-บทที่-7 ระบบขายตรง
1328 คำ
-บทที่-7 ระบบขายตรง
“โหดมาก” หญิงสาวตะลึงกับบทลงโทษไม่ได้สนใจประโยคสุดท้ายเลย
[...ผู้ข้ามมิติโปรดปรับเปลี่ยนการพูดให้เหมือนกับคนในยุคนี้ด้วย ไม่เช่นนั้นอาจมีบทลงโทษได้...]
“…ก็ได้ ๆ ข้าเปลี่ยนแล้ว เจ้าพอใจหรือยัง” หญิงสาวมองบนกับความเรื่องมากของระบบฝึกหัด
เพียงแค่นี้ก็จะลงโทษ ตกลงนี่ใช่ระบบแน่หรือ นึกว่าเป็นเจ้ากรรมนายเวรเสียอีก
แรงชัดจัดเต็มจริง ๆ เกาะติดยิ่งกว่าผีแม่ม่าย
[...ระบบย่อมพอใจ ผู้ข้ามมิติจะซื้อหรือไม่ หากต้องการซื้อโปรดยืนยันการสั่งซื้อ...]
“ซื้อ ๆ เอาอย่างละห้าร้อยขวดเลย” ไหน ๆ ก็จัดโปร ฯ อยู่แล้วนี่นา ก็กระหน่ำซื้อไปเลยสิ ของดีขนาดนี้ ไม่ซื้อให้โง่หรือ
[...ระบบทำการซื้อโพชั่นเสริมกำลังระดับห้า ห้าร้อยขวดในราคา 10,000 เหรียญเงินเครดิต ระบบทำการซื้อโพชั่นรักษาอาการบาดเจ็บอีกห้าร้อยขวด ในราคา 10,000 เหรียญเงินเครดิต รวมเป็นเงินทั้งหมดที่ต้องจ่ายไป 20,000 เหรียญเงินเครดิต หากผู้ข้ามมิติทำภารกิจสำเร็จจะถูกหักไปทันที ผู้ข้ามมิติจะดื่มโพชั่นเลยหรือไม่...]
“อื้อ ดื่ม” ร่อแร่ขนาดนี้ไม่ดื่มได้อย่างไร ก่อนจะทำภารกิจตนคงตายก่อน
ฟุ่บ !
โพชั่นทั้งสองขวด สีฟ้ากับสีดำ ขนาด10 g ก็มาอยู่ในมือเหยียนลี่จิน
หญิงสาวรีบกินโพชั่นทั้งสองขวดจนหมด ชั่วจิบชาร้อน ร่างกายก็เริ่มเปลี่ยนไป จากที่เคยอ่อนล้าและบาดเจ็บสาหัสพลันกระปรี้กระเปร่า แข็งแรงขึ้น บาดแผลในร่างกายเริ่มสมาน จนกระทั่งปิดสนิท ผิวพรรณเริ่มเนียนผุดผาด ความหมองคล้ำจางหาย หญิงสาวถึงกับอึ้งกับความมหัศจรรย์นี้ ถ้าจะปังขนาดนี้ หากเรานำไปขายคงรวยเละ
[...ถึงเวลาจัดการคนชั่วทั้งห้าแล้ว...]
“เดี๋ยวนะระบบ ผู้ชายรูปร่างใหญ่โต แล้วเจ้าจะให้ฉัน เอ๊ย จะให้ข้าไปฆ่าพวกมันด้วยมือเปล่านี่น่ะหรือ” หาเรื่องตายรอบสามแล้วไหมล่ะ
[...ร้านค้าในระบบมีปืนประสิทธิภาพสูงขาย...]
“ราคา” หญิงสาวกัดฟันถาม
[...หนึ่งพันห้าร้อยเหรียญทองเครดิต...]
“แพงโคตร ๆ” ไม่สนใจว่าจะถูกลงโทษแล้ว
[...ระบบแจ้งท่านไปแล้วว่า ราคาถึงจะแพงแต่มันดี...]
“...ฮึ่ม ซื้อ” สะอื้นอย่างชอกช้ำใจ
[...ระบบจะทำการหักเงินเมื่อภารกิจเสร็จสิ้น ยืนยันการสั่งซื้อปืนประสิทธิภาพสูง...]
