PLEASE REMEMBER ME -4-

1890 คำ
PLEASE REMEMBER ME -4- Delay part ในเมื่อยากนัก ตอนเมานี่แหละโอกาสทองเลย ผมตัดสินใจกระแทกเข้าไปในร่างกายของเธออย่างแรง เพราะมั่นใจว่าสวย ๆ แบบยัยเนี่ย น่าจะผ่านมาเยอะ "อื้ออออ เจ็บ" เฌอรีนครางออกมาด้วยใบที่เจ็บปวด ซึ่งผมไม่ลืมที่จะหยิบไอโฟนขึ้นมาถ่ายใบหน้าสวย ๆ เย่อหยิ่งอย่างเธอตอนครางชื่อผม "เธอ... ไม่เคย เนี่ยนะ" ผมแทบไม่อยากเชื่อสิ่งที่สัมผัสได้ แต่ยิ้มอย่างสะใจ ไม่ใช่ผมไม่เคยได้ผู้หญิงซิง ๆ หรอกนะ แต่ยัยเนี่ย ได้ยาก แต่คุ้มว่ะ "ดีเลย์ เอาออกไป ฉันเจ็บ" เธอไม่พูดเปล่า แต่พยายามเอามือดันท้องของผมที่ชนกับท้องเธอออกห่าง "เอาออกไม่ได้หรอก ที่รัก มีแต่ไปต่อได้อย่างเดียว" ผมกระแทกเข้าออกทันทีที่พูดจบ เธอโอบรัดผมแน่นจนเสียวซ่านไปทั้งตัว มือที่ถือกล้องสั่น ๆ จนมองแทบไม่ออกว่าถ่ายอะไร "ดีเลย์ ฉันเจ็บ" เธอพูดในลำคอด้วยเสียงที่เมา ๆ แต่ผมไม่สนใจแต่อย่างใด สวบบบบบ พั่ก ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ผมยกขาเธอขึ้นก่อนจะกระแทกตัวตนเข้ามิดด้าม "ฮึกกกกกก" เฌอรีนนิ่วหน้าอย่างเจ็บ ๆ "ร้องไห้ทำไม เจ็บมากหรอกครับเบบี๋" ผมค่อยเอามือเช็ดน้ำตาบนใบหน้าของเฌอรีน "นายถ่ายวิดีโองั้นหรอ" พอเธอเห็นว่าผมถือไอโฟนอยู่ เธอก็ชักสีหน้าทันที "เก็บไว้ดูกันสองคนไง ว่าเรารักกันแค่ไหน" พูดจบผมก็โยนไอโฟนทิ้งลงข้างเตียง "อื่อออออ ดีเลย์... เบา ๆ หน่อย ฉันเจ็บ" เธอพูดแต่เพียงว่าเธอเจ็บ "เธอแน่นมาก ๆ อ่าาาาส์ เฌอออออ พูดออกมาก่อนว่า เธอจะให้ฉันเอาแค่คนเดียว" ผมกระแทก ๆ ก่อนจะออกคำสั่ง พั่กก พั่กกกก พั่กกกกก เตียงเขยื้อนตามแรงกระแทกที่รุนแรงของผม "พูดสิเฌอ ว่าเธอจะให้ฉันเอาแค่คนเดียว ไม่งั้นฉันจะแรงกว่านี้" เขาถามเธอและเพิ่มแรงกระแทกมากกกว่าเดิม ทำให้ร่างบางสั่นไปตามแรงที่กระแทก "ฮื่่ออออ ฉัน...จะให้นายเอาคนเดียว..." เธอพูดก่อนจะเอามือเกาะไหล่หนาของผมเอาไว้ เพื่อยึดเอาไว้เป็นหลักจากการโดยกระแทกใส่ "ดีมากก เมียสุดที่รัก" ผมเร่งขึ้น ๆ ๆ พั่กก พั่บบบบบบ "อ่าส์ แตกสักที" ผมพูดไปอย่างผ่อนคลาย ผมแช่ตัวตนเอาไว้ในร่างกายของเฌอรีน "อื้ออออื่ออ" เธอครางเบา ๆ ก่อนจะผล็อยหลับไปในที่สุด ผมมองใบหน้าที่เหนื่อยล้า เหงื่อที่แตกเต็มใบหน้า ทั้งที่อากาศค่อนข้างเย็น ผมค่อย ๆ ถอนแก่นกายออกมาน้ำสีขาวขุ่นที่ผสมด้วยสีเลือดจาง ๆ ก็ไหลออกมาด้วย จากนั้นผมล้มตัวลงนอนข้าง ๆ เธอ ค่อย ๆ ดึงผ้าห่มขึ้นมาห่มให้เธอ ใบหน้าที่สวยมีเสน่ห์ ดึงดูดผู้ชายมากมาย แต่ขอโทษ เธอเป็นของผม ของผมคนเดียว "ห้ามใครมาซ้ำรอยของฉัน เข้าใจมั้ยเฌอรีน" ผมพูดกับร่างบางที่หลับสนิท ก่อนจะดึงเธอเธอเข้ามากอดอย่างทะนุถนอม Cherlin part เช้าวันต่อมา... ความเจ็บปวดตรงนั้นปลุกฉันให้ตื่นขึ้นมา เพราะไม่สามารถทนนอนต่อไปได้ มันทั้งแสบและเจ็บระบม ๆ บริเวณขาและของสงวนไปหมด ฉันพยายามนวดขมับอย่างรู้สึกมึน ๆ เรียกสติว่ามันเกิดอะไรขึ้น... ฉันตื่นขึ้นมาพบว่าตัวเองกำลังอยู่ในอ้อมกอดใครสักคน "ดีเลย์" ฉันขยับตัวออกห่างเขาทันที สภาพตัวเองที่ยับเยิน ร่องรอยตามแขน รอยกัดที่หน้าอก และความเจ็บตัวนี้ เริ่มปะติดปะต่อเรื่องราวเมื่อคืนได้แล้ว ฉันเมาหนักมาก และดีเลย์กลับพาฉันมาที่คอนโดของเรา และเราก็... "มอร์นิ่งครับที่รัก หาวววว" ดีเลย์หาวอย่างง่วง ๆ ก่อนจะรวบฉันเข้าไปกอดอีกครั้ง ถ้าถามว่าเสียใจมั้ย ที่เสียความบริสุทธิ์ให้เขา ตอบเลยว่าไม่ แต่แอบเสียดายที่เขาไม่รอให้ฉันพร้อมก่อน "โกรธหรอ??" ดีเลย์พูดอย่างอ้อน ๆ "ไม่อ่ะ แค่ไม่ทันตั้งตัว" ฉันพูดอย่างไม่มองหน้า "โกรธแน่ ๆ เลย ดีเลย์ขอโทษนะ ที่ทำที่รักเจ็บอ่ะ แต่เรารักกันนิ ยังไงวันหนึ่ง เฌอก็ต้องเป็นของดีเลย์อยู่แล้ว" ดีเลย์พูดก่อนจะโน้มหน้ามาหอมต้นคอของฉัน "ฉันไปอาบน้ำก่อนดีกว่าอ่ะ" ฉันรู้สึกไม่ค่อยสบาย ถ้าได้อาบน้ำอาจจะดีขึ้น แต่ติดว่า ฉันแทบไม่มีเสื้อผ้าติดกายเลยนะสิ ฉันเลยดึงผ้าห่มม้วนตัวเดินไปด้วย "อายหรอ หุ่นเธอนะ หุ่นดีจะตาย อายทำไม อีกอย่าง ฉันเห็นหมดแล้วนะ" ดีเลย์พูดแซวแต่มือเล่นแต่โทรศัพท์ ฉันไม่ได้ตอบอะไร แต่แค่น้อยใจว่า ฉันมอบความรัก ร่างกายให้เขาทั้งตัวและหัวใจ เขาควรใส่ใจฉันมากกว่านี้ หลังจากที่อาบน้ำเสร็จ ฉันก็ต้องหยิบเอาชุดคลุมอาบน้ำของเขาสวมออกมาด้วย "ฉันไม่มีเสื้อผ้าใส่อ่ะ" ฉันพูดอย่างไม่มองหน้า ด้วยอาการที่หนาว ๆ และบวกกับอาการเหมือนจะเป็นไข้ เพราะแฮงค์เหล้าและกิจกรรมที่หนักเกินไปเมื่อคืนนี้อีก "โอเค แล้วไง?" เขาถามอย่างกวนตีน