บทที่ 3 เรื่องในอดีต (1)
1351 คำ
ย้อนกลับไปเมื่อหลายสิบปีก่อน คุณปู่ของกวินมีปัญหาเรื่องธุรกิจ ทางคุณปู่ของเส้นด้ายจึงยื่นมือเข้าไปช่วย ผู้ใหญ่ของสองตระกูลเลยพูดเอาไว้ว่า ถ้ามีลูกสาวลูกชายจะให้แต่งงานกัน แต่บังเอิญมีลูกชายด้วยกันทั้งสองฝ่ายจึงไม่ได้ทำตามที่พูดจนมาถึงรุ่นหลาน
ครอบครัวของเส้นด้ายประสบปัญหาเรื่องการเงิน ทางเดียวที่จะรอดคือทวงสัญญาการแต่งงาน เพราะจำนวนสินสอดนั้นมีมูลค่าสูงถึงห้าสิบล้านบาท เมื่อเข้าตาจนบิดาของเส้นด้ายจึงไม่รอช้าที่จะเข้าไปพบบิดาของกวินเพื่อพูดคุยเรื่องนี้
“คุณพ่อ คุณแม่ว่ายังไงนะครับ” ลูกชายถามเสียงสูงหลังจากบิดามารดาเรียกตัวไปคุยเรื่องแต่งงานกับผู้หญิงที่เขาไม่ได้รัก
“วินต้องแต่งงานกับลูกสาวบ้านโน้น” บิดาบอกอย่างใจเย็น ท่านเลี่ยงไม่ได้จริงๆ ทางนั้นมาทวงสัญญาถึงบ้านก็ต้องทำตามสัญญา
อีกอย่างบุญคุณต้องทดแทน ในวันที่ตระกูลมหาทรัพย์ธาดากุลลำบากก็มีเพียงตระกูลวรกิจทานันท์เท่านั้นที่ยื่นมือเข้ามาช่วย
“แต่ผมมีแฟนแล้วนะครับคุณพ่อ” กวินขมวดคิ้วมุ่นลำบากใจไม่น้อย ในฐานะหลานคนโตเขารู้เรื่องสัญญาเหล่านี้ดีแต่คิดไม่ถึงว่าต้องทำกันจริง แย่ไปกว่านั้นคือเขามีคนรักแล้วคบหากันมาตั้งหลายปีเพียงแต่ยังไม่มีแผนจะแต่งงานก็เท่านั้น
“พ่อรู้ แต่ครอบครัวเราเคยรับปากครอบครัวเขา พ่อไม่อยากผิดคำสัญญาที่เคยให้ไว้กับปู่ของลูก”
คุณกรณ์คิดถึงบิดาที่เสียชีวิตไปแล้ว ก่อนท่านเสียได้ย้ำเตือนเรื่องนี้ไว้หลายครั้ง หากตระกูลวรกิจทานันน์ลำบากต้องรีบยื่นมือเข้าไปช่วยเหลือเหมือนที่พวกเขาเคยทำ
“แม่กับพ่อไม่ได้อยากบังคับลูกหรอกนะวิน แต่มันไม่มีทางอื่นแล้ว เขาทวงคำสัญญามา” ภรรยาหันไปมองหน้าสามีก่อนจะกลับมามองหน้าลูกชาย ถ้าเลือกได้ท่านก็ไม่อยากให้ลูกแต่งงานกับผู้หญิงที่ไม่ได้รัก
“แล้วทำไมไม่ให้เจ้ารันต์แต่งล่ะครับ” กวินหมายถึงการันต์น้องชายของตนเองที่กำลังเรียนต่ออยู่ต่างประเทศ
“ก็น้องยังเรียน วินนั่นแหละเหมาะสมที่สุด”
คุณวนิดามองค้อนลูกชาย รู้ทั้งรู้ว่าน้องไม่ได้มีรสนิยมชอบเพศตรงข้ามยังจะพูดถึงอีก การันต์เป็น LGBTQ ไม่มีทางยอมแต่งงานกับผู้หญิงแน่นอน
“แล้วผมต้องแต่งงานกับใครครับ อย่าบอกนะว่าเส้นด้าย”
ใบหน้ากลมของเด็กสาวที่เขาเคยเจอกันอยู่บ่อยครั้งลอยเข้ามาในหัว สมัยคุณปู่ยังมีชีวิตอยู่ท่านชอบพาเขาไปบ้านเพื่อนซึ่งก็คือคุณปู่ของเส้นด้ายทำให้ได้เจอกันบ่อย จนกระทั่งท่านเสียเขาก็ไม่ได้เจอเธออีกเลยน่าจะสองสามปีแล้วมั้ง
“ใช่ ครอบครัวนั้นเหลือหนูด้ายคนเดียวแล้วที่ยังไม่แต่งงาน”
คุณกรณ์พยักหน้า ครอบครัวของว่าที่ลูกสะใภ้มีลูกห้าคน เกิดจากเมียคนแรกสองคน เมียคนรองสองคน และเมียคนสุดท้ายอีกหนึ่งคน ลูกสาวจากภรรยาหลวงกับภรรยาคนที่สองแต่งงานไปหมดแล้ว ตอนนี้เหลือโสดอยู่เพียงคนเดียว นั่นก็คือเส้นด้าย
“ยังไงผมก็เลี่ยงไม่ได้ใช่ไหมครับคุณพ่อ” เขาถามเสียงอ่อยคล้ายจะยอมรับชะตาชีวิต
“นอกจากเลี่ยงไม่ได้แล้ว เรายังต้องให้สินสอดพวกเขาห้าสิบล้านด้วยลูก” ใจจริงท่านอยากให้เงินไปเลยจะได้จบๆ แต่ทางนั้นไม่ยอมบอกว่าอย่างไรลูกสาวก็ต้องได้แต่งงานมาเป็นสะใภ้ของตระกูลมหาทรัพย์ธาดากุล
“อะไรนะครับ ห้าสิบล้าน! มันไม่มากเกินไปเหรอ”
ชายหนุ่มตาโต เงินห้าสิบล้านไม่ได้เยอะหรอกสำหรับเขา แต่สำหรับการแต่งงานแบบคลุมถุงชนมันมากเกินไป ครอบครัวนั้นจะขายลูกสาวกินเหรอ
“แม่ก็คิดว่ามากไป แต่บุญคุณในอดีตที่พวกเขาช่วยปู่ของลูกถึงยังไงก็ต้องทดแทน แถมปู่ยังเป็นคนบอกตัวเลขนี้เอง เราจะไปคัดค้านได้ยังไง”
“เอ่อ ผมขอเวลาหน่อย ผมตั้งตัวไม่ทัน” ยิ่งกว่าตั้งตัวไม่ทันอีก กวินรู้สึกเหมือนโดนมัดมือชก สมองอันชาญฉลาดคิดอะไรไม่ออก
“พ่อกับแม่ไม่อยากทำแบบนี้เลยวิน แต่ทางนั้นเขาไม่ยอม ยังไงก็จะให้ลูกสาวของเขาแต่งงานกับวินให้ได้ แม่หวังว่าลูกจะเข้าใจความลำบากใจของพ่อกับแม่”
“ผมเข้าใจครับแม่” ลูกชายไม่ได้ถือโทษโกรธบุพการี รู้ดีว่าพวกท่านก็ไม่อยากบังคับลูก
พ่อแม่ของเขาเลี้ยงลูกมาแบบตามใจ อยากทำอะไรก็ทำ อยากเรียนอะไรก็เรียน แต่เรื่องแต่งงานครั้งนี้ถือเป็นปัญหาใหญ่ถ้าไม่เข้าตาจนพวกท่านคงไม่ทำแบบนี้
ชายหนุ่มกลับขึ้นมาบนห้องนอนก่อนจะทิ้งตัวลงบนเตียงด้วยความรู้สึกเครียด ไม่รู้จะบอกแฟนสาวที่คบกันมาสองปีอย่างไร หรือเขาจะลองคุยกับผู้หญิงที่ต้องแต่งงานด้วยก่อนดีเผื่อมีทางออกอื่น บางทีเด็กคนนั้นอาจจะมีคนรักเหมือนกับเขาก็ได้
คิดได้อย่างนั้นเขาก็รีบเอาโทรศัพท์ออกมาแล้วกดเข้าไปที่แอปพลิเคชันอินสตาแกรม จากนั้นก็ค้นหาชื่อเส้นด้าย
เขาจำได้ว่าเคยรับเพิ่มเพื่อนกันเมื่อนานมาแล้ว เธอชอบมากดไลก์รูปให้อยู่บ่อยๆ หลังจากค้นหาเจอก็ทักไปคุยอย่างไม่อ้อมค้อม
Gavin MTD : สวัสดีครับน้องเส้นด้าย
SD_sennn : สวัสดีค่ะพี่กวิน
Gavin MTD : พี่อยากคุยเรื่องแต่งงานของเรา
SD_senn : อ้อค่ะ พี่วินมีอะไรรึเปล่าคะ
Gavin MTD : มี เราว่างคุยกับพี่ไหม
SD_sennn : ว่างค่ะ พี่วินบอกมาได้เลย
Gavin MTD : พี่ไม่สะดวกพิมพ์ อยากจะนัดมาคุยกัน
SD_sennn : นัดมาได้เลยค่ะ ด้ายว่างตลอด
หลังจากนัดหมายกับทางกวินเรียบร้อย หญิงสาวก็อดยิ้มไม่ได้ ไม่คิดไม่ฝันว่าชีวิตจะได้แต่งงานกับคนที่ตนเองแอบรัก ถึงแม้จะเกิดจากการบังคับแต่เธอไม่สนใจไม่แคร์ ขอแค่ได้ใช้ชีวิตกับเขาก็พอ อีกอย่างถ้าแต่งงานเธอก็จะได้ออกไปจากบ้านหลังนี้เสียที
เส้นด้ายเอารูปมารดาที่ถ่ายด้วยกันมากอดด้วยความสุขใจ วาดฝันชีวิตหลังแต่งงานอย่างสวยหรูแต่ที่ไหนได้ทุกอย่างกลับตรงข้ามจากที่เธอคิดอย่างสิ้นเชิง
เส้นด้ายคือลูกสาวคนสุดท้องที่เกิดจากแม่ซึ่งเป็นคนรับใช้ของบ้าน ทำให้เธอไม่ได้รับการยอมรับจากพี่น้องเท่าไร บวกกับเป็นลูกสาวทำให้บิดาละเลยไม่ใส่ใจ เพราะท่านชอบเด็กผู้ชายมากกว่าตามประสาคนที่มีเชื้อสายจีนซึ่งมักจะให้ความสำคัญกับลูกชายเป็นหลัก
ชีวิตเหมือนละครน้ำเน่าไม่มีผิด หลังจากเส้นด้ายเข้าเรียนในระดับปริญญาตรีได้ไม่นาน มารดาก็เสียชีวิตด้วยโรคร้ายทำให้เธอต้องอาศัยอยู่ในบ้านหลังใหญ่ราวกับกาฝาก
คลุกคลีอยู่กับพวกคนใช้มากกว่าพี่น้อง เธอคิดเสมอว่าเมื่อเรียนจบจะออกไปอยู่ข้างนอก แต่ยังไม่ทันได้ลงมือบิดาก็เรียกไปคุยเรื่องแต่งงาน
คราแรกหญิงสาวคิดจะคัดค้านแต่พอรู้ว่าผู้ชายที่ต้องแต่งงานด้วยเป็นใครก็รีบตอบตกลง ถึงจะแอบรู้สึกผิดอยู่ลึกๆ ที่ทำให้คนรักกันต้องเลิกรา ติดตามเขามาหลายปีทำไมจะไม่รู้ว่าเขามีแฟนอยู่แล้ว
แต่นาทีนี้เธอขอเป็นคนเห็นแก่ตัว นอกจากได้ครอบครองผู้ชายที่แอบรัก ยังได้ออกจากบ้านที่ไร้ความอบอุ่นและเต็มไปด้วยการแก่งแย่งชิงดีหลังนี้เร็วขึ้น
- ผู้เขียน
