05 เลี้ยงรัก
1302 คำ
“ไปทำไมนักบ้านไอ้เป้ง พ่อไม่ให้ไป เป็นผู้หญิงไปบ้านผู้ชายมันไม่ดี” พ่อเคลิ้มคนห่ามส่งเสียงไม่พอใจเมื่อลูกสาวเตรียมก้าวขาออกจากบ้าน
“แต่เลี้ยงรักรออาหารอยู่นะคะพ่อ” รัมภาทำหน้าเศร้าใส่พ่อ เลี้ยงรักคือแมวของคุณอา เขามาเลี้ยงได้สามปีแล้ว ทว่าไม่มีเวลาดูแล จึงจ้างวานสาวน้อยรัมภาให้ไปให้ข้าวให้น้ำเลี้ยงรักมันบ้าง
“หนูไม่ใช่เจ้าของจะสนใจทำไมลูก หนูเป็นสาวแล้วไข่เจียว ไปบ้านผู้ชายแบบนั้นไม่ดี โดยเฉพาะคนเลวแบบไอ้เป้ง”
“พ่อคะ ผู้ชายที่พ่อว่าคือเพื่อนของพ่อ ไหนพ่อว่าเขาไม่ดี ถ้าเขาไม่ดีทำไมไม่เลิกคบไปคะ คบกันเป็นเพื่อนมาได้ตั้ง 40 ปี”
“รัมภาลูก หนูฟังพ่อนะ ไอ้เป้งมันเป็นเพื่อนที่ดี แต่เป็นผู้ชายที่เลวสำหรับผู้หญิง มันไม่เหมาะจะดูแลใคร” ไอ้เป้งที่ทั้งชีวิตไม่คบใครจริงจัง เพราะงั้นมันไม่มีทางจะเข้าใจคำว่าครอบครัว
“หนูแค่จะไปหาเลี้ยงรัก ไปให้อาหารเลี้ยงรักแค่นั้นเองค่ะพ่อ แล้วคุณอาก็เป็นคนดี เขาดีกับหนู”
“ไข่เจียวหนูยังอ่อนโลก ไม่มีทางทันไอ้เป้ง งั้นพ่อไปด้วย ต่อไปพ่อจะไปให้อาหารแมวกับหนูเองลูก”
“พ่อแพ้ขนแมวนะคะ อายุก็เยอะแล้ว ภูมิแพ้เล่นงานหนักกว่าเมื่อก่อน เลี้ยงรักก็ขนเยอะมาก ลูกเป็นห่วงพ่อ”
ที่ลูกพูดมาก็ถูกอีก เดี๋ยวนี้อาการภูมิแพ้หนักกว่าเมื่อก่อน “ได้ลูกรัก พ่อจะรออยู่ตรงนี้ พ่อให้เวลาลูกแค่ 5 นาที”
“พ่อคะ วันนี้เลี้ยงรักต้องอาบน้ำ”
“โอ๊ย! กูจะบ้าตาย ไอ้เพื่อนเวร มึงนะมึงไอ้เป้ง มึงอย่าคิดว่ากูรู้ไม่ทัน เอาแมวมาล่อลูกกู”
“พี่ ถ้าพี่มัวแต่ยึกยักแล้วลูกจะได้ไปไหม ทางที่ดีให้ลูกรีบไปรีบกลับตอนที่ไม่มีคนอยู่บ้านไม่ดีกว่าหรือไง มานี่มา มาช่วยนิ่มหน่อย” นุ่มนิ่มยืนมองเหตุการณ์อยู่พักใหญ่จึงร้องเรียกสามีที่กำลังฉุนเฉียว ถ้าหากวันไหนเคลิ้มอยู่บ้านแล้วลูกสาวจะไปให้อาหารแมว อาการพ่อหวงลูกจะเป็นแบบนี้ตลอด
“น้องไข่รีบไปรีบกลับนะลูก กลับมาแล้วเข้าประตูหลังบ้าน พ่อกับน้อง ๆ จะได้ไม่อาการกำเริบ” ร้องบอกลูกสาวให้รีบไปจากตรงนี้
“ค่าแม่” รัมภากรีดยิ้มหวานแล้วเดินข้ามไปฝั่งบ้านของอนุวัฒน์ ขณะที่พ่อขี้หวงยืนฟาดงวงฟาดงาด่าเพื่อนสนิทผ่านลมฟ้าอากาศ
หนึ่งชั่วโมงกับการขลุกอยู่กับแมวที่เจ้าของตัวจริงไม่มีเวลาเลี้ยงดู รัมภาสาวน้อยทาสแมวยิ้มอย่างสุขใจเมื่อภารกิจเสร็จเรียบร้อย “หอมฉุยเลยครับเลี้ยงรัก เดี๋ยวพรุ่งนี้มาหาใหม่นะ”
เดินออกมาจากห้องแมว หันหลังปิดประตู แล้วก็ต้องตกใจเมื่อมีใครบางคนมาสวมกอดจากด้านหลัง “อุ้ย! คุณอา”
“คิดถึงคนดีจังเลย” ชายหนุ่มทำเสียงอ้อน กอดรอบเอวเกยคางวางที่ไหล่หันหน้าหอมแก้มเนียนใส
“ทำไมกลับเร็วคะ” เธออุตส่าห์จะมาทำให้เรียบร้อยก่อนที่คุณอาจะกลับมาเห็นเธอในบ้าน
“งานเรียบร้อยเร็วครับ” เขาจับหญิงสาวหันหน้ามาหาแล้วยิ้มให้เธอก่อนจะหอมที่แก้มเนียนใสอีกครั้ง นาน ๆ จะหาโอกาสแนบชิดขอกอดหอมชาร์จแบตให้ร่างกายทีเถอะ
แล้วไอ้ที่กลับเร็วเพราะไปส่งพิชาที่คอนโด ดื่มด่ำที่ห้องหญิงสาวอีกรอบถึงได้กลับมาที่บ้าน กลับมาเจอสาวน้อยน่ารัก
“หื้อ อุ้มไข่ทำไมคะไข่จะกลับบ้านแล้ว” ร่างบางถูกอุ้มช้อนขึ้น สองแขนยกขึ้นกอดคล้องคอชายหนุ่มไว้
“ก็อาคิดถึง อยากกอดอยากหอม” เสียงนุ่มนวลชวนเพ้อฝันทำให้หญิงสาวก้มสบตากับชายหนุ่ม เธอหลบตาเมื่อเขาส่งรอยยิ้มละมุนชวนเขินอาย
แล้วหัวใจดวงน้อยก็สั่นระริกเมื่อสายตาปะทะเข้ากับบางอย่าง รัมภาพยายามกลั้นเสียงสั่นเอ่ยถามคุณอา “คุณอาไปทำงานมาเหนื่อยมากไหมคะ”
“เหนื่อยค่ะ วันนี้อาเหนื่อยมากเลย คนดีปลอบอาหน่อยนะคะ อาอยากได้กำลังใจจากสาวน้อยไข่เจียว” วันนี้ออกแรงตั้งหลายรอบ ไม่ให้เหนื่อยได้ยังไง
“ปล่อยไข่ลงหน่อยค่ะ ไข่ปวดหัว อยากกลับบ้าน” น้ำเสียงจริงจังทำให้อนุวัฒน์ทิ้งอารมณ์ก่อนหน้าไป ทว่าใช่จะปล่อยรัมภาลง อุ้มเธอเดินมานั่งที่โซฟาแทนต่างหาก
แนบหน้าผากติดกับหน้าผากของหญิงสาว ตัวก็ไม่ได้ร้อนนี่หว่า “ไม่สบายเหรอคะ น้องไข่กินยาหรือยัง”
“กำลังจะกลับไปกินค่ะ” สายตาจับจ้องที่ปกเสื้อของคุณอา ยิ่งมองยิ่งเจ็บที่หัวใจ
“น้องไข่เป็นอะไร ร้องไห้ทำไม ปวดมากเหรอ อาพาไปหาหมอนะ” อยู่ ๆ สาวน้อยไข่เจียวคนดีของเขาก็ร้องไห้ ทำเอาคนแก่อยู่ไม่สุข
