไว้ในอ้อมแขนอันร้อนระอุของตัวเอง ซึ่งกว่านิทราจะมาเยือนหญิงต้องนอนตัวแข็งทื่อลุ้นระทึกอยู่ตลอดว่าสามีโดยพฤตินัยของเธอจะสามารถบังคับตัวเองได้ตลอดรอดฝั่งหรือไม่