พอทานมื้อเที่ยงอิ่ม ทุกคนแยกย้ายกันไปทำงานทำหน้าที่ของตนเอง ลภัชดนย์ก็ยังนั่งอยู่กับที่รอกลับห้องทำงานพร้อมแตงไทย เพราะตอนนี้สาวเจ้าเดินไปฝากงานตัวเองกับเพื่อนร่วมงาน เขาชอบการได้มองได้ดูเธอทำงาน ร่างเล็กแต่ว่าห้าวแกร่งเหมือนชาย ยิ่งได้มองใบหน้าหวานหยดย้อยเปรอะเปื้อนคราบจาระบีและน้ำมันยิ่งดูน่ารักและน่าหยอกเย้าคลอเคลีย
“ฝากงานกับเพื่อนเสร็จแล้วใช่ไหม” เขาถามคนตัวเล็กที่เดินกลับมาทางตน
“ฮะ” เธอตอบสั้นๆ แล้วเดินนำหน้าคนตัวโตไปทางห้องทำงานก่อนโดยไม่รอให้เจ้าของห้องสั่ง เพราะรู้ดีว่าการไปพบที่ห้องไปทำอะไร
“น่ารักแฮะ” เขาพูดพร้อมไหวไหล่แล้วเดินล้วงกระเป๋ากางเกงตามสาวน้อยกลับไปห้องทำงานตัวเอง พอเดินมาถึงหน้าห้องเปิดผลักประตูเข้ามาในห้องและกดล็อกปิดสนิท
“ทำไมให้ผู้ชายอื่นแตะเนื้อต้องตัว” เขาเดินไปทิ้งตัวนั่งบนโซฟาพร้อมตบมือกับที่ว่างข้างๆ ให้คนตัวเล็ก ผมซอยสั้นมานั่งข้างตนเอง
“แล้วมันเกี่ยวอ
