Ep: 1. น่าฟัด 03
540 คำ
ลภัชดนย์มองร่างเล็กเพรียวระหงที่เดินผ่านหน้าตัวเองไปเมื่อครู่ด้วยความตกตะลึง ไม่อยากเชื่อสายตาตัวเองว่านั่นคือเด็กแตงไทยที่ใส่ชุดหมีเปื้อนน้ำมันในอู่ของตนเอง เขามองตามร่างเล็กในชุดเอี๊ยมยีนส์ขาสั้น แต่งหน้าเบาๆ เหมาะกับหน้าและผิวของเธอจนลับสายตาถึงหันกลับมาสนใจหญิงสาวทรวงโตที่ตนเองหิ้วมาจากหน้าร้าน ใช่...เขาเพิ่งรู้จักหล่อนที่หน้าร้านเลยชักชวนมาทานข้าวด้วยกัน ตอนนี้ไม่อยากทานกับหล่อนแล้ว อยากตามแตงไทยไปมากกว่า
“เข้าไปในร้านกันเถอะค่ะคุณลภัชดนย์” สาวสวยทรวงโตในชุดเดรสเกาะอกสั้นสีเทาเอ่ยขึ้นพร้อมเกาะกอดแขนของเขาแสดงความเป็นเจ้าของ
“แน่ใจว่าอยากกินแค่อาหารในร้าน” เขารู้ว่าหล่อนต้องการอะไรและเขาก็ต้องการเหมือนกัน แต่ต้องการกับคนที่เดินผ่านหน้าไปเมื่อกี้มากกว่า
“แหม...คุณก็...”
“ผมว่าเราไปกินกันที่อื่นดีไหม โรงแรมข้างๆ ร้านอาหารก็มีนะ หรือจะไปคอนโดคุณก็ได้”
“ไปคอนโดไม่ได้ค่ะ เดี๋ยวแฟนของฉันรู้เข้า”
“แอบผัวมาแซ่บว่างั้น โอเค...งั้นโรงแรมเถอะ ผมก็ไม่อยากมีเรื่องกับผัวคุณเหมือนกัน” แน่นอนว่าคนอย่างลภัชดนย์ไม่เคยสนใจอยู่แล้วว่าผู้หญิงที่เข้ามาหาตนเองจะโสดหรือไม่โสด เพราะพวกหล่อนเต็มใจ ‘อ้าขา’ ให้เขา ‘เอา’ เอง ต่างฝ่ายต่างได้วินๆ กันทั้งคู่ ส่วนกลับไปจะมีปัญหากับแฟนหรือผัวที่บ้านก็แล้วแต่พวกหล่อน เขาไม่แคร์
“เป็นอะไรลูก” ทองแท้ถามลูกสาวที่กลับมาจากห้องน้ำก็เอาแต่ดื่มน้ำ ไม่ยอมแตะอาหารตรงหน้า
“เมื่อกี้หนูเจอคุณเลวค่ะป๊า แตงเห็นเขา ไม่รู้เขาเห็นแตงด้วยไหม” เธอกังวลกลัวว่าเขาจะจำตัวเองได้
“ถ้าจำได้คงตามมาแล้ว อีกอย่างวันนี้ไอ้แตงของพ่อแต่งตัวน่ารักเป็นสาวขนาดนี้จะจำได้ไง กินเถอะ ไหนบอกอยากกินไง มีแต่ของโปรดเราทั้งนั้นนะไอ้แตง”
“อือ...คงงั้นแหละป๊า ถ้าจำได้คุณเลวต้องเรียกแตงแล้วใช่ไหมฮะ” แม้ในใจจะไม่ได้คิดแบบที่พูดก็เถอะ เพราะเมื่อกี้ตอนเดินผ่านตัดหน้าลภัชดนย์นั้นได้เผลอมองสบตาด้วย แต่ก็แค่ชั่วครู่เท่านั้นที่เผลอไปมองสบตาและข้างๆ ของเขาก็มีผู้หญิงสวยมาด้วยจึงทำให้ต้องรีบเดินเร็วๆ กลับมาที่ร้านอาหารของตนเอง
“กินเถอะป๊า มื้อนี้ไอ้แตงของป๊าเลี้ยงเอง เสียดายเฮียสิงห์ไม่อยู่ ไอ้แตงจะโชว์เจ้อวดสักหน่อยว่าทำงานหาเงินเองได้แล้ว ต่อไปไม่ง้อเฮียสิงห์กับป๊าแล้ว” พูดแล้วเธอก็วางแก้วน้ำในมือแล้วเริ่มลงมือทานอาหารจานโปรดของตนเองต่อ ส่วนทองแท้ก็ได้แต่ยิ้มเอ็นดูลูกสาวที่นั่งตรงข้ามตนเองแล้วลงมือทานตามบ้าง
- ผู้เขียน
