Secret คุณอาที่แปลว่ารัก

07แผนรวบหัวรวบหาง

หลังจากที่หาคำตอบจากเพื่อนในโลกโซเชียลได้แล้ว ฉันลงมากินข้าว และก็เตรียมใจเอาไว้แล้วว่ายังไงก็ต้องเจอคุณอา เป็นเรื่องปกติที่ว่าถ้าเขากลับบ้านแต่หัววัน มื้อค่ำเขาจะมาฝากท้องที่บ้านฉัน มาตลอด พ่อก็แขวะได้ทุกครั้ง แต่ก็มาเหมือนเดิม

“แม่คะวันนี้ไข่ไม่กินนะคะ ไม่ค่อยหิว” เดินมาเจอคุณอาพอดีไง ก็เลยรับบทน้อยใจ ไม่กินข้าวซะเลย นึกออกพอดีว่าบทนี้ก็เรียกความสนใจได้อยู่

“อะไรกันไข่ เมื่อกลางวันก็ทำเหมือนแมวดม” แม่พูดเพราะเป็นห่วง

“ก็ไข่อยากหุ่นดีไงคะ จะเข้ามหา’ลัยแล้วต้องรักษาหุ่นหน่อยสิ” เน้นคำว่ามหา’ลัยเพราะอยากให้คุณอารู้ว่าฉันน่ะมีโอกาสเจอผู้ชายเยอะนะ ถ้ายังมั่วเดี๋ยวรู้กัน

“หุ่นดีอยู่แล้วยังจะลดอีก”

“ขออีกนิดค่ะ ไข่ขึ้นห้องนะคะ” ฉันเมินสายตาที่คุณอาพยายามสื่อมา แล้วรีบวิ่งขึ้นห้อง ไอ้อยากได้เขามาเป็นสามีอะอยากได้ใจจะขาด จนบางครั้งนึกว่าตัวตนจริง ๆ น่ะแก่แดดเพราะเพิ่งจะอายุสิบแปด ฉันคิดว่าถ้าหากฉันยอมง่าย ๆ คุณอาจะไม่เห็นค่าความสำคัญ และคงจะหากินข้างทางไปเรื่อยตามความเคยชินมาตลอดหลายสิบปี ซึ่งฉันไม่ยอมเด็ดขาด ถ้าเขาคิดจะมาเป็นของฉัน เขาต้องเป็นของฉันแค่คนเดียว จะหากินไปเรื่อยแบบเมื่อก่อนฉันไม่เอา

วันต่อมา

มื้อเช้าที่โต๊ะอาหารมีฉันแม่และพ่อ เทวาเทวัญไม่ได้กลับบ้าน ได้ยินโทรมาบอกแม่ว่าค้างกับเพื่อน แม่กับพ่อบ่น แต่ก็เท่านั้น สองคนนั้นฟังที่ไหนกัน หูทวนลมก็จบ

“เรื่องที่ไข่เคยคุยกับพ่อแม่ไว้ ไข่ตัดสินใจแล้วนะคะ” ในตอนที่พ่อยกแก้วน้ำขึ้นดื่มหลังจากรวบช้อนเก็บ ฉันก็รวบรวมความกล้า เพื่อให้แผนรวบหัวรวบกินกลางคุณอาที่วางไว้ได้เดินไปข้างหน้า

“หนูตัดสินใจว่ายังไงลูก” พ่อเฝ้าหวังในคำตอบมาก ฉันเข้าใจดีว่าพ่อรักและห่วงหวงฉันที่สุดในบรรดาแฝดสาม เพราะฉันเป็นผู้หญิงเพียงคนเดียว

“ไข่จะไปอยู่คอนโดค่ะ การเดินทางสะดวกกว่าเยอะ ไม่ต้องตื่นแต่เช้า”

“…”

“นะคะพ่อ เคยคุยกันแล้วไม่ใช่เหรอคะ” ฉันอ้อนเสียงหวานขณะที่พ่อนิ่งขรึมลงทันที

“ไข่จะทิ้งพ่อ ไม่รักพ่อเหรอลูก” นั่นไง เอาความรักมาอ้างเชียว ฉันแค่ไปอยู่คอนโดพ่อก็มโนไปไกลแล้ว

“แม่คะ” คนนี้ช่วยได้ตลอด คุยกับแม่ดีกว่า แม่เป็นผู้ใหญ่มีหลักการกว่าพ่อเยอะ นี่ฉันไม่ได้ว่าพ่อนะ

“เราคุยกันแล้วนะพี่ ไม่ว่าลูกจะตัดสินใจยังไง เราจะเคารพการตัดสินใจของลูก ลูกจะได้โตในแบบที่ลูกต้องการ รักได้หวงได้แต่อย่าลืมว่าลูกต้องมีความสุข และอย่าลืมว่าเราไม่ใช่เจ้าของชีวิตลูก อีกอย่างดีด้วยไม่ใช่เหรอ ลูกอยู่ห่างพี่เป้ง” ประโยคท้ายตรงนี้ผิดค่ะแม่ ลูกสาวอยากใกล้เขามากกว่าเดิมต่างหาก

“แล้วผู้ชายคนอื่นอะ อยู่ห่างสายตากูอีก กูจะดูแลได้ไง” พ่อหันไปมองแม่ด้วยสายตาน้อยใจ

“งั้นก็ปล่อยให้รัมภาอยู่ในกรงทองของพี่แล้วกัน กักขังลูกไว้ตลอดชีวิตพี่ไปเลย เลี้ยงให้เหมือนสัตว์เลี้ยงไปซะ” แม่ขึ้นเสียง อีกทั้งมือตบโต๊ะเสียงดังด้วย

“อ้วน…” และพ่อถึงกับสะดุ้ง

“ไม่ต้องมาเรียก ทีเมื่อก่อนตัวเองอยู่ติดบ้านที่ไหน ทำตามใจตัวตลอด ชอบทำพ่อแม่เสียใจนี่ที่หนึ่ง คราวนี้มาคิดขังลูก มันเกินไปนะ ไม่คิดถึงใจลูก คิดถึงแต่ใจตัวเอง”

“พี่ไม่ได้หมายความแบบนั้นเลยอ้วน ลูกตัดสินใจแล้วพี่ไม่ขัดหรอกน่า ไม่เห็นต้องตบโต๊ะขู่เลย” แม่ที่ดูอ่อนแอทว่าแข็งแกร่งเสมอเวลาปะทะกับพ่อ แม่ชนะพ่อตลอด พ่อน่ะหงอทุกครั้งเวลาที่แม่ขึ้นเสียง “น้องไข่ลูก ถ้าไปอยู่ข้างนอกหนูต้องเป็นเด็กดีรู้ไหม พ่อรักพ่อหวงพ่อห่วงหนูมากรู้ไหม”

“ขอบคุณนะคะที่เข้าใจลูก น้องไข่เจียวจะเป็นเด็กดีค่ะพ่อ พ่อสบายใจได้เลยค่ะ” ลูกจะเป็นเด็กดี จะไม่ออกนอกลู่นอกทาง เรื่องเดียวที่จะทำให้พ่อตกใจคือเรื่องที่ ผู้ชายคนเดียวที่จะมาเป็นสามีของลูกคือคุณอาค่ะพ่อ คุณอาเพื่อนของพ่อไงคะ

คิดในใจพร้อมเดินมากอดพ่อที่แสนน่ารัก ยอมตามใจแบบจำยอม ลองแม่ไม่เห็นด้วยกับฉัน มีเหรอฉันจะได้ออกจากกรงทอง พ่อยกมือขึ้นมาลูบหัวอย่างเอ็นดู และพูดด้วยความภาคภูมิใจ “พ่อเชื่อใจลูก นางฟ้าของพ่อ พ่อเลี้ยงมากับมือ พ่อรู้ดีว่าลูกสาวของพ่อน่ารักแค่ไหน”

“ลูกก็รักพ่อค่ะ” ขยับใบหน้าหอมแก้มของพ่อ อยากบอกพ่อเหลือเกินว่าเพราะพ่อเลี้ยงมากับมือไงคะ หนูถึงซึมซับส่วนร้าย ๆ ของพ่อมาเยอะ แต่ไม่บอกดีกว่าเดี๋ยวพ่อจะช็อกก่อนถึงงานแต่งของลูกกับคุณอา

‘ไอ้เหี้ย ให้ทำอะไรไม่เคยได้เรื่อง ฉิบหายกันหมด พวกมึงมีสมองกันไหมเรื่องแค่นี้ทำพลาดได้ไง’ พ่อเอาหูฟังมาใส่หูฉันไว้ขณะที่โวยวายด่าลูกน้องที่ทำงานพลาด

‘พวกมึงรีบไสหัวไปแก้ไขให้ได้ ไม่งั้นไม่ต้องเสนอหน้ามา’ พ่อจะรู้ไหมว่าทุกคำหยาบที่พ่อพูดลูกสาวคนนี้ได้ยินทุกอย่าง พ่อขาลูกอยากบอกว่าพ่อลืมกดเล่นเพลงเบบี้ชาร์คค่า ว่าแต่ทำไมพ่อเหมือนคนละคน น้ำเสียงต่างจากเวลาพูดกับไข่เลย

‘พี่เคลิ้ม! นิ่มบอกแล้วใช่ไหมว่าจะโวยวายอะไรก็ได้ แต่ห้ามให้ไข่เจียวอยู่ด้วย ลูกเป็นผู้หญิงนะพี่’ แม่เดินเข้ามาในห้องทำงานขณะที่ลูกน้องของพ่อยืนก้มหน้าสำนึกผิด

‘ก็มันฉุกละหุกไง แต่อ้วนไม่ต้องห่วงนะ พี่เอาหูฟังใส่หูเปิดเพลงให้ลูกฟังไว้แล้ว ลูกไม่ได้ยินหรอก’

‘มันใช่ที่ไหน เอาหูฟังใส่แต่ไม่กดเล่นเพลง พี่นี่มันสะเพร่าจริงพี่เคลิ้ม ทีหลังอย่าทำอีกนะ’ แม่ดึงหูฟังออกแล้วรีบอุ้มฉันออกจากห้องทำงานของพ่อ ให้หลังประตูปิดฉันได้ยินเสียงพ่อโวยวายดังลั่น

หลังจากนั้นเหตุการณ์แบบนี้ก็เกิดขึ้นบ่อย จนทำให้ฉันเกิดความสงสัยว่าทำไมคนเราต้องมีหลายบุคลิก สุดท้ายฉันก็ได้คำตอบ ‘เพื่อการอยู่รอด หน้าตาทางสังคม’

โอเคไข่เจียวจะเป็นแบบพ่อ ไข่มีพ่อเป็นไอดอล

และตั้งแต่ตัดสินใจในครั้งนั้น ฉันก็กลายเป็นคนที่เรียบร้อยอ่อนหวานต่อหน้าพ่อและญาติ ๆ ทุกคน กลายเป็นน้องไข่เจียว นางสาวรัมภา ศิวะวานนท์ที่เพียบพร้อมน่ารักเรียบร้อยเหมือนชื่อจริง ขณะเดียวกันฉันก็เป็นอีไข่เจียวของเพื่อนสนิทที่รู้นิสัยสันดานเพราะคบกันตั้งแต่อนุบาล เพื่อนที่เอาฉันเป็นแบบอย่าง เรียบร้อยอ่อนหวานต่อหน้าครอบครัว กร้านโลกในโซเชียลโลกมืด

และอีกไม่นานสาวน้อยไข่เจียวคนนี้จะเป็นคนดีของอาเป้ง จะเป็นสาวน้อยที่ร้อนแรงบนเตียง ฉุดและรั้งให้คุณอาไปไหนไม่ได้ ต้องตกเป็นทาสของไข่เจียวคนเดียว

ส่วนสาเหตุที่ตัดสินใจไปอยู่คอนโดทั้งที่ติดบ้านมากก็เพราะจะได้เปิดช่องทางให้ตัวเองกับคุณอาได้ใกล้ชิดกันง่ายขึ้นไง อยู่ข้างบ้านมันก็ดี แต่ติดตรงที่พ่อจับตามองตลอด เพราะงั้นหาที่ใหม่ตามคำแนะนำเด็ด ๆ ที่ได้มาแล้วกัน เผื่อว่าคุณอาจะตกเป็นของไข่ง่ายและเร็วขึ้น

อ๊าย! แค่คิดก็เนื้อตัวสั่น ของคุณอาจะใหญ่เท่าขนาดของคนอื่น ๆ ที่เคยเห็นไหมนะ อยากลองสัมผัสของจริงสักครั้งมาก ๆ และของคนนั้นต้องเป็นคุณอาคนเดียว รอหน่อยนะคะคุณอา น้องไข่คนนี้กำลังเริ่มแผนการแล้ว อีกไม่นานน้องไข่ได้กินคุณอาแน่ค่ะ