“อาเป้ง”
“ครับ”
“อาหลานทำแบบนี้ไม่ดีค่ะ ปล่อยหนูได้แล้ว หนูจะกลับบ้าน”
“ไข่เจียว ไหนเราคุยกันแล้วไง”
“คุยอะไรคะ”
“เรื่องที่เราคบกันไง”
“ไข่รักคุณอา แต่เราคบกันแบบไหนคะ เราเป็นอะไรกัน” คบกันงั้นเหรอ คบกันเป็นอะไรล่ะ ไม่เห็นมีความชัดเจนเลย
“คนดีอยากเป็นอะไร อาให้เป็นได้ทั้งนั้น น้องไข่เป็นคนที่อารักไง ที่บอกปวดหัวนี่ไม่สบาย หรือเครียดอะไรคะ บอกอาได้ไหมคนดี”
“เป็นคนที่รักเหรอคะ” เธอไม่ได้ใสซื่อนะ เป็นคนที่รักมันยังไง เป็นได้แค่คนที่รักแต่ไม่มีสถานะที่ชัดเจนอย่างนั้นเหรอ ให้หลบ ๆ ซ่อน ๆ น่ะเข้าใจเพราะอายุเราต่างกัน และพ่อไม่เห็นด้วยมาก ๆ แต่ถ้าคบกันต้องซื่อสัตย์ ไม่ใช่ทำตัวเหมือนสัตว์
“ไข่เจียวหนูไม่ได้ตัวร้อน เป็นอะไรไหนบอกอามาซิ พ่อดุอะไรอีกคะ” เพราะเมื่อก่อนตอนยังเด็กสาวน้อยมักมานั่งบนตักแล้วร้องไห้เมื่อโดนพ่อดุเวลาทำผิด แล้วคนปลอบใจก็คือคุณอาคนนี้
“พ่อแค่สอนค่ะ แล้วหนูก็คิดว่าพ่อพูดถูกจริง ๆ”
“พ่อหนูสอนอะไรคะ บอกอาได้ไหม”
“…” หญิงสาวส่ายหน้า ยกมือขึ้นเช็ดน้ำตาแล้วดันตัวออกจากชายหนุ่ม
“รัมภางอนอะไรอาคะ หนูเป็นแบบนี้อาใจไม่ดีเลย” ท่าทีแบบนี้ทำให้เขาคิดถึงเหตุการณ์ครั้งหนึ่งที่โดนสาวน้อยรัมภาเมิน อาการประมาณนี้เลย
สาวน้อยไข่เจียวมองหน้าชายหนุ่มที่เธอหลงรักด้วยความผิดหวัง รอยลิปสติกที่ติดปกเสื้อ และรอยจ้ำแดงสามสี่จุดที่บริเวณลำคอทำให้เธอคาดเดาว่าเขามีอะไรกับผู้หญิงคนอื่นมา ที่ว่าเหนื่อยคงไม่ใช่เพราะทำงาน หญิงสาวอาศัยช่วงที่อนุวัฒน์สับสนลุกออกจากตักและบอกกับเขา “ที่ว่าความลับน่ะ ไข่ไม่เอาด้วยแล้วนะ ไข่ไม่ชอบคนไม่รักษาสัญญา ไม่ต้องมากอดมาหอมไข่อีกเลย”
“น้องไข่…” ไม่ทัน เพราะหญิงสาวพูดจบก็วิ่งออกไปจากบ้านของคุณอาเรียบร้อย
“เหี้ยแล้วไง” สบถหยาบหลังจากหยิบสมาร์ตโฟนขึ้นมาเปิดกล้องสังเกตใบหน้า เพราะความผิดปกติของคำพูดหญิงสาวทำให้เขาเอะใจ “คุณปลา มึงจะไม่ได้ไปต่อเพราะทิ้งร่องรอยนี่แหละ ฉิบหายเลยกู”
เพราะรสนิยมลีลาของพิชาถูกใจมาก ก็เลยคิดเอาไว้ว่าจะสานต่อกันไปจนกว่าจะเบื่อ
- ผู้เขียน
