ฟาโรห์ & ชะเอม -2 โดนเอาคืน
935 คำ
ฟาโรห์ & ชะเอม -2 โดนเอาคืน
เมื่อคืนฉันกลับห้องมาด้วยความสะใจ เช้าวันนี้ก็เลยรู้สึกว่าอากาศสดใสมากกว่าปกติ มีเรี่ยวแรงที่จะไปเรียนต่อได้ถึงบ่าย ส่วนยัยแนทพอฉันจัดการพี่ฟาโรห์เสร็จ พอฉันเดินกลับมาถึงโต๊ะนางก็เจอผู้คนใหม่มาขอชนแก้วด้วย ส่วนฉันก็กลายเป็นหมาหอนนิดหน่อย แต่ไม่เป็นไร แค่เห็นเพื่อนไม่เครียดไม่ร้องไห้แล้วก็โล่งอก ดีเสียอีกเพื่อนจะได้ไม่จมปลักกับผู้ชายเฮงซวยที่ควงผู้หญิงไม่ซ้ำหน้าคนนั้น
พอมาถึงก็เป็นเวลาเข้าเรียนพอดิบพอดี ส่วนแนทมาสายกว่าฉันนิดหน่อย พอเจอหน้ากันเราสองคนเลยรีบเดินพูดถึงเหตุการณ์เมื่อคืนที่เกิดขึ้น
“อ่อที่อยู่ดี ๆ มึงหายหัวไป คือไปหาพี่ฟาโรห์ แล้วมึงทำแบบนั้นใส่พี่เขาเหรอชะเอม ถามจริงมึงไม่กลัวพี่เขาโกรธแล้วมาเอาเรื่องถึงคณะหรือไงเนี่ย”
“กลัวทำไม ลองมาสิ แม่จะด่าเข้าให้”
“แต่ชะเอม กูว่านะ....”
“มึงจะว่าอะไรก็ไม่ทันแล้วอิแนท เพราะกูทำไปแล้ว ก็กูโมโหนี่หว่าที่ไอ้รุ่นพี่ฟาโรห์นั่น ทำคนเข้มแข็งอย่างมึงร้องไห้ได้ แต่เออช่างเถอะ มึงไม่ต้องเป็นห่วงกูหรอก เอาแค่ตัวมึงเหอะ สรุปคือตอนนี้มึงโอเคแล้วใช่ปะ”
ฉันถามแนทเพราะตอนนี้สีหน้าแนทดูแฮปปี้กว่าเมื่อวานสิบเท่าเห็นจะได้ ที่สำคัญตอนที่ฉันเดินกลับมาเห็นโต๊ะ เห็นแนทคุยอยู่กับผู้ชายอีกคน จนฉันต้องหนีกลับมาก่อน เพราะว่าแนทไม่สนใจฉันเลย
“หมายถึงเมื่อคืนเหรอ โอเคสิ ผู้คนใหม่เมื่อคืนโอเคมาก”
“ดีค่า มึงโอเค ในขณะที่กูนี่สิคะโดนเท เทจนต้องหนีกลับมาก่อน”
“แหม...มึงก็ กูก็อยากชวนมึงออกมาตี้บ้างอะไรบ้าง”
“แล้วสรุปยังไง ตกลงมึงไม่สนใจเรื่องพี่ฟาโรห์อะไรนั่นละ?”
“เสียใจดิวะ ก็กูจีบเขาตั้งนานแต่ไม่ติด อุตส่าห์เล็งเอาไว้มาตั้งนาน พอกูไปอ่อยเข้าอีกเมื่อคืนดันบอกมาได้ว่าไม่สนใจผู้หญิงแบบกูแต่แม่งกำลังหม้อกับผู้หญิงคนอื่น กูสวยกว่าอิดอกนั้นตั้งเยอะ”
“ไม่สนใจ? เอ๊ะ! เดี๋ยว...เมื่อคืนมึงเพิ่งบอกกูว่ามึงคบกับพี่เขาไปแล้วหรือไม่ใช่”
“เหรอ กูพูดแบบนั้นเหรอ” แนทมองหน้าฉันแบบงง ๆ แต่ฉันสิงงกว่า
“ใช่ แล้วมึงยังบอกว่ากูอีกว่าพี่เขาฟันมึงก็แล้วทิ้ง”
“อ้าวเหรอ กูพูดแบบนั้นเหรอ ทำไมกูจำอะไรไม่ได้เลย เฮ้อ... สงสัยกูคงจะเมามากไปหน่อย มิน่า ที่เมื่อกี้ที่มึงเล่าว่าไปหาเรื่องพี่ฟาโรห์เขากูก็ยังงง ๆ อยู่ ว่ามึงไปหาเรื่องเขาทำไม” แนทพูดต่อ แต่ฉันสิเอ๋อแดกไปเลย
“ง่า...”
