เสน่หาใต้แสงดาว

เพราะเป็นห่วงจึงมาหา

ธีร์หันมาสบตาเธอแว่บหนึ่งขณะจ่ายเงิน เธอดูเฉย...เฉยมาก เหมือนมันเป็นเรื่องธรรมดา จึงนึกขุ่นเคืองในใจ หยิบมาเพิ่มอีกสามกล่อง คราวนี้นิดาเหลือบมองหน้าเขาและทำตาโต และสัมผัสได้ว่าพนักงานก็แอบมองระหว่างที่กำลังแพ็กไอศกรีมใส่ถุงเก็บความเย็น

ไอศกรีมเยอะ เวลาในการแพ็กก็นาน เธอเริ่มเคว้งคว้างกลัวคนเข้าใจผิด จึงกลับหลังหันเดินไปหยิบผ้าอนามัยมาสามห่อ มันน่าจะช่วยรักษาหน้าให้เธอได้บ้าง

ธีร์หันมามองหน้าเธอ ไม่รู้ว่าเธออายพนักงาน หรือกลัวว่าเขาจะทำอะไรเธอ หรืออะไรกันแน่ เขาจึงแกล้งเธออีกครั้งด้วยการโอบเอวเธอแล้วลูบมือตรงสะโพก นิดาสะดุ้ง หมดกัน! เธออุตส่าห์หาทางออกให้ตัวเอง เขาก็ทำเสียหมด เธอหันควับมาจะต่อว่าเขา แต่เขากลับก้มลงมากระซิบ ซ้ำเหนี่ยวเอวเธอเข้ามาชิด จนเหมือนกำลังจูบกำลังหอมกันเข้าไปอีก

“ซื้อมาทำไม เห็นในกระเป๋าเดินทางมีตั้งหลายห่อ” ธีร์พูดจบก็พอดีกับที่พนักงานแจ้งจำนวนเงิน เขายิ้ม ปล่อยมือจากสะโพกเธอและหยิบกระเป๋าสตางค์ออกมาเพื่อชำระเงิน

พนักงานหลังเคาน์เตอร์อายม้วนกับซีนหวานๆ บิดตัวไปบิดตัวมา ก้มหน้ายิ้มใส่เครื่องคิดเงินขณะหยิบเงินทอน ขัดเขินราวกับตัวเองเป็นนิดาเสียเอง

ออกมาจากร้านได้นิดาก็จ้ำอ้าวหน้าบอกบุญไม่รับไปที่ร้านขายมะม่วงน้ำปลาหวาน ส่วนเขาเดินยิ้มกว้างไปเอาข้าวต้มปลาที่สั่งไว้ จากนั้นก็พานิดากลับมาส่งที่บ้านตอนสามทุ่ม

“แน่ใจนะว่าอยู่คนเดียวได้ ให้โทร.ตามสิริไหม” เขาถามหลังจากเก็บไอศกรีมใส่ช่องแช่เข็งเสร็จ แล้วเดินมาหานิดาที่กำลังตักน้ำปลาหวานใส่ไอศกรีมรสมะนาว

“อยู่ได้ค่ะ” เธอบอกแล้วตักไอศกรีมเข้าปาก

ธีร์เห็นเธอทำหน้าแหยนิดๆ และนิ่งไป

“ไม่อร่อยเหรอ”

เธอส่ายหัว “มันพากันหวานไปหมด คุณไปเถอะ ขอบคุณนะคะ” เธอบอก วางไอศกรีมลง แล้วยกมือไหว้เขา

เขาเอากุญแจรถไปแขวนไว้ที่เก่า อยากจะยกมือขึ้นลูบหัวเด็กน้อยของเขาแล้วเหนี่ยวเข้ามาหอมมากอดอีกสักรอบ แต่ก็ต้องตัดใจ

“มีอะไรก็โทร.ตามฉันนะ” แล้วเขาก็เดินออกไปพร้อมกับถุงข้าวต้มปลาและกล่องสี่เหลี่ยมสี่กล่องที่ทำให้เธอหน้าบึ้งมาตลอดทาง

*********

มือหนาแสนคุ้นเคยลูบไล้ปลีน่องเรียว สายตาจับจ้องหน้าอกใต้เนื้อผ้าสีขาวบางเบาที่ขยับขึ้นลงตามจังหวะหายใจ ยอดอกที่เห็นเป็นเค้าโครงรางๆ บ่งบอกชัดว่าภายใต้ผ้าเรียบลื่นนี้ไร้อาภรณ์อื่นใด ปลดปล่อยร่างกายให้เป็นอิสระยามหลับฝัน เขาเลื่อนมือขึ้นไปยังหัวเข่า จับแยกออกจากกัน ลูบไล้ไปยังหน้าขา

คลื่นกระสันเสียววาบพุ่งขึ้นสู่ยอดอกสาวจนชูช่อเป็นไต จังหวะหายใจถี่กระชั้นขาดเป็นห้วงๆ นิดาคาดหวัง รอคอย เหนี่ยวรั้งสติไม่ให้หลุดจากความฝันนี้จนกว่าจะได้สัมผัสกับจุดสูงสุดแบบทุกครั้ง

นิ้วร้ายกาจที่สร้างความรัญจวนหลายต่อหลายครั้งเริ่มรุกคืบไปยังจุดที่เคยครอบครอง ขาเรียวแยกออกกว้างอำนวยความสะดวก

ทว่าครั้งนี้มันไม่เหมือนความฝันที่นิดาพบเจอ ขาของเธอถูกจับให้ตั้งชัน สัมผัสแปลกใหม่จรดลงบนช่องทางรักที่เอ่อล้น มันตวัดเลีย ลากขึ้นลงส่งความซาบซ่านไปทั่วสรรพางค์ ก่อนจะเสียดแทรกเข้ามา จากนั้นก็ถอนออกและสอดเข้ามาใหม่ในความอ่อนนุ่มเยิ้มแย้ม และตวัดโลมไล้ดื่มกินราวกระหายหิว

นิดารู้สึกดีอย่างประหลาด วูบวาบในช่องท้อง ส่งเสียงครางรัญจวนจิต มือขยำยึดผ้าปูที่นอนเป็นหลักขณะยกสะโพกขึ้นลงรับสัมผัสฉ่ำร้อน เสียวซ่านจนลืมหายใจในจังหวะที่ร่างกายกระตุกเกร็ง สะบัดสะโพกซ้ายขวา น้ำกลางกายไหลชุ่ม หากก็ถูกปาดไล้ออกไปด้วยการรุกรานเดิม

“อื้อออ” เสียงครางหวานพร่าดังออกมาจากริมฝีปากโดยที่เธอไม่รู้ตัว เล็บเท้าจิกแน่น ผ้าปูที่นอนยับย่นอยู่ในมือ

มันควรจะจบลงแค่ตรงนี้เหมือนคืนที่ผ่านๆ มาเมื่อเธอได้แตะขอบวิมาน ทว่าร่างกายของเธอเหมือนกำลังถูกแผดเผาด้วยไฟกองใหม่ที่ร้อนยิ่งกว่าเดิมและหนักหน่วงขึ้น นิดาเอื้อมมือลงไปด้านล่างที่กำลังสร้างความหฤหรรษ์ให้เธออยู่ในตอนนี้

หญิงสาวตกใจรีบชักมือกลับ ตื่นเพริด มันไม่ใช่ความฝัน ทั้งหมดเป็นเรื่องจริง

ธีร์ผงกหัวขึ้นทันทีหลังจากหญิงสาวผละมือออกจากศีรษะเขา เขาขยับมาคว้าจับมือเธอไว้ทั้งสองข้าง จากนั้นก็รวบด้วยมือเพียงข้างเดียวยึดไว้เหนือศีรษะของเธอ ก่อนจะขยับตัวขึ้นมาทาบทับกักขังเธอไว้ใต้ร่าง

“หลับลึกจนถูกลักหลับเลยรู้ไหม” ธีร์ไล้ปลายนิ้วไปตามกรอบหน้าเธอด้วยมือข้างที่ว่าง

“คุณเข้ามาได้ยังไง”

“ฉันมีกุญแจสำรองบ้านหลังนี้ พี่เธอฝากไว้เผื่อมีเรื่องฉุกเฉิน”

“พี่คชาไว้ใจพนักงานขนาดนี้เลยเหรอ” นิดพึมพำเบาๆ แต่ก็ใช่ว่าธีร์จะไม่สามารถอ่านใจเธอได้

“จะว่าอย่างนั้นก็ได้ แต่ทำไมเธอไม่ล็อกห้องล่ะ หรือว่ารอฉัน อยู่คนเดียวแบบนี้ แถมบ้านก็ห่างไกลจากบ้านหลังอื่น มันอันตรายรู้ไหม” ธีร์ขุ่นใจนิดๆ ที่หญิงสาวไม่รู้จักระวังตัวเองให้ดี

“นี่มันบ้านฉัน อยู่ในอาณาเขตฉัน ใครที่ไหนจะเข้ามา” หญิงสาวเถียงข้างๆ คูๆ แต่ในใจกลับเห็นด้วยกับเขา

“ก็ฉันนี่ไง”

“แล้วคุณมาทำไม ฉันแจ้งความข้อหาบุกรุกยามวิกาลได้นะ”

“ฉันเป็นห่วง” เขาหยุดไปครู่หนึ่ง มองหญิงสาวตาเยิ้มแล้วพูดต่อ “เอ พ่วงข้อหาพรากผู้เยาว์ไปด้วยคงไม่ได้ เธออายุยี่สิบแล้ว ถ้างั้นพ่วงข้อหาข่มขืนดีไหม จะได้ไม่เสียเวลา”