บทที่ 7 คนก่อเหตุ
1585 คำ
บทที่ 7 คนก่อเหตุ
หลังจากไฟที่ลุกโชนในตอนแรก มันก็ค่อยๆ มอดดับ และตำรวจก็มาถึง เหมือนในละครนั้นแหละ พวกเขามักจะมาตอนจบเสมอ
พอให้ปากคำจนเสร็จ ในเวลานั้นทุกคนต่างแยกย้ายกันกลับบ้านใครบ้านมัน
“ ถ้าไม่รังเกียจไปนอนบ้านผมไหมครับ ครูดาว ”
“ จะดีเหรอคะ? ” ที่ถามออกไปเพราะมันเพิ่งมีเรื่องที่ถูกนินทาอยู่ เลยไม่อยากให้มันเกิดขึ้นซ้ำๆ
“ ถ้าไม่ไป ตอนนี้ครูดาวจะนอนที่ละครับ นี่มันก็ตี2กว่าแล้วนะครับ ”
“ ก็ได้ค่ะ ”
พอคิดตามที่เขาพูดมันก็จริง จะกล้าไปขอนอนกับใครอีก แล้วช่วงนี้ตำรวจก็บอกให้ระวังตัวด้วย ไฟไหม้ที่เกิดขึ้นไม่ใช่เป็นอุบัติเหตุที่เกิดขึ้นเอง เพราะได้พบหลักฐานบริเวณใกล้เคียงมีสองชิ้นกันก็คือไฟแช็คกับแกลอน พวกตำรวจขอเอาไปตรวจลายนิ้วมือก่อนว่าเป็นของใคร
แล้วใช่ว่าเธอจะมีปัญหากับใครนะ ปกติเป็นคนใจเย็น พูดจามีเหตุผล อารมณ์ดี แล้วใครกันนะที่กล้ามาเผาบ้านพักเธอ…
“ ครับ งั้นไปเถอะ แต่ต้องเดินนะ เพราะเมื่อกี้ผมวิ่งมา ลืมรถที่จอดอยู่หน้าบ้านเลย ตอนนั้นตกใจมาก กลัวครูดาวจะมีอันตราย ”
เขา…กลัวเธอจะมีอันตราย เขาคงเป็นห่วงจริงๆ
ห้อง 104
ตอนนี้เราทั้งคู่ยืนอยู่หน้าห้องของเขาแล้ว คนตัวสูงกำลังไขกุญแจบ้าน
‘ แกร๊ก ’
“ เชิญครับ บ้านอาจจะรกไปหน่อยนะครับ ผมไม่มีเวลาได้จัดบ้านเลย ”
พอย่างเข้ามา มันไม่ได้รกตามที่เขาพูดนะ มันดูสะอาดสะอ้านมาก ข้าวของก็อยู่เป็นระเบียบเรียบร้อยมาก
“ ครูดาวนอนในห้องก็ได้ครับ ผมจะนอนหน้าห้องเอง ”
ในห้องเช่าหลังนี้มีห้องนอนหนึ่งห้องน้ำหนึ่ง และเขาเลือกที่จะทำครัวหน้าห้องน้ำไปเลย เขาก็จัดบ้านได้น่าอยู่เหมือนกัน
“ แล้วน้องสนล่ะคะ? ”
“ วันนี้จะนอนกับสวยครับ พอผมจะไปอุ้มกลับงอแง เลยให้นอนกับสวยไปครับ ”
“ อ๋อ…ค่ะ ” งั้นเราก็อยู่กันสองคนสินะ
ตึก ตัก ตึก ตัก จู่ๆ หัวใจมันก็เต้นระรัว
“ จริงๆ ถ้าครูดาวไม่นึกรังเกียจห้องเล็กๆ แบบนี้ สามารถเช่าห้องข้างๆ ผมได้นะ ว่างอยู่ครับ ”
“ จริงเหรอคะ ดาวโอเคนะ มันก็ไม่ได้เล็ก ออกจะกว้างดีออก อยู่คนเดียวไม่มีปัญหาหรอกค่ะ ”
“ งั้นพรุ่งนี้ผมจะไปคุยกับเจ้ขิมให้นะ ”
“ ค่ะ ดาวขออาบน้ำหน่อยนะคะ ”
“ ได้ครับ งั้นเดี๋ยวผมจะหาชุดของสวยให้ครูดาวเปลี่ยนนะครับ ”
“ ค่ะ ” จะว่าโชคดีก็ยังได้ นี่ถ้าไม่ได้เขาปานนี้เธอคงนอนข้างทางไปแล้วมั้ง
ก็รู้จักเขามาสักพักแล้ว ไม่เคยมองเขาแบบไม่ไว้ใจเลย กลับอบอุ่นใจมากกว่าที่มีเขาอยู่ใกล้ๆ แล้วหัวใจมันก็เต้นทุกครั้งที่ชิดใกล้ ไม่รู้ว่ามันต้องการจะสื่อถึงอะไรกันแน่
