บทที่ 52
แม่สื่อ
หลังการประลองชื่อเสียงของเยว่เอ๋อร์ก็ดังกระฉ่อนไปทั่วเมือง ผู้คนต่างเล่าขานว่า ว่าที่พระชายาของชินอ๋องนั้นมากความสามารถ อีกทั้งงดงามปานเทพเซียน เยว่เอ๋อร์ได้ยินทีไรก็อดขำมิได้ ในวันประลองคนเหล่านั้นยังว่านางอัปลักษณ์ ไม่คู่ควรกับหยวนหรงหย่งหมิง แต่พอนางชนะกลับกลายเป็นนางงดงามปานเทพเซียน น้ำคำคนนี้ช่างปลิ้นปล้อนได้น่ากลัวนัก
“เยว่เอ๋อร์ เจ้าอยู่ที่นี่เอง”
“ท่านอ๋อง”
เยว่เอ๋อร์ยกยิ้มหวาน หยวนหรงหย่งหมิงเดินมานั่งที่ตรงข้ามนาง
“หม่อมฉันกำลังจะไปหาพระองค์พอดี”
หยวนหรงหย่งหมิงจดจ้องใบหน้างามด้วยความสงสัย มือเรียวยื่นหยกแกะสลักสีขาวนวลให้เขา
“หม่อมฉันคืนให้พระองค์เพคะ”
หยวนหรงหย่งหมิงกำมือบางเรียวแล้ววางหยกขาวแกะสลักบนมือนางเช่นเดิม ใบหน้าคมยิ้มอ่อนโยน
“สิ่งใดข้ามอบให้เจ้าแล้ว ย่อมมิคิดเอาคืน... หัวใจของข้าก็เช่นกัน”
ดวงตาคมจดจ้องใบหน้านางอย่างจริงใจ เยว่เอ๋อร์ใบหน้าแ
