... ก่อนจะรูดหนังส่วนปลายขยับออกช้า ๆ เสียงเบญจมินทร์สูดปากดังขึ้นทันที เธอก็ค่อยขยับให้ไวขึ้นอีกนิด
เบญจมินทร์ชันขาของเขาตั้งเข่าขึ้น เอียงหน้ามามองเธอ ตาของเขาลุ่มลึกเป็นประกายวาววับเลยทีเดียว
“พี่คิดถึงแต่หนู รู้ไหม”
เสียงบอกกระเส่า ยิ่งเธอสาวข้อมือให้เร็วเป็นจังหวะกระชั้นมากยิ่งขึ้น เบญจมินทร์ก็ยิ่งอยู่ไม่ได้ เขาขยับสะโพกเข้าหามือของเธอ
วสุกัญญาห่อมือให้เล็กเพื่อให้เขาไปถึงปลายทางบ้าง กล้ามเนื้อของเขาเกร็งเครียด เหงื่อเม็ดใหญ่ผุดออกมาตามร่างกาย ใบหน้าและเนื้อตัวของเขาแดงจัด และในนาทีต่อมาเบญจมินทร์ก็คำรามลั่น ก่อนจะตะครุบมือของเขาทาบไปกับหลังมือเธอแล้วออกแรงสาวไว ๆ จนในที่สุดเขาเองแตกพ่ายทะลักทลายเต็มไปหมดทั้งเนื้อตัว
เบญจมินทร์นอนหายใจหนัก ๆ ก่อนจะมองหาทิชชู เมื่อไม่มีก็ลุกไปที่ห้องน้ำ ล้างตัวแล้วตรงมาที่เตียงนอน ที่มีผ้าปูรองให้เธอที่เลอะเต็มไปหมด
เขาอุ้มเธอให้เข้าไปล้างเ