เล่นจิ้ม ๆ โทรศัพท์หน้าระรื่น ฉันเห็นเขาเอาแต่นอนเล่นโทรศัพท์ จึงรู้สึกงอนนิด ๆ ที่ไม่สนใจฉันเลย แล้วฉันก็เดินไปที่ประตูทั้ง ๆ ที่ยังใส่ชุดคลุมอาบน้ำบาง ๆ เพื่อออกไปหาซื้อชุด "เฮ้ยยย จะไปไหนอะ เฌอ" ดีเลย์รีบจากห้องนอนวิ่งมาคว้าแขนฉันด้วยท่าทางตกใจ และเอามือแตะที่หน้าผากของฉัน "จะออกไปซื้อ ชุดใส่กลับห้องไปนอนพัก เออ และก็ ...เมื่อวานได้ใส่ถุงยางมั้ย" ฉันถามด้วยน้ำเสียงนิ่ง ๆ ดีเลย์ส่ายหน้าไปมา "แล้วทำไมไม่ใส่ละ นายก็สติดีไม่ใช่หรอ? หรือสักแค่ว่า เอา ๆ ๆ ๆ น้ำแตกก็แยกทาง" ฉันพูดอย่างเหวี่ยง ๆ ก็ง่ายสำหรับเขาสิ เขาเป็นผู้ชายนิ แล้วดีเลย์ก็เงียบไปทันที ก่อนจะดึงฉันเข้าไปกอด "เธอเหมือนจะเป็นไข้เลยนะ" เขาพูดขณะที่โอบกอดฉันอยู่ "ปล่อย !!!" ฉันพยายามดันเขาออก "ใครจะบ้าปล่อยให้เมียใส่ชุดคลุมอาบน้ำบาง ๆ แบบนี้ออกไปไหนละ" เขาพูดก่อนจะลูบหัวเบา ๆ "ฉันหวงเธอมากนะเฌอ" ดีเลย์พูดเสียงเข้ม ติ๊งต๊อองงงงงงง เสียงออดหน้าคอนโดดังขึ้น "ใครมาอ่ะ" ฉันถามอย่างสงสัย "เข้าไปรอในห้องก่อน" ดีเลย์พูดก่อนจะผลักฉันเข้าไปในห้องนอน ก่อนจะปิดประตู "อ่ะ ของที่สั่ง ล่อแต่เช้าเลยนะมึง" เสียงผู้ชายคนหนึ่งพูดขึ้น ห้องไม่ได้กว้างมาก ฉันจึงได้ยินแทบทุกคำ "กูแค่อยากให้มึงมาเห็นกับตาอ่ะ มึงจะได้จ่ายเงินกูมาครบ ๆ" ฉันไม่รู้ว่าพวกเขากำลังคุยอะไรกัน "ปัญญาอ่อนไอ้ดีเลย์ ระวังเหอะ มึงทำแบบนี้ มึงจะเสียใจทีหลัง" เสียงผู้ชายคนนั้นพูดกับดีเลย์ "ขำ ๆ ปะ ไอ้แวร์ มึงนี่ไปบวชมั้ย พ่อพระมาเชียว อ่ะ ออกไปได้ละ" แวร์ซายด์มางั้นหรอ แอ๊ดดดด เสียงประตูถูกเปิดออก "อ่ะ" ดีเลย์ยื่นถุงเสื้อแบรนด์ ZALA และถุงกระดาษอีกสองสามใบให้กับฉัน ฉันหยิบมันมาดู พบว่าข้างในมีเสื้อผ้าคอนเลกชั่นใหม่ รวมไปถึงเสื้อในกางเกงใน ยาแก้ปวด แก้ไข้ และยาคุม "วันนี้อยู่กับฉันนะ ไม่ต้องกลับห้องหรอก เธอเหมือนจะไม่สบาย" เขาพูดอย่างอ้อน ๆ ฉันรับถุงเสื้อผ้าและรีบเดินไปแต่งตัวทันที เขารู้ไซส์ฉันทุกอย่างจริง ๆ เสื้อผ้า แม้แต่บราชั้นใน หลังจากที่ฉันออกห้องมา ก็พบว่าดีเลย์กำลังเปิดยูทูป เหมือนพยายามจะทำกับข้าวงั้นหรอ? "ที่รัก มานั่งก่อนนะ ตรงนี้ ๆ" ดีเลย์เลื่อนเก้าอี้ให้ฉันนั่ง ก่อนที่เขาจะเสิร์ฟข้าวต้มร้อน