ศิวดลมองลูกชายคนรองตัวเองที่เพิ่งจะโผล่หน้ามาให้เห็น ถ้าหฤทย์ลูกชายคนโตไม่พาลูกและภรรยามากรุงเทพฯ ไอ้ตัวดีคงไม่โผล่หน้ามาให้เห็นและไม่กลับมาบ้านแน่นอน
“ถ้าไอ้โหดไม่พาหลานมาเล่นที่กรุงเทพ มึงก็คงไม่กลับบ้านสินะไอ้เลว และคงจะลืมว่ามีพ่อแก่ๆ ใกล้ตายรอมึงกลับมาหาที่บ้าน” ศิวดลถามลูกชายที่เพิ่งหย่อนก้นนั่งลงโซฟาราคาแพงของตน
“พ่อก็แค่แก่ ไม่ตายง่ายๆ หรอกครับ แต่ก่อนจะถามอะไร พ่อก็ให้ผมนั่งก้นร้อนหน่อยก็ได้นะครับผม”
“กูไม่ตายตอนนี้หรอก เพราะกูยังต้องอยู่รอดูลูกสะใภ้ดวงซวยที่ได้มึงไปเป็นผัวอยู่ไอ้เลว และเป็นไงที่อู่ช่วงนี้งานยุ่งหรือว่ายุ่งกับใต้สะดือผู้หญิงกันไอ้เลวถึงลืมพ่อ ลืมพี่ ลืมน้อง ลืมหลาน”
“สมแล้วที่เป็นพ่อผม ช่วงนี้งานเยอะแหละครับ เรื่องใต้สะดือผู้หญิงน่ะ มันเป็นชีวิตปกติผมอยู่แล้ว พ่อก็รู้นี่”
“มึงเนี่ยนะไอ้เลว หัดไปตรวจโรคซะบ้างนะ เดี๋ยวจะเป็นโรคเอา กูไม่เลี้ยงมึงนะถ้าเป็นโรคไอ้