เช้าตรู่…
วันนี้โรงเรียนปิดเพราะวันเสาร์อาทิตย์ แต่ก็ต้องตื่นแต่เช้าเหมือนเดิม ไม่ใช่ว่าไม่เพลียหรือยังง่วงอยู่ แต่เพราะข้างนอกมีเสียงตะหลิวกระทบกะทะ ทำให้คิดได้ว่านี่มันไม่ใช่บ้านพักของเราหนิ! มาอยู่บ้านเขาแล้วยังจะขี้เซาอีก เป็นสาวเป็นนาง ไม่ควรทำตัวแบบนี้
“ เอ่อ…หวัดดีค่ะพีี่แสน ตื่นเช้าจังเลยนะคะ ” โผหน้าออกมาจากห้องนอนเล็กน้อย
“ ครับ วันนี้ผมต้องไปทำงานที่โรงสี ตอน7โมงก็เลยต้องตื่นมาหุงข้าวทำกับข้าวก่อนครับ ”
น่าอายเนอะ! จริงๆ เธอควรจะเป็นคนที่ทำสิ มาอยู่บ้านเขาฟรีๆ ได้ไง
“ ให้ดาวช่วยนะคะ ”
“ ไม่เป็นไรครับ จะเสร็จแล้ว ครูดาวไปล้างหน้าล้างตาแล้วมาทานข้าวเถอะครับ ”
“ แต่…ดาวลืมไปว่ายังไม่ซื้อแปรงสีฟันมาเลย งั้นดาวขอออกไปข้างนอกก่อนนะคะ ”
“ ผมซื้อมาแล้วครับ อยู่ในห้องน้ำ ยังมีผ้าขนหนูผืนเล็กด้วยที่เพิ่งถอยมาใหม่เลยครับ ” เขาดูใส่ใจมาก เตรียมให้ทุกอย่างเลย
“ ขอบคุณนะคะ ”
หญิงสาวก็พาตัวเองเข้าห้องน้ำไปทำธุระส่วนตัวจนเสร็จ แล้วออกมาก็เจอเขาที่กำลังจัดสำหรับอยู่
“ ที่นี่ไม่มีโต๊ะกินข้าวนะครับ ครูดาวนั่งพื้นได้ไหมครับ ”
มีแค่โต๊ะญี่ปุ่นตัวเล็กที่วางอยู่และกับข้าวสามอย่างพร้อมด้วยจานข้าวเปล่าสองจานที่วางอยู่ด้วย
“ ได้ค่ะ ดาวไม่เกี่ยงค่ะ ไม่ว่าจะนั่งในพื้นดิน ดาวก็นั่งได้ค่ะ ”
“ งั้นเชิญเลยครับ เดี๋ยวกับข้าวจะเย็นชืดเสียก่อน”
“ ค่ะ ” ค่อยๆ หย่อนกายนั่งลงช้าๆ นั่งนิ่งๆ เพราะไม่กล้าจะตักอาหาร รู้สึกประหม่าเล็กน้อยเพราะนั่งกินข้าวกับผู้ชายครั้งแรก สองต่อสอง ในรอบสามปีนี้
“ ไม่ต้องเกรงใจนะครับ คิดเสียว่าเหมือนบ้านตัวเองไปเลยครับ ”
“ แล้วเรื่องห้องว่างข้างๆ ล่ะคะ? ”
“ ลืมบอกไป ผมไปถามมาแล้วตอนรุ่งส่างเพราะผมออกไปซื้อของสดมาทำกับข้าวครับ เจอเจ้ขิมพอดี หล่อนบอกว่าย้ายเข้าวันไหนก็บอกได้เลย ”
“ เหรอค่ะ งั้นเข้าวันนี้เลยดีกว่า ”
“ เดี๋ยวครับ อย่าเพิ่งใจร้อน ถ้าจะย้ายเข้าต้องรอวันดี ฤกษ์งามยามดีก่อนครับ มันจะเป็นศิริมงคล แม่ผมได้สอนมาแบบนี้ ”
“ อ๋อ…ค่ะ ”
“ เรื่องนี้ผมจะให้แม่จัดการให้ คนเฒ่าคนแก่จะรู้ครับ ” เขานี่ใส่ใจสุดๆ
“ ค่ะ ”
“ ช่วงนี้อยู่บ้านผมไปก่อนนะครับ ไม่ต้องเกร็งหรือเกรงใจ เพราะผมจะอยู่แค่ตอนค่ำ ตอนนอนกลางคืนเอง ตอนเช้าผมก็จะไปทำงานแล้ว ”
“ แต่ดาวก็ยังเกรงใจอยู่ดี งั้นเอาแบบนี้ดีกว่าค่ากับข้าว ดาวจะออกเองนะคะ ”
“ ไม่ได้ครับ ผมเป็นเจ้าบ้านที่ดี ต้องต้อนรับคนที่มาสิครับ ครูดาวเหมือนแขกของผมไม่ต้องเกรงใจหรอก ”
“ งั้นค่าเลี้ยงดูน้องสนวันเสาร์อาทิตย์ ดาวจะไม่คิดนะคะ จะดูแลให้ฟรีๆ ไปเลยสักเดือน ”
“ ไม่ได้ครับคิดเหมือนเดิมเถอะ ”
“ ไอ้นู้ไอ้นี่ก็ไม่ได้ ดาวไม่อยู่แล้วดีกว่าค่ะ เหมือนดาวจะอาศัยอยู่ฟรีๆ เลยนะคะ ดาวทำไม่ได้หรอก ”
“ ถือว่าครูดาวช่วยดูแลบ้านตอนกลางวันให้ผมก็ได้ครับ ”
“ ไม่ได้ค่ะ มันน้อยไป งั้นดาวจะขอซื้อนมผงให้น้องสนแทนก็ได้ ”
“ ไม่ต้องเลย นี่ผมกะว่าจะคุยเรื่องนี้พอดี ทำไมครูดาวถึงให้เงินผ่านแม่ผมด้วยครับ ”
“ ถ้าให้พี่แสน พี่ก็ไม่รับสิ ”
“ มันเยอะเกินไปนะครับ ไว้ผมจะหามาคืนให้ ”
“ พี่แสนคะ ถ้าดาวให้อะไรใครไปแล้วจะไม่ขอคืนค่ะ ถ้าพี่ไม่ต้องการก็เอาไปบริจาคให้คนยากไร้ก็ได้ ”
“ … ” เขานิ่งไปเลย มองหน้าเธอแว๊บนึงแล้วก้มหน้าก้มตาเพื่อจะทานข้าว
“ กินข้าวกันเถอะครับ ”
“ ดาวจะพูดครั้งสุดท้ายและย้ำว่า ไม่ขอคิดค่าเลี้ยงดูน้องสนเป็นเวลาสองเดือนค่ะ ”
“ อ้าว ไหนบอกแค่เดือนเดียวไงครับ ”
“ ก็หมั่นไส้พี่แสนไงคะ ขัดดาวตลอด ” เธอเชิดหน้าใส่เขาเล็กน้อย ก่อนจะก้มลงมองว่าจะตักกับข้าวอะไรดี
10 : 00 น.
ครืดด ครืดด
(“ สวัสดีค่ะ ไม่ทราบว่าจะโทรหาใครคะ ”)
(“ คุณคือคุณประกายดาวหรือเปล่าครับ ”)
(“ ใช่ค่ะ ”)
(“ รู้ตัวคนร้ายแล้วนะครับ ตอนนี้กำลังปิดล้อมเพื่อจับอยู่ครับ ”)
(“ ค่ะ แล้วฉันต้องไปด้วยไหมคะ ”)
(“ มาก็ดีครับ มาดูว่าใครและเคยมีเรื่องบาดหมางกันไหม ”)
(“ ค่ะ ”)
พอวางสายจากตำรวจ หญิงสาวก็กดโทรหาอีกคนในทันที โดยที่ไม่ต้องคิดไตร่ตรองให้มากความ
(“ ครับครูดาว ”)
ปลายสายเอ่ยทักก่อน
(“ ว่างจะคุยไหมคะ ”)
(“ ว่างครับ เกิดอะไรขึ้นกับครูดาวหรือเปล่าครับ ”)
น้ำเสียงดูห่วงใยและร้อนรน
(“ คือว่าทางตำรวจรู้ตัวคนร้ายแล้วค่ะ ดาวกะว่าจะชวนพี่แสนไปดูด้วยกันค่ะ ว่าคนคนนั้นคือใครกันแน่ ”)
(“ อ๋อ จะให้ผมไปเป็นเพื่อนใช่ไหมครับ ”)
(“ ถ้าพี่ว่าง ไปก็ได้นะคะ ”)
(“ ครับ งั้นเจอกันตอนเที่ยงนะ ”)
หลังจากวางสายเขา เธอก็ช่วยเขาล้างจาน กวาดบ้าน ทำอะไรที่ทำได้ไปก่อน ตอนเย็นเธอจะขอเป็นเจ้ามือเรื่องอาหารบ้างล่ะกัน
ตอนเที่ยง…
นัดกันเมื่อกี้ว่าจะพบกันที่สถานีตำรวจเลย พอเธอไปถึงก็พบเขาทันที
“ เข้าไปข้างในกันเถอะครับ ” มือหนาเอื้อมมาแตะหลังนวลเล็กน้อยเหมือนจะโอบ
“ มาแล้วเหรอครับ คุณประกายดาว ผมกำลังสอบปากคำนายปอพอดี ”
“ ปอ! ” หญิงสาวกับชายหนุ่มที่เดินมาพร้อมกันถึงกับพูดย้ำ คิดไม่ถึงว่าเด็กหนุ่มนั้นจะกล้าหาญขนาดนี้
❤️_______❤️
นามปากกาผกายมาส
?
- ผู้เขียน
