“สวย...”
ฉันถูกปลุกให้ตื่นด้วยเสียงเรียกและริมฝีปากที่จูบลงบนข้างแก้มอย่างนุ่มนวล ปรือตาตื่นจากการนอนหลับหลังจากพายุลูกใหญ่พัดผ่านร่างกายไป
“อือ…” ฉันขานรับเสียงเรียกและพลิกตัวไปทางต้นเสียง พาดแขนไปยังร่างสูงของคนตัวใหญ่ซึ่งกำลังนอนเท้าแขนมองฉันกลับมาด้วยรอยยิ้มอบอุ่น
“หิวหรือยัง?” เขาถามฉันที่ฉันไม่สามารถลืมตาตื่นได้อย่างเต็มที่และถือวิสาสะเกลี่ยเส้นผมที่ปรกพาดลงใบหน้าไปทัดหูให้อย่างอ่อนโยน
“อื้อ...หิว” ฉันพึมพำตอบ
“หิวก็ลุกได้แล้ว” เกอร์พูดพลางใช้มือช้อนตัวฉันซึ่งยังไม่สร่างความเพลียและความง่วงให้ลุกขึ้นมานั่งมองหน้าเขาตรงๆ ในระยะใกล้ ฉันเห็นรอยยิ้มเขา ตอนนี้เขาล้างหน้าล้างเมคอัพตัวตลกออกไปจนหมดแล้ว และไม่ได้ใส่แว่นหนาเตอะเหมือนทุกทีเวลาอยู่กับฉัน
“เพลียจัง...ง่วงด้วย อื้อ...”
เขาโน้มหน้าลงมาและจุ๊บปากฉันหนึ่งที่ก่อนพูดประโยคหนึ่งขึ้นมา
“อย่าทำเสียงแบบนี้สิ เดี๋ยวเราก็ทนไม่ไหวหรอ
