บทที่ 10 ตอน นางต้องเป็นภรรยาของเขาตลอดไป!
1088 คำ
บทที่ 10 ตอน นางต้องเป็นภรรยาของเขาตลอดไป!
เขาจุมพิตริมฝีปากนางแผ่วเบา ก่อนจะค่อยๆ ดูดดื่มมากขึ้น ริมฝีปากร้ายกาจทำให้คนถูกสัมผัสหลงใหลเกินต้านทาน เขากล่อมจนนางเคลิ้มไหว ปล่อยกายให้เขาชักเชิดดั่งใจนึก
มือหนาจับข้อเท้ามาพาดบนบ่าหนา ถอนริมฝีปากออกจากเรียวปากชุ่มชื้น มาจุมพิตปลีน่องเรียวสวย ขบเม้มตรงใต้เข่า ไล้เลีย หยอกเย้าให้นางรู้สึกตื่นเต้น แตะริมฝีปากไล่จุมพิตตามเรียวขาลงมาเรื่อยๆ ก่อนจะหยุดขบเม้มตรงเนินสาว ตวัดปลายลิ้นลากไล้ผิวเนียนละเอียด ไปยังต้นขาอีกข้าง มือดันขาให้เบะออกด้านข้าง สอดมือยกสะโพกหนั่นแน่นให้ลอยขึ้นจากพื้น แล้วแทรกกายใหญ่โตเข้าแนบชิดผกางามที่คลี่กลีบเบ่งบาน ชวนเชิญให้ภมรหนุ่มลงไปดื่มกินน้ำหวาน
“อ๊ะ ไม่... ไม่นะ”
นางร้องห้าม นึกถึงคราแรกที่ถูกเจ้าสิ่งน่ากลัวนี้ แทรกเข้าไปในกายสาว ทำให้หดเกร็งด้วยความกลัว
“ชู่ ไว้ใจข้านะ มันจะไม่เจ็บ”
เยี่ยเหวินจ้าวจุปากไม่ให้นางเสียขวัญ ค่อยนำตัวตนแกร่งกร้าว แทรกผ่านความบอบบางแสนนุ่มร้อนจนสุดความยาว แรงโอบรัดรอบลำกายทำให้เขาสูดปากแรงด้วยความทรมาน จนต้องสูดลมหายใจเข้าออกแรงๆ ข่มกลั้นความดิบเถื่อนในกายไว้สุดกำลัง
เขาจะทำให้นางรับรู้ถึงความงดงามของสิ่งนี้ มอบความทรงจำแสนวิเศษ ให้นางจดจำไปนานแสนนาน ขณะผ่อนตัวเองให้ช้าลง หยุดรอให้นางปรับตัว รั้งร่างบางมากอดปลอบประโลม พรมจุมพิตไปบนใบหน้างดงาม มือลูบไล้พร้อมกับปลุกเร้าให้นางเคลิ้มไหว
เมื่อนางเริ่มตอบสนอง เขาจึงค่อยๆ ขยับกาย เนิบช้า แต่หนักแน่น ส่งผ่านความรัญจวนให้ร่างงามพลิ้วไหว เริงร่าย ดั่งบุปผาต้องสายลม
"อา..."
เสียงครางแผ่วๆ ดังแว่วมา ภายในกายสาวตอดรัดเป็นจังหวะ บ่งบอกว่านางถูกสะกดให้หลงใหลในสิ่งที่กำลังทำร่วมกัน ใบหน้างามแดงจัด แก้มนวลเจือสีระเรื่อราวกับผลท้อ ริมฝีปากเม้มแน่นคล้ายสกัดกลั้นเสียงครางครวญไว้
หลิวซืออินหลับตาแน่น มือน้อยจิกต้นแขนของเขาที่ยันพื้นไว้จนเป็นรอยเล็บ ร่างงามโยกไหว ดีดเด้งไปตามจังหวะที่เขาบรรเลง ทรวงอวบกลมกลึงไม่ต่างจากผลท้อส่ายสะบัด ยิ่งเขาขยับเร็วเท่าไหร่ แรงเท่าไหร่ ยิ่งทำให้นางส่งเสียงครางครวญดังขึ้นเรื่อยๆ
เยี่ยเหวินจ้าวกัดฟันกรอด พาตัวเองกระหน่ำโจนจ้วง เข้าหากายสาวขาวผ่องนั้น อย่างคลั่งไคล้ เร่งตัวเองให้เร็วขึ้น แรงขึ้น ตามอารมณ์ที่คุโชน
หลิวซืออินแทบไม่เป็นตัวของตัวเอง บทเรียนรักบทนี้ แตกต่างจากครั้งก่อน ความหวาดหวั่นแทบไม่ปรากฏในความคิด เขาสร้างความรู้สึกประหลาดล้ำให้นาง ปรนเปรอ มอบความหฤหรรษ์ให้นางด้วยทุกส่วนในร่างกายของเขา ไม่ว่าเป็นปาก ที่ร่ายจุมพิตไปบนริมฝีปาก ป้อนความหวานราวกับหยอดน้ำผึ้งไว้บนปลายลิ้น มอมเมาราวกับสุราชั้นดี ปลายลิ้นร้อนดั่งอสรพิษร้าย ฉกไล้ เลื่อนชิวหาไปบนผิวนุ่มคราใด ก็ปลดปล่อยพิษเสน่หาให้ตกอยู่ในภวังค์
ยิ่งเขาสัมผัสส่วนอ่อนไหวที่สุดของร่างกาย ทำให้นางเตลิดไปไกลสุดกู่ ความเร่าร้อนแผ่ซ่านไปทั่วร่าง ร่างกายของนางกลับทรยศเจ้าของ หลงระเริงไปกับท่วงทำนองแห่งปรารถนาที่เขานำพาไป เขาครอบงำร่างกายและหัวใจของนางให้ตอบสนองอย่างไร้ยางอาย
ยามนี้เขาขยับไหวส่งผ่านคลื่นความรัญจวนเข้ามาในกายสาว ขับกล่อมนางด้วยบทเพลงพิศวาสแสนเร่าร้อน แนบชิดในจุดที่สตรีไม่เคยคิดว่าจะยอมให้บุรุษผู้ใดแตะต้อง ทุกจังหวะที่เขานำพา นางโยกโยนขยับตามอย่างลืมตัว ภายในกายสาวผ่าวร้อน ราวกับมีลาวาร้อนไหลผ่าน
ยิ่งเขาเร่งจังหวะรัวแรงเท่าไหร่ ยิ่งเพิ่มความร้อนให้ร่างงามจนบิดตัวเร่า ปลายเล็บขูดข่วนเขาอย่างทรมาน หลิวซืออินหอบหายใจแรง เนื้อตัวเกร็งด้วยความเสียวสะท้านที่ไม่อาจห้ามไหว
“กรี๊ดดด...”
หลิวซืออินกรีดร้องออกมาอย่างสุดกลั้น เมื่อบางสิ่งในกายแตกพร่างออกมา ความสุขแผ่ซ่านไปทั้งกาย พร้อมกับเขาที่เกร็งกระตุกในกายสาว แล้วกระหน่ำตัวตนเข้าออกหนักหน่วงอีกสองสามครั้ง ร่างหนาสั่นสะท้านด้วยความสุขสม ก่อนจะจมดิ่งทิ้งตัวซวนซบลงมาแนบชิดไว้สุดตัว
“ภรรยาของข้า...”
เยี่ยเหวินจ้าวพึมพำข้างแก้มนุ่ม รวบกอดร่างน้อยไว้ขณะพลิกตัวให้หลิวซืออิน มานอนบนแผงอกกว้าง ลูบไล้แผ่นหลังชื้นเหงื่อของนางเบาๆ ให้ผ่อนคลายความเกร็งลง ในนาทีสุขสมนางเกร็งตัวบีบรัดเขาแนบแน่น รีดเคล้นทุกหยาดหยดของเชื้อพันธุ์ในกายเขาไปหมดสิ้น สตรีนางนี้คือยอดหญิงที่บุรุษใดได้ครอบครอง ถือว่าได้เพชรยอดมงกุฎไว้ในกำมือ นางงดงาม อ่อนหวาน พรั่งพร้อมด้วยเสน่ห์แห่งเรือนกาย อันยากยิ่งจะหาใครมาเปรียบ ที่สำคัญหัวใจของนาง ใสซื่อแสนดี จนเขาสัมผัสได้
เยี่ยเหวินจ้าวอิ่มเอมทั้งกายและใจ สุขล้นที่ได้ครอบครองร่างงดงามนี้
“ปล่อยข้าเถอะ พอแล้ว...”
หลิวซืออินไม่กล้าสบตาคมวาวของคนตัวโต เขายังแนบชิดกับนางไม่ยอมถอดถอน จุดเชื่อมประสานที่ผ่าวร้อน นางหอบหายใจแรง เนื้อตัวชุ่มเหงื่อ แรงรักจากเขาทำเอาอ่อนเพลียไปหมด ร่างกายอ่อนเปลี้ยยิ่งกว่าเทียนถูกหลอมละลาย ทว่าภายในกายกลับเอิบอิ่มสุขซ่านไปหมด นี่หรือความสัมพันธ์ของชายหญิง เขาได้สั่งสอนนางให้หลงใหลมันอย่างน่าละอาย
“ข้าอยากอยู่ในตัวเจ้า แบบนี้นานๆ”
เขาเอ่ยเสียงนุ่ม ยื่นหน้าขึ้นมาหอมแก้มนวลแรงๆ ดวงตาวาวเจิดจ้าด้วยความสุข นางตัวแค่นี้ แต่กลับทำให้เขามีความสุขอย่างเหลือเชื่อ สตรีผู้นี้คือสิ่งมหัศจรรย์ในชีวิตของเขา
หัวใจแข็งกร้าวอ่อนโยนลง เพียงมีนางในอ้อมกอด ความหมองเศร้าเลือนหายไป เพียงได้เห็นใบหน้างดงามนี้
เยี่ยเหวินจ้าวกอดร่างงามแน่นขึ้นอย่างหวงแหน เขาจะไม่ยอมปล่อยนางไป
นางต้องเป็นภรรยาของเขาตลอดไป!
////
- ผู้เขียน