“ยืนยัน” หลายขั้นตอนจริง ๆ
[...ระบบทำการซื้อปืนเรียบร้อยแล้ว เพียงแค่ต้องการใช้มัน ผู้ข้ามมิติสามารถเรียกมันให้ออกมาได้...]
“ปืนออกมา”
ฟุ่บ !
“เจ๋งเป็นบ้า” หญิงสาวชอบใจ ก่อนจะเหลือบมองเดนทุรชนนิ่ง ๆ ก่อนจะเล็งไปที่หัวของพวกมัน แล้วลั่นไก
“ยิง !!”
ฟุด ฟุด ฟุด ฟุด ฟุด !!!!
“อั่ก” พวกมันตายไปโดยไม่ทันได้รู้ตัว ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตายเพราะอะไร
แต่คนยิงอย่างเหยียนลี่จินกลับแสยะยิ้มร้ายกาจ ราวกับนางมารร้าย แก้แค้นแล้วใครบ้างจะไม่ดีใจ อีกอย่าง ปืนนี่เจ๋งชะมัด
[...ภารกิจสังหารคนร้ายสำเร็จ ได้รับเงินรางวัล สามพันเหรียญทองเครดิต แต่เนื่องจากผู้ข้ามมิติสังหารทุรชนคนชั่วที่ทางราชการต้องการตัวถึงห้าคน ทางระบบแม่จึงเพิ่มเงินรางวัลหัวละ สองพันเหรียญทองเครดิต เท่ากับว่าท่านมีเงินทั้งหมด หนึ่งหมื่นสามพันเหรียญทองเครดิต...]
[...เงินจำนวนหนึ่งหมื่นสองพันเหรียญทองระบบจะทำการเก็บไว้ให้ ส่วนอีกหนึ่งพันเหรียญทองเครดิต ระบบจะหักจากการซื้อโพชั่นสองชนิดหนึ่งพันขวดเป็นเงินสองหมื่นเหรียญเงินเครดิต และหักการซื้อปืน หนึ่งพันห้าร้อยเหรียญเงินเครดิต ยอดคงเหลือ เก้าล้านเก้าแสนเจ็ดหมื่นแปดพันห้าร้อยเหรียญเงินเครดิต กล่าวคือ 10,000 เหรียญเงินเครดิต มีค่าเท่ากับ 1,000 เหรียญทองเครดิต หากนำเงิน หนึ่งหมื่นเหรียญเงินเครดิตไปแลกกับเงินหนึ่งพันเหรียญทองเครดิต จะได้เงินทั้งหมดสิบล้านเหรียญเงินเครดิตขอรับ...]
ฟังการหักเงินแบบหฤโหดจากระบบ ลี่จินถึงกับหน้ามืด
ค่าเงินของระบบมันแพงจริง ๆ แพงจนอยากร้องไห้
100 เหรียญทองแดงเครดิต = 1 เหรียญเงินเครดิต
100 เหรียญเงินเครดิต =10 เหรียญทองเครดิต
1,000 เหรียญเงินเครดิต = 100 เหรียญทองเครดิต
10,000 เหรียญเงินเครดิต = 1,000 เหรียญทองเครดิต
“แล้วเงินจำนวนที่เหลือ ข้าสามารถนำมาใช้ข้างนอกได้หรือไม่” ความจริงหญิงสาวไม่ได้ขาดเงินทอง เพียงแค่อยากรู้เท่านั้นเอง
แต่หากนำออกไปได้มันก็ดีเหมือนกัน
[...ผู้ข้ามมิติไม่สามารถนำเงินออกมาใช้ข้างนอกได้ อีกทั้งโลกภายนอกไม่มีอาวุธหรือยา อาหารดี ๆ มีพลังแฝงเหมือนในระบบ ผู้ข้ามมิติจะต้องซื้อจากร้านค้าในระบบเท่านั้นขอรับ...]
“อ้อ ถ้าเช่นนั้นก็ช่างเถอะ ก่อนอื่นควรกลับจวนเสียที ป่านนี้เสี่ยวซีกับเสี่ยวอวี้คงเป็นห่วงแย่แล้ว”
[...เสื้อผ้าของผู้ข้ามมิติเปื้อนเลือด...]
“นั่นสิถ้าเดินออกไปสภาพนี้งานงอกแน่ ๆ” หญิงสาวมองดูชุดที่เปรอะเปื้อนเลือดจนกลายเป็นสีแดง กลิ่นคาวคละคลุ้ง หากยังคงสวมชุดเดิม มีหวังคนในตลาดต้องแตกตื่น ดีไม่ดีเรียกเจ้าหน้าที่มาคงยุ่งพิลึก
[...ในระบบมีชุดขายขอรับ...]
“ราคา” หญิงสาวถามกลับเสียงห้วน
[...ราคาเพียงห้าพันเหรียญเงินเครดิตเท่านั้น...]
แพงโคตร ๆ หากในภพนั้น ราคาแค่นี้จิ๊บจ้อยมากแต่ค่าเงินของระบบแพงจนแทบขาดใจ
[…มันเป็นสิ่งจำเป็น ตกลงโฮสต์จะซื้อหรือไม่...]
“ซื้อ”
[...รับทราบ ระบบทำการซื้อชุดให้กับผู้ข้ามมิติเรียบร้อยแล้ว ตอนนี้ผู้ข้ามมิติเหลือเงิน เก้าล้านเก้าแสนเจ็ดหมื่นสามพันห้าร้อยเครดิต...]
“…” ลี่จินพูดอะไรไม่ออก ได้แต่อ้าปากพะงาบ ๆ
เมื่อชุดเดิมถูกเปลี่ยนเป็นชุดใหม่ ด้วยผ้าไหมชนิดพิเศษ เพราะมีระบบควบคุมความร้อน-หนาว ทั้งยังปรับแต่งรูปลักษณ์ตามผู้สวมใส่ กล่าวคือ หากผู้สวมใส่อ้วน อาภรณ์ตัวนี้ก็จะขยายตาม หากผู้สวมใส่รูปร่างผอมบาง อาภรณ์ชนิดพิเศษจะผอมตามไปด้วย
แน่นอนว่าถูกใจหญิงสาวที่สุด แม้จะต้องเสียน้ำตากับราคาที่แพงแสนแพงก็เถอะ
“เอาล่ะ กลับจวนกันเถอะ”
[...ผู้ข้ามมิติจะเดินไปหรือขอรับ...]
“ทำไมข้าจะต้องเดินไปด้วย” รถม้ามีถมเถ
[...ท่านจะเช่ารถม้าหรือขอรับ...]
“ก็รถม้าของข้าไง”
[…ท่านไม่มีรถม้า ลืมไปแล้วหรือ ว่าพอได้รับจดหมายจากโจวเหว่ย ท่านก็ลอบออกจากจวน นั่นแปลว่า ไม่มีรถม้ามาส่ง ไม่มีสาวใช้ แล้วท่านจะกลับจวนได้อย่างไร...]
ระบบทำเสียงเหนื่อย
หญิงสาวตาโต จริงสิ นางเพิ่งนึกออกว่าลี่จินคนเก่าเดินเอา ทีนี้จะทำอย่างไร ต้องเช่ารถม้ากลับจวนหรืออย่างไร
[...ระบบมีม้าขายขอรับ...]
“แต่ข้าขี่ม้าไม่เป็น”
[...ไม่ต้องกังวลขอรับ ม้าจากระบบมีประสิทธิภาพยิ่ง เพียงแค่ท่านขึ้นไปนั่งบนหลังของมัน แล้วบอกสิ่งที่ต้องการไป เพียงเท่านี้ ม้าก็สามารถนำพาท่านไปถึงจุดหมายได้อย่างปลอดภัยไร้รอยขีดข่วน...]
“…เท่าไหร่” กัดฟันถาม
ระบบขายตรงก็มาอีกแล้ว ถึงจวนเหยียนจะร่ำรวยแต่นางก็รู้สึกจนมากจริง ๆ
[...ไม่แพงเลยขอรับ ม้าพลังปราณต่ำราคา สามพันห้าร้อยเหรียญทองเครดิตขอรับ...]
“หา สามพันห้าร้อยเหรียญทองเครดิต !!”
- ผู้เขียน
