หลังจากวันนั้นสองสามีภรรยาทำหมางเมินกันเรื่อยมา จนเวลาผ่านไปประมาณหนึ่งเดือน หญิงสาวตัดสินใจพูดเรื่องขอหย่าอีกครั้งแต่ผลลัพธ์ยังเป็นเหมือนเดิมและจบลงด้วยเรื่องบนเตียง
สุดท้ายเส้นด้ายทนไม่ไหวจึงเก็บกระเป๋าออกจากบ้าน ก่อนจากไปเธอได้เอาลิปสติกเขียนลงบนกระจกอย่างแสบสันว่า
ไม่หย่าก็ไม่ต้องหย่า ผู้หญิงคนไหนมาทีหลังคือเมียน้อย!
เส้นด้าย วรกิจทานันท์ ภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมาย
กวินตื่นมาเห็นข้อความก็หัวเสียไม่น้อย เดินไปที่ห้องของเธอไม่เห็นข้าวของ ไม่เห็นเสื้อผ้า รู้แล้วว่าเมียหนีไปแต่เขาไม่คิดจะตามเธอกลับมา
แม้ว่าลึกๆ รู้สึกผิดที่เป็นต้นเหตุทำให้ภรรยาต้องหอบผ้าหอบผ่อนออกจากบ้าน แต่ด้วยทิฐิทำให้เขาไม่ยอมรับผิดและไม่ยอมตามหาเส้นด้าย
หลายปีมานี้เขาไม่รู้ว่าเธออยู่ที่ไหน สบายดีไหม และมันคงจะเป็นแบบนั้นไปอีกเรื่อยๆ ถ้าเขาไม่รู้เรื่องลูก ในเมื่อรู้แล้วเขาจะไม่ปล่อยเธอออกจากชีวิตเด็ดขาด ครอบครัวต้อง