“เอาจริงนะ ฟังจากที่มึงเล่า กูก็ไม่ได้อยากให้มึงทำแบบนั้นนะชะเอม กูกลัวว่าเรื่องมันจะยิ่งบานปลายไปกันใหญ่”
ฉันเหวอเป็นรอบสองเมื่อแนทพูดจบ
“แต่เมื่อคืนมึง....”
“เออ เออ เอาเถอะช่างมันชะเอม มึงดันทำเรื่องบ้า ๆ แบบนั้นไปแล้วนี่ อุ้ย... อาจารย์มาแล้ว พวกเราเรียนก่อนเถอะ”
แนทตัดบทฉับ เพราะอาจารย์ผู้สอนประจำวิชาเดินเข้ามาในห้องพอดี ส่วนฉันก็ได้แต่พยักหน้าแบบงง ๆ เอ๋อ ๆ ก่อนจะพากันหันกลับไปตั้งหน้าตั้งตาเรียน
ทั้งที่ในหัวมีแต่คำวา “อิหยังวะ” เต็มไปหมด
เที่ยงตรง
เราสองคนเดินลงมาจากอาคารเรียน แล้วกำลังจะตรงดิ่งไปยังโรงอาหารของคณะ แต่ในระหว่างนั้น พี่เคน รุ่นพี่คณะนิเทศศาสตร์ที่ฉันแอบชอบมานาน เดินตรงมาหาฉัน เล่นเอาใจฟูจนฉันแทบทำตัวไม่ถูก เมื่อเห็นพี่เคนเป็นฝ่ายเดินเข้ามาทักทายฉันก่อน
“น้องชะเอม จะไปกินข้าวเหรอ?”
“ใช่ค่ะ พี่เคนมาทำอะไรคณะบริหารเหรอคะ?”
ฉันถามเขากลับรู้สึกแปลกใจเล็กน้อย เพราะปกติแล้วตึกคณะนิเทศอยู่ไกลจากคณะบริการถึงหกช่วงตึก เป็นไปได้น้อยมากที่จะเจอนิสิตคณะนิเทศศาตร์ที่นี่
“พี่มาหาชะเอมนั่นแหละ ซื้อขนมมาฝากน่ะ ร้านนี้อร่อยทุกอย่างเลยนะ ลองกินดู” ถุงขนมในมือของพี่เคนยื่นมาหยุดอยู่ตรงหน้า ในตอนนั้นฉันถึงกับหันไปมองหน้ากันกับแนท นางคือคนที่รู้ดีที่สุดว่าฉันแอบปลื้มพี่เขามากขนาดไหน การที่คนที่เราชอบมาส่งขนมให้ถึงที่แบบนี้ คงไม่ใช่ว่า...
“พี่เคนจะจีบเพื่อนหนูเหรอคะ?” แนทพูดขึ้นพร้อมกระแทกไหล่ฉันเบาๆ ดูเหมือนว่าเธอจะคิดเหมือนกันกับฉัน หรือว่าฉันคิดไปเอง...
“อื้ม?”
“คะ? พี่เคนจะจีบชะเอมเนี่ยนะ?”
“ก็ใช่น่ะสิ พี่ทำขนาดนี้แล้ว เรายังดูไม่ออกอีกเหรอ?” พี่เคนถามพลางส่งเสียงหัวเราะหึ ๆ ในลำคอ เล่นเอาฉันไปไม่เป็น แต่ก็นะกับเรื่องคนอื่นฉันเก่งเสมอ พอเจอกับตัวเอง ก็ไปไม่เป็นแทบทุกที เช่นครั้งนี้ก็เหมือนกัน
“จีบไม่ได้วะ เพราะน้องคนนี้มีแฟนแล้ว”
กึก!!!
- ผู้เขียน
