ปะทะครั้งที่17.4 (NC)

1786 คำ

“กัดลิ้นเราที...” พูดจบคำ ทั่วหน้าก็ถูกลมหายใจอุ่นของอีกฝ่ายเป่ารดทันที และยิ่งเร่งจังหวะการเต้นของหัวใจให้รัวไม่หยุด ปลายนิ้วเรียวเชยคางผมขึ้นให้สบตาและตามมาด้วยคำสั่ง “แลบลิ้นมาสิ” ร่างกายตอบรับคำสั่งดังกล่าวอย่างไม่ต้องสงสัย อาการเจ็บแปลบแผ่ซ่านไปทั่วทั้งร่างกายเมื่อคมเขี้ยวเล็กกัดฝังลงบนลิ้นชื้นตามอย่างคำร้องขอ เธอขบเขี้ยวฝังลงมาแรงๆ อยู่สองสามที ผละริมฝีปากออกไปแล้วหัวเราะคิกคักในลำคอคล้ายกับชอบใจ ข้อเสียของสวยคือเธอน่ารักเกินไป เพราะมันทำให้ผมทนไม่ไหวทุกครั้งยามต้องอยู่ใกล้และอดใจไม่ไหวที่จะรุกรานร่างกายเธอตามความต้องการของตัวเอง... ผมขยับกายใช้แผ่นหลังพิงกำแพงไว้เพื่อทรงตัว สองมือไขว่คว้าคนตัวเล็กเข้าหากายอย่างต้องการและหยุดเสียงหัวเราะคิกคักน่ามันเขี้ยวนั่นลงด้วยริมฝีปาก มันไม่ใช่การจูบทักทายหรือจูบลา แต่เป็นจูบที่เต็มไปด้วยแรงอารมณ์และความปรารถนา ผมขยับริมฝีปากเลาะเล็มไปตามกลี

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม