ฟาโรห์ & ชะเอม - 2 (2)
804 คำ
ฟาโรห์ & ชะเอม - 2 (2)
ต้นเสียงอันคุ้นหูลอยแว่วมาแต่ไกล วินาทีนั้นฉันเบิกตากว้างด้วยความตกใจ เป็นอย่างที่แนทคิดไว้ไม่มีผิด ไอ้พี่ฟาโรห์มาเอาคืนฉันถึงคณะ
“ไม่รู้หรือไงวะ ว่าน้องเขามีเจ้าของอยู่แล้ว ละนี่ขนมเหี้ยอะไร ไม่เห็นน่ากินเลย เอากลับไปเลยปะ” พี่ฟาโรห์มาถึงพร้อมดึงถุงขนมในมือฉันยัดใส่มือของพี่เคน
ส่วนฉันก็ได้แต่ยืนอึ้งเพราะเหวอแดก
“เดี๋ยวล้อเล่นเปล่าวะ มึงกับน้องเขากับแฟนกันตั้งแต่เมื่อไหร่ทำไมกูไม่รู้” พี่เคนมองหน้าฉันสลับกับพี่ฟาโรห์แบบงง ๆ ซ้ำยังถามกลับเหมือนไม่เชื่อที่พี่ฟาโรห์พูดสักนิด ใช่...ใครมันจะไปเชื่อ ฉันไม่เคยเข้าใกล้พี่ฟาโรห์สักนิด เว้นก็แต่เมื่อคืนที่แกล้งเขา
“กูจะล้อเล่นทำไม เราสองคนคบกันอยู่ จริงไหม” เขาตอบกลับพี่เคนหน้าตาเฉย ในขณะที่ฉันยืนอ้าปากพะงาบ ๆ พูดอะไรไม่ออก ซ้ำแล้วยังฉวยโอกาสในตอนที่ฉันกำลังเผลอโอบรัดเอวเอาไว้เพื่อแสดงความเป็นเจ้าของอีกต่างหาก
เหตุการณ์มันคุ้น ๆ เหมือนที่ฉันแกล้งพี่เขาเมื่อคืนเป๊ะ!
“บะ บ้าเหรอคะ พี่ทำอะไรของพี่น่ะ ฉันไปคบกับพี่ตอนไหน พี่เคนพี่อย่าไปเชื่อคนแบบนี้เลยนะ พี่คนนี้คงสติไม่ดีแน่ ๆ” ฉันรีบแก้ตัว ในขณะที่อธิบายความจริงให้พี่เคนเข้าใจ มือน้อยๆ ของฉันก็พยายามแกะท่อนแขนอันหนาใหญ่ที่กอดรัดเอวเอาไว้เพื่อหวังให้เขาปล่อยออก แต่ด้วยเรี่ยวแรงที่มีน้อยกว่า ฉันสู้อะไรเขาไม่ได้เลยสักนิด มีแต่จะรัดแน่นกว่าเดิมเสียมากกว่า แนทมองหน้าฉันอย่างไม่รู้จะทำยังไงดีเหมือนกัน และแนทก็รู้ว่าที่พี่ฟาโรห์ทำแบบนี้เพราะกำลังเอาคืนที่ฉันไปหาเรื่องพี่เขาเมื่อวาน
“เห็นไหม น้องเขาก็บอกไม่ได้เป็นแฟนมึง”
“มึงไม่เชื่อ?”
ประโยคของพี่เคนยังไม่ทันจะจบดี อยู่ๆ ไอ้พี่ฟาโรห์ก็ดึงรั้งฉันเข้าไปใกล้กว่าเดิม ส่งผลให้ระยะห่างระหว่างเราทั้งสองเริ่มลดน้อยถอยลงเข้าไปทุกที ก่อนที่พี่เขาจะโน้มตัวลงมาประกบจูบลงบนริมฝีปากของฉันต่อหน้าผู้คนที่อยู่ในบริเวณใกล้เคียงอย่างไม่ได้แคร์สายตาคนรอบข้างที่มองกันอย่างอึ้ง ๆ ส่วนฉันไม่ต้องพูดถึง ช็อกจนทำอะไรไม่ถูก
ก็นี่มันจูบแรกในชีวิตของฉันเลยก็ว่าได้
นะ ...นี่มันอะไรกัน...
“เชื่อหรือยัง?”
เขาผละริมฝีปากออกพลางปล่อยฉันให้กลับมามีอิสระอีกครั้ง ก่อนจะหันกลับไปถามพี่เคนที่กำลังมีสีหน้าไม่สู้ดีนัก ตอนนี้ฉันไม่รู้เลยว่าควรจะต้องแก้ไขสถานการณ์เหล่านี้อย่างไร สมองมันมึนงงทำอะไรไม่ถูก แนทมองฉันด้วยสายตาที่ช็อกมาก ส่วนฉันไม่ต้องพูดถึงสติหลุดรอยไปถึงไหนก็ไม่รู้ ได้แต่ยืนนิ่ง ๆ และที่นิ่งก็ไม่ใช่ว่าฉันจะยอมรับว่าตัวเองคบกับฟาโรห์นะ แต่ที่เอ๋ออยู่เพราะไม่รู้ว่าควรจะรับมือกับเรื่องแบบนี้ยังไงก็เท่านั้น
“เออ กูเชื่อก็ได้” พี่เคนตอบก่อนมองหน้าฉันด้วยสายตาผิดหวัง แล้วหันหลังเดินจากไปทันที ไม่ได้รอให้ฉันอธิบายอะไรได้อีก มีแต่เสียงของรุ่นพี่ฟาโรห์ตะโกนต่อท้าย
“ทีหลังอย่ามาวุ่นวายกับคนของกูอีก”
....งื้อไม่นะ...พี่เคนของฉัน...
ฉันตั้งสติได้เมื่อเห็นแผ่นหลังของพี่เคนเดินออกไป ก่อนจะหันขวับมาเอาเรื่องคนที่เพิ่งขโมยจูบแรกของฉันแบบหน้าด้าน ๆ
“ไอ้พี่ฟาโรห์ พี่ทำอะไรของพี่เนี่ย เอมไม่คบกับพี่สักหน่อย เห็นไหมว่าพี่เคนเขาเข้าใจผิดเอมหมดแล้ว”
“แล้วตอนที่เธอทำแบบนั้นใส่ฉันล่ะ คนอื่นก็เข้าใจผิดเหมือนกัน โดนเองซะบ้าง จะได้รู้ว่าคนที่โดนรู้สึกยังไง ไปก่อนนะ โชคดีนะครับ ที่รักของพี่...”
พี่ฟาโรห์ยักคิ้วให้ฉัน มิหนำซ้ำยังทิ้งท้ายถ้อยคำหวานแหว๋วเอาไว้ก่อนจะเดินจากไป เล่นเอาฉันถึงกับขนลุกซู่ไปทั้งตัว สองมือกำหมัดแน่นเพราะเขาทำกับฉันเจ็บแสบมาก
ได้ไงวะ การแก้แค้นแบบนี้
นั่นมันเป็นจูบแรกของฉันเลยนะ!
- ผู้เขียน