ๆ ที่ดูน่าจะพอกินได้ "ขอบคุณ" ฉันได้แต่ขอบคุณสิ่งที่เขาทำให้ "กินข้าวต้มก่อนนะ จะได้กินยา และก็พักผ่อนไง" เขาพูดก่อนจะเอื้อมมือมาหยิกแก้มฉันเบา ๆ "ไปนอนพักก่อนเถอะ ตัวเธอร้อน ๆ นะเฌอ อย่ากลับไปนอนห้องคนเดียวเลย อยู่กับฉันนะ ให้ฉันดูแลเธอ..." เขาดูเป็นกังวลเป็นพิเศษ ฉันก็มึน ๆ เวียนหัวนิด ๆ และเริ่มเจ็บคอ "อื้ม โอเค" บอกแล้วไงว่าผู้หญิงอย่างเรา แพ้ความดีแบบนี้แหละ ฉันอยากให้นายดีกับฉันแบบนี้ ตลอดไป... ดีเลย์ค่อย ๆ ห่มผ้าให้ฉัน ก่อนจะนั่งลงข้าง ๆ เตียง... "ถ้านายนั่งมองหน้าฉันแบบนี้ ฉันคงนอนไม่หลับ" ฉันพูดขึ้น เพราะดีเลย์เอาแต่นั่งมองหน้าไม่ไปไหน "เธอต้องเป็นของฉันแค่คนเดียวนะ" ดีเลย์พูดด้วยสายตาที่อ่อนโยน "เวลาฉันรักใคร ฉันรักจริง และรักได้แค่คนเดียว... ฉันจะไม่มีทางเป็นของใครอีกนอกจากนาย" ฉันพูดความจริงในใจออกไปให้เขาได้รู้ ดีเลย์โน้มใบหน้าเข้ามาใกล้ ๆ "ไม่เอา เดี๋ยวนายก็ติดไข้หรอก" ฉันไม่อยากให้เขาป่วยไปด้วยอีกคน "ทำไมละ ดีซะอีก ป่วยด้วยกัน จะได้นอนพักอยู่ด้วยกัน" เขาพูดก่อนจะหอมแก้มฉันเบา ๆ และลูบหัวอย่างเอ็นดูจนฉันเผลอหลับไป ไม่รู้ว่าหลับไปนานแค่ไหน อาจเป็นเพราะฤทธิ์ยาด้วยแหละมั้ง แต่สิ่งที่ปลุกฉันให้ตื่นไม่ใช่อะไร เป็นท่อนแขนหนัก ๆ ที่พาดตัวฉันเอาไว้นี้แหละ ฉันพยายามมองหน้าโทรศัพท์ของฉัน เพื่อเอามาถ่ายรูปเก็บไว้ แต่แบตโทรศัพท์ฉันดันหมดซะก่อน พลันฉันก็เห็นโทรศัพท์วางอยู่ข้างหมอนของดีเลย์อยู่ ฉันเลยถือวิสาสะหยิบมายืมใช้ถ่ายรูปเจ้าตัว ใส่รหัสงั้นหรอ? ฉันลองมั่วรหัสของดีเลย์ ก็ไม่ถูกสักที ถ้าไปจับนิ้วมาสแกน เขาต้องรู้ตัวแน่ ๆ ...ฉันนึกอะไรไม่ออก จึงลองสุ่มมั่ว ๆ ด้วยเลขโง่ ๆ อย่าง... เลขวันเกิดตัวเอง และมันดันเข้าได้เฉยเลย "นายบ้ารึเปล่า ตั้งรหัสโทรศัพท์เป็นรหัสวันเกิดฉัน" ฉันได้แต่ยิ้ม ๆ ฉันแอบกดถ่ายรูปดีเลย์รัวๆ ว่าแต่ไหน ๆ ขอเช็ครูปหน่อยดีกว่า แล้วฉันก็ค่อย ๆ เลื่อนดูรูปในเครื่องของดีเลย์ช้า ๆ ...พอพ้นจากรูปของดีเลย์ ก็เป็นวิดีโอภาพมืด ๆ คลิปหนึ่ง ยาวพอสมควร... ฉันก็อดไม่ได้ที่จะเปิดมันดู...และจากรอยยิ้มก็ค่อย ๆ เปลี่ยนเป็นน้ำตา...คลิปนี้มัน...
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